Abel Frans was geboren te Rumst op 7 april 1899 en overleed er op 30 april 1962. In 1923 en 1924 was Abel Frans gaan werken als "noteur" bij de grootste orgelbouwer uit die tijd, de firma Mortier. De "noteur" was eigenlijk "de muziekmaker" van het bedrijf. Hij moest de muziek omzetten in gaatjes in de kartonnen boeken alvorens men de muziek kon afspelen met een orgel. De was geen simpele opdracht gezien elk orgel specifieke instrumenten had en dus ook de plaats van de gaatjes varieerde van orgel tot orgel. De "noteur" moest bovendien ook rekening houden met het soort orgel (dans-, straat-, kermis- of orkestorgel) en natuurlijk waren er de verschillende merken en modellen van orgels. De jaren dat Abel bij Mortier werkte waren de topjaren van het bedrijf. Er werken toen meer dan 100 mensen. Abel Frans leverde er enkele duizenden meter muziek af. Zelf was hij in die tijd prive de trotse bezitter van een 78 toetsen "Mortier" dansorgel dat in Antwerpen gebouwd was rond 1910. Dat orgel bestaat nog steeds.
In de jaren '30 kwam het in Nederland terecht. Het bevindt zich nu in het orgelmuseum van Haarlem en is er gekend onder de naam "Het orgel van Weima" naar de naam van de huidige eigenaar Johan Weima. In 1938 werd het orgel verkleind van een dansorgel naar een straatorgel. Het wordt nog regelmatig gebruikt ondermeer bij straattheater. In de jaren '30 begon Abel Frans, die toen koster was in Rumst, met een eigen muziek- en cabaretgroep met als naam "De lustige krekels". Hij trok hiervoor een aantal streekgenoten die actief waren als artiest zoals zanger-humorist Suske Henderickx aan. In die tijd was hij de ontdekker van de later topactrice Yvonne Verbeeck.
De groep bleef bestaan tot 1954. Abel Frans was toen ook al vrij aktief als componist. Niet alleen de leden van zijn eigen groep maar ook de grootste Vlaamse artiesten uit die tijd namen nummers van hem op. Zo schreef hij in 1950 "de zaligheidspolka" en in 1951 "schavuitje" voor Bobbejaan Schoepen.
In 1993 kreeg Abel Frans in Rumst de erkenning die hij verdiende. Men noemde een plein naar hem en hij kreeg er zelfs een monument.
In de jaren '30 richtte, de toenmalige koster van Rumst, Abel Frans een zang- en cabaretgroep op die hij de naam "De lustige krekels" gaf. Abel Frans werd later een gekend en internationaal gewaardeerd toondichter. "De lustige krekels" brachten naast eigen nummers van Abel Frans veel nummers van Armand Preud'homme. Ze traden vaak op voor de Antwerpse radio "'t Kerksken" van Georges De Caluwé. Dit was de eerste echte Vlaamse radio en de voorloper van de regionale zenders.
De groep bestond naast leider Abel Frans en zanger-humorist Suske Henderickx ondermeer uit: - zangeres (alt) Orfa VAN DER KINDEREN (+) - accordeon virtuoos L. GEERAERTS - humorist Willy VERVOORT - zangeres (sopraan) Yvonne VERBEECK - Piet BERGERS - klarinettist Dolf PEETERS
Suske (de vader van Chrisje) was geboren te Hallaar op 24 januari 1907 als Leonardus Franciscus Henderickx. Zijn vader was chef-muziek bij de fanfare Sint-Cecilia te Waarloos.
Zijn zeven zonen waren allen muzikant in die fanfare. Suske speelder er trommel.
Tijdens en na de tweede wereldoorlog ontpopte Suske zich als een erg succesrijk zanger en humorist. Hij trad regelmatig op voor de allereerste Vlaamse radiozender "radio 't Kerkske" uit Antwerpen. Later volgde tal van optredens voor de nationale zenders. Vooral voor de NIR (de voorloper van de BRT) trad hij vaak op. Een hoogtepunt in zijn loopbaan was zeker zijn optreden in Brussel aan de zijde van Maurice Chevalier. Suske kende veel bijval met zijn vertolkingen van de liedjes "de verkeersagent", "de lafaard" en "naar de maan". Hij was gedurende meer dan 25 jaar ook aktief in de zang- en cabaretgroep "De lustige krekels" onder leiding van de bekende toondichter Abel Frans uit Rumst. Ook ondermeer Yvonne Verbeeck begon haar loopbaan bij deze groep. Suske overleed in het ziekenhuis te Duffel op 19 maart 1971 en werd in Lint begraven. Meer over Suske Henderickx op de website die we over hem maakte: http://www.freewebs.com/henderickxsuske/ .
