Julie                 °Eern         02/04/1868       x Blomme Amand   xEernegem     23/11/1903

                         +Eern         24/05/1954                                           °Eernegem      04/01/1863

                                                                                                         +Eernegem     04/02/1944

1  Maria            °Eern         02/11/1904

                        +Eern         18/04/1993

2  Hilaire           °Eern         18/01/1907

                        +Eern         27/05/2003

Julie huwde op 23 november 1903 met Amand Blomme. Julie was 35 jaar en Amand 40 jaar. Amand was de jongste zoon van Joannes Baptiste (°Eernegem 02/02/1809 + Eernegem 07/10/1871) en Vandecasteele Cecilia (°Eernegem 21/10/1821 + Eernegem 02/03/1874).

Voor Julie Amand leerde kennen kwam de grootvader van Andre Roelens, Richard Roelens, nog bij haar vader, Francies, vragen om de hand van zijn dochter Julie. Julie was daar niet zo mee opgezet. Francies zond Richard door naar de familie Jonckheere in Jabbeke alwaar nog een huwbare jongedochter was, Eugenie Jonckheere. Richard Roelens huwde ermee. Francies kende die familie zeer goed. Zijn schoonmoeder was immers Louise Jonckheere en was van daar afkomstig.

Algauw kregen Amand en Julie twee kinderen die ze Hilaire en Maria noemden.

Amand en Julie konden de hoeve van de “Blommes” overnemen. Het was een grote boerderij. Er was veel werk op de velden. Er waren vele knechten en meiden op de boerderij. Ook mensen uit de buurt konden iets bijverdienen op hun boerderij, alhoewel de weddes er niet zo hoog waren.

De oogst en het dorsen waren bij de Blomme’s een hele gebeurtenis. De hele buurt kwam er helpen. Ook Maria Blomme kon haar mannetje staan. Ze kon “vorken” als geen ander in haar jonge tijd (=de korenschoven van op de kar omhoog steken in de schuur). Niemand die haar later nog gekend heeft kan dit geloven. Op latere leeftijd werd Maria een beetje schizofreen. Ze had een heel speciaal karakter. Ze sliep overdag en was s’nachts wakker.

Julie moest veel werken. Men noemde haar “Mette”. Zij moest veel eten klaar maken voor al het werkvolk. Ze kon zeer lekkere saus maken met een heel klein beetje vlees: “perje-saus”, (gemaakt van fijne schelletjes schuttel). Er waren altijd veel patatten met een weinig vlees. Toen ze 85 was moest ze nog alleen de koeien melken terwijl iedereen op het land zat.

Amand kon s’morgens smakelijk eten, 5 roereieren en een stutte of twee.

Ook Margriet van Sjeppens vond het altijd zeer lekker bij Bloms, ze kon er wel elf stutten eten.

Amand was een harde man. Zijn kinderen namen het hem later erg kwalijk dat hij zo hard was. Hij had het waarschijnlijk niet gemakkelijk gehad in zijn jonge jaren. Al vroeg verloor hij zijn ouders. Zijn vader stierf toen hij acht jaar was. De man was toen 62 jaar. Ook zijn moeder was heel vroeg gestorven. Zij was 53 jaar, Amand was elf jaar. Hij werd verder opgevoed door zijn broers en zusters.

Vele jaren kwam Amand niet overeen met zijn vrouw. Ze sliepen apart, Julie in de sponde (ingemaakt bed) onder de trap met Maria bij haar en Amand op de voute. Ze praatten ook nooit tegen mekaar, ze waren altijd boos op mekaar. Julie verweet hem dat hij zeer traag was, veel te traag, er werd niet gewerkt en ze verdienden niet genoeg. Het gebeurde nog dat ze zo laat waren met het zaaien in het najaar dat ze nog maar één veld bezaaid hadden voor de winter. Het begon toen te regenen en hij had geen wintervruchten.

Tijdens de eerste wereldoorlog gebeurde er iets op de hoeve dat een zeer grote inpakt had op hun verdere leven. We nemen een artikel over van de plaatselijke heemkundige kring.

Amand Blomme door Duitsers gevangen in 1915 (Ernigahem2003 nr2-3)

De Eerste Wereldoorlog zou een einde stellen aan het plezier van de duivenmelkers.

Reeds in februari 1915 verschenen de eerste aanplakbrieven waarbij werd aangekondigd dat alle vervoer van duiven verboden werd, geen enkele duif mocht nog uitvliegen en op 4 mei kwam het bevel dat alle duiven moesten gedood worden. Dagloner Seraphin Pitteman (°1876) woonachtig Veld 179 D was het eerste slachtoffer. In juni werd hij betrapt omdat hij enkele duiven had weggeborgen. Hij werd naar de Kommandatur gebracht, tot enkele maanden gevangenisstraf veroordeelt en direct afgevoerd. Landbouwer Amand Blomme Watervallestraat A 55 had ook duiven, geen reisduiven, koters, maar de bezetter was onverbiddelijk: alle duiven in het operatiegebied moesten gedood worden. Ingekwartierde soldaten hadden hem reeds herhaaldelijk verwittigd. Eind oktober kreeg boer Blomme bezoek. De huiszoeking leverde geen reisduiven op, men vond wel een jachtgeweer dat Amand verborgen had. Op 19 november 1915 werd Amand voor het “Krieggerecht” te Koekelare gebracht. Hij werd veroordeeld tot drie jaar tuchthuisstraf. Met aanplakbrieven dd 16.12.1915 werd de bevolking op de hoogte gebracht van het vonnis.

Met medeweten, misschien onder impuls van de ingekwartierde dominee Fr.Brandt besloot de familie Symaeys (moeder Symaeys was de zuster van Amand) stappen te ondernemen om Amand Blomme vrij te krijgen. Zuster Agnes (Louise Vandenbroucke) werd erbij betrokken en ook burgemeester Inghelbrecht beloofde medewerking. Op 8 december 1915 was zuster Agnes klaar met haar verzoekschrift dat in Aartrijke, in 1916, samen met het getuigenis van burgemeester Inghelbrecht aan de “Allerdurchlaustigster Kaiser” werd opgestuurd. In vertaling luidde hij als volgt:

“Vrouw en kinderen, verwanten en vrienden van landbouwer Amand Blomme uit Eernegem, nemen de eerbiedige vrijheid aan uwe majesteit deemoedig een verzoekschrift te richten.

De hier altijd als eerlijke en brave man bekende landbouwer Amand Blomme uit Eernegem werd in november 1915 door het Krijgsgerecht in Koekelare tot 3 jaar gevangenis veroordeeld, daar in zijn bezit een wapen gevonden werd. Niet boos inzicht, alleen de omstandigheden hebben hem ertoe bewogen dit wapen te verbergen, daar het een bijzonder waardevol en kostbaar aandenken aan zijn vader betrof, waaraan hij verkleefd was. Nu is deze familie zo hard getroffen, in de grootste nood gekomen, daar het die verlaten vrouw onmogelijk is het boerenbedrijf met veel landerijen te verzorgen en te bewerken. Daarbii heeft zij nog twee kinderen te voeden. Vreemde hulp is niet te bekomen, want wegens de oorlog zijn veel mannen gevlucht. Nu dat de bewerking van de akkers begonnen is, weet die uitzichtloze echtgenote in haar nood en twijfel geen andere uitweg dan zich tot uwe majesteit te richten om hulp en genade en om de vrijlating van haar man na een halfjaar gevangenis te bekomen.

Een nicht van de ongelukkige man is zuster in het klooster van Eernegem waar sedert november 1914 reeds honderden zieke en verwonde Duitse soldaten verpleegd worden. Vrijwillig, alleen omwille van de barmhartigheid heeft het klooster in het aanwezige veldlazaret zes zusters ter beschikking gesteld, die zonder uitzicht op welke vergoeding ook, dag in dag uit, met de grootste opoffering deze ongewone dienst in de waskeuken en elders verslaan. Daarom vragen deze zusters in naam van deze nicht aan uwe majesteit, bekend om uw edelmoedigheid, deze ongelukkige man te willen begenadigen.

De ondergetekenden vertrouwen op de onbegrensde goedheid en waarachtige christelijke liefde van Uw verheven

Majesteit, als op de ontvankelijkheid van Uw genade om recht te laten geschieden.

In diepe deemoed en eerbiedige onderdanigheid,

Uwe Majesteit allergehoorzaamste onderdanen.

Het genadeverzoek werd ingewilligd en na 18 maanden gevangenis kwam Amand Blomme terug vrij. Zijn bekende koppigheid bracht hem opnieuw in moeilijkheden na de bevrijding. Het tijdperk onmiddellijk na de oorlog werd gekenmerkt door een gevoelige verhoging van de verkoop- en pachtprijzen. Het is bekend dat bij de publieke verhuringen de landbouwers zelf de hoogste prijzen aanboden die maar al te dikwijls het gezond verstand overschreden. Van deze toestand maakten de grondeigenaars gebruik om de pachtprijzen te verhogen. Pachter Amand Blomme kwam aldus in conflict met de eigenaar, zodat uiteindelijk met de kinderen Blomme een overeenkomst moest bereikt worden.

Als een verbitterd man zou Amand nu zijn verdere levensdagen slijten op de boerderij.

Amand stierf op vier februari 1944 aan maagkanker.

Julie overleefde haar man 10 jaar. Begin mei op een zondagmorgen: Julie was zich aan het klaar maken om naar de mis te gaan. Ze kreeg een hartinfarct en viel achterover op bed. Ze bleef daar geruime tijd liggen. Twee weken later overleed ze.

·                                    Blomme Hilaire deed zijn plechtige communie in Eernegem op zaterdag 29 juni 1918.

·                                    Blomme Hilaire: 11e Art 1^e groep 1^e esc klasse 1927 nr 161/9806 wachtmeester

·                                    Hilaire had een bewogen liefdesleven. Zijn gehele leven stond in het teken van de jacht op vrouwen.

- Margriet Decoster zag eens een stapeltje brieven liggen op de vensterbank, ze nam ze ter hand en begon erin te lezen, het waren liefdesbrieven van x aan Hilaire. De familie x had blijkbaar succes bij de familie Blomme. Ook Maria had een vrijage, met x. De vrijage duurde vele jaren. Maar Omer had blijkbaar ook oog voor andere vrouwen. Gedurende een hele periode had hij twee lieven. Uiteindelijk kwam het moment dat hij toch moest kiezen. Maria Blomme kreeg de bons en Omer huwde met xx. Maria Blomme moest geen man meer hebben. Ze bleef haar gehele leven ongehuwd.

- xxx was een andere liefde van Hilaire. Over haar weten we niet zoveel. Na de dood van Hilaire vonden we een foto van haar. We vermoeden dat zij een heel speciaal plaatsje had ingenomen in zijn hart.

- In 1948 lieten Hilaire en Maria hun hoeve over aan de familie Sierens uit Oedelem. Er waren daar twaalf kinderen. Omdat er te weinig werk was in Oedelem moesten de helft van de kinderen naar Eernegem komen om hier de boerderij te runnen. Lea Sierens kwam ook naar hier. Lea was niet onaantrekkelijk. Hilaire die af en toe een handje kwam helpen op de hoeve werd verliefd op Lea. De situatie werd onhoudbaar en Lea moest terug naar Oedelem.

- In de jaren vijftig had Hilaire nog een relatie met een buurmeisje, Angèle Denduyver. Zij was 25 jaar jonger dan hijzelf.

- Na de dood van Kamiel Decoster (zoon van Henri) in december 1969 dacht Hilaire zijn kans te wagen met Madeleine Kyndt. Zij bezat nogal wat huizen (de hele Pinne was haar eigendom) en was dus wel een goede partij. Zelf was hij ook niet onbemiddeld. Mensen die het kunnen weten fluisteren over 60 miljoen.

Voor zijn dood had Kamiel nog gepraat met zijn vrouw over haar toekomst. Kamiel had er niets op tegen dat zij haar leven zou herbeginnen. Hij had wel een veto gesteld tegen Hilaire Blomme.

Hilaire deed wel erg zijn best. Hij ging met haar wandelen op de zeedijk in Oostende. Hij was bezorgd om haar veiligheid en leerde haar karabijnschieten om eventuele inbrekers op de vlucht te jagen. Toch braadde zijn haring niet. Na enige tijd had hij het begrepen. Madeleine zag hem niet meer.

·                                    Hilaire Blomme was nogal gierig. Toch ging graag eens kaarten. Eens waren ze met vier in het café aan het kaarten. Elk om beurt trakteerden ze. Hilaire nam telkens een reep chocolade. Toen het zijn beurt was om te trakteren had hij drie repen chocolade voor zich liggen. Hij gaf aan elk van zijn medekaarters een reep chocolade.

·                                    Hilaire Blomme was een ontwikkeld man. Hij kon vloeiend Frans praten. Hij was geabonneerd op de “Libre Belgique“. Deze krant had hij nodig om dagelijks zijn beursbeleggingen na te zien. Dat hij rijk was, was voor iedereen op de gemeente duidelijk. In de jaren 1950 -60 was het te lande nog niet gebruikelijk dat men geld ging lenen bij de bank. De plaatselijke notaris zond vele mensen door naar Hilaire Blomme. Op een verborgen wijze rekende hij ruime intresten aan. Hij leende niet zomaar geld aan de mensen. In moelijke gevallen stelde hij zichzelf veilig met een hypotheek.

·                                    Op vrijdag ging Maria altijd naar de markt in Eernegem. Ze bracht toen koeken, chocolade en spekken mee voor iedereen die er werkte.

·                                    Maria Blomme was zeer christelijk. In de jaren zeventig probeerde ze contact te zoeken met monseigneur Desmedt, bisschop van Brugge. Ze was immers eigenaar van de helft van de bezittingen van Hilaire Blomme. Ze wilde haar deel aan het bisdom schenken. Hilaire stak daar een stokje voor.