Er zijn dagen die snel voorbij gaan Er zijn dagen de tijd blijft stil staan Er zijn dagen, dat je niemand ziet, Er zijn dagen ,waar je geen rust geniet
Er zijn dagen ,vol leven en plezier, Er zijn dagen ,wat doe ik hier Er zijn dagen ,hoe krijg ik ze om Er zijn dagen hij is al om, wat stom
Er zijn dagen valt er van alles tegen Er zijn dagen valt er alleen regen Er zijn dagen dan schijnt de zon Er zijn dagen alleen maar lachen als het kon
Alle dagen ,mogen we beleven , Alles van je zelf geven Alles met frisse moet Alles proberen ,dan doe je het goed
Dit is niet zo.n vrolijk,verhaal hoewel er wel iets gebeurde, dat best grappig was.
Mijn Moeder was vroeger best wel veel ziek,en een keer was dat zo erg ,dat mijn Moeder in het zieken huis moest blijven 4 weken . Mijn vader werkte de hele dag ,dus kon er niet voor ons zijn. We waren met vijf kinderen . Dus wij moesten voor 4 weken naar een tehuis,waar we dan opgevangen zouden worden.
Was wel al meteen heel erg,dat mijn twee broers in een jongens tehuis kwamen en wij,drie meisjes bij de katholieken Zusters. De Zusters liepen in hun lange gewaden ,en nog met die kappen op,wit boordje langs het gezicht en dan zo.n zwarte lange lap naar achteren. Er was een moeder Overste ,een oudere Zuster ,die best streng was, maar er was ook een hele jonge Zuster ,die heel lief was en ook met ons speelde ,op de speel plaats buiten . Als er iemand wat kwijt was ,moesten we wel een half uur bidden ,heilige Antonius beste vriend .,ik hoop dat ik mijn ,wat het ook maar was vind,en of het ook gevonden werd ,weet ik niet meer.
Op een keer ,waren we aan het spelen, op de speel plaats ,en waarom ik het deed ,weet ik niet meer ,maar ik wou op de rug van die jonge Zuster springen ,was onverwacht ,dus Zuster schrok maakte een vreemde beweging,en ik gleed zo naar beneden maar hield mij aan de sluier vast. O,hemel wat een drama,de sluier gleed af ,en er kwam een kaal hoofdje te voor schijn,ik ben nog nooit zo geschrokken hoor. Zuster nam het nog gemoedelijk op,maar Moeder Overste vond het toch nodig ,dat ik honderd keer moest opschrijven, ,,ik mag niet zo wild zijn,,heb er niet zo veel van geleerd, ben nog een drukte maker.
Hallo ik ben Eliza Ik had mij altijd voorgenomen .eens schrijf ik al die vreemde dingen die mij overkomen op,. Geloof dat dit blog er uitermate geschikt voor is,oke hou je vast ,daar gaan we
Ben een amsterdammer in hart en nieren ,en amsterdammers zijn bekent om hun apparte humor,mijn zusje en ik werden door een Tante ,Tante Beb,uit school gehaald vroeger,want mijn Moeder werkte ,mijn Tante Beb,woonde op de Albertcuip markt ,een van de grotste markten ,ze woonde op het tweede gedeelte ,waar de vis stond en verderop die enge blote kippen .Bij de vis rook het niet lekker ,maar bij die enge blote kippen rook het gewoon vies Mijn Tante Beb had s,avond tegen mijn moeder gezegt,dat ze niet op tijd ons, de volgende dag kon halen,het zou iets later worden,we waren best al groot ,dus wij mochten 1 keer,alleen van school naar de Albertcuip lopen. We hadden al even op Tante Beb gewacht ,en we hadden best honger,wij wisten wat ,Kitty en ik gingen bij de visboer,stiekum steeds een handje verse garnalen halen,in het portaal van Tante Beb haar huis,trokken we vakkundig de garnalen uit hun jasje en dan smikkelen maar,en wij maar denken, dat de visboer niets in de gaten had,wij waren ook zo oliedom ,om de jasjes van de garnalen gewoon op de stoep te gooien ,dus toen Tante Beb er aan kwam ,liep de visboer weer achter haar aan .bekeek de hoeveelheid garnalen jasjes op de stoep,en zei, Tante Beb, die nichtjes van jou hebben voor een knaak opgegeten,en Tante Beb kon niets anders doen dan betalen he,
