Mijn moeder was een stadskind, de enige dochter van welstellende ouders. In die tijd hadden de meeste gezinnen veel kinderen en er was veel armoede maar mijn moeder had het getroffen, ze was een lief en zeer mooi kind, haar comunie foto heeft jaren in het uitstalraam gestaan van de fotograaf als reklame... ze had ... in die tijd al ... om haar comunie te doen een lang wit kleed aan met veel kant, haar haar was mooi opgestoken witte kanten handschoentjes ... alles tot in de puntjes verzorgt. Bij al haar tantes en nonkels waren er veel kinderen en ieder nichtje probeerde om bij haar in de gunst te staan om haar afdankertjes te krijgen, kleedjes en schoentjes die te klein waren geworden en waar het nieuw niet afwas waren zeer welkom bij haar nichtjes. Op haar twaalfde kwam er plots nog een broertje bij, ze heeft haar broer nooit aanvaard haar zorgeloze wereldje was voorbij ze voelde zich bedreigd Ze was veertien jaar toen de tweede wereldoorlog begon, haar vader vluchte naar Frankrijk maar mijn grootmoeder was te trots om haar huis te verlaten, ze wist dat je het noodlot niet kan ontkomen en op de vlucht langs de straat sterven zoals zovelen in de eerste wereldoorlog ... daar bedankte ze voor ,mijn grootmoeder bleef thuis in haar huis in haar stad met haar dochter van veertien en haar zoontje van twee jaar ... de Duitsers mochten komen en ze konden maar beter rekening houden met haar het was een erg sterke en trotse vrouw. Mijn grootmoeder is de oorlog goed doorgeraakt, ze heeft nog gekookt voor Duitse officieren en honger heeft ze niet gehad, en mijn moeder dus ook niet, ze moest nu wel, dik tegen haar zin, voor haar broertje helpen zorgen. Door de oorlog was ze haar jeugd kwijt, het was een gevaarlijke en onzekere tijd. De zo belangrijke jaren in het mensenleven, de jaren tussen de vijftien en de vijfentwintig zijn voor vele, ( diegene dat dan nog het geluk hadden de oorlog te overleven ) voorgoed verloren gegaan.
Mijn vader een plattelandsjongen en vijf jaar ouder was dan mijn moeder had het in zijn jeugd moeilijk gehad zijn vader was toen hij twaalf jaar was overleden en zijn moeder bleef achter met zeven kinderen waarvan hij de oudste was, weduwegeld of kindergeld was er in die tijd niet, elende tot en met. Mijn vader is op zijn veertien mee naar de koolmijn gegaan zo was er terug brood op de plank, zijn broers en zussen zijn hem daar dankbaar voor gebleven. Vader was negentien toen de oorlog begon en is als werkwijgeraar verplicht tewerkgesteld naar Duitsland gegaan, nee hij heeft het zoals vele niet gemakkelijk gehad.
Maar moeilijk tijden gaan ook over, na de oorlog ontmoete mijn ouders elkaar op de kermis, bij de botsauto's en ja je bent jong de oorlog is voorbij ... juist het duurde daar niet lang of mijn oudste zus kwam er haar mee bemoeien. Ze trouwde en het stadspoppetje verhuisde naar de boerebuiten. Ze zou ze daar op den boerenbuiten eens wat beschaving gaan bijbrengen. Het is allemaal niet zo gegaan zoals ze zich had voorgesteld, de stad was ver weg, ze heeft zich nooit aanvaard gevoeld, haar stadsmanieren leide tot spot of jaloezie en tot overmaat van ramp kwamen er ook enkel dochters de zo gewenste zonen kwamen niet en in die tijd was het hier zoals nu nog op vele plaatsen dat zonen belangrijker waren dan dochters.
