Wat kan het leven heerlijk zijn.

Na een korte scheiding van mijn huwelijk van 24 jaar heb ik weer een nieuwe liefde gevonden.

Ik dacht altijd dat ik wel wist wat liefde was en dacht dat dit het was. Nou wat had ik het mis. Vanaf het eerste moment dat ik hem zag was ik al verliefd. Wat een leuke man en wat een lieve smile dacht ik meteen. Die zal wel bezet zijn. Laat hij nou ook gescheiden zijn.

Allebei met toch wel een rugzakje in een nieuwe relatie. Al zeiden we beiden dat we het wel verwerkt hadden, merk ik nu toch wel dat sommige gewoontes van vroeger er goed in zitten. Zo ook de negatieve gedachtes die je hebt.
Ik werd vaak terecht gewezen dat het beter kon en anders en dat zit dus erg vast in mijn hoofd. Als ik iets doe voor mijn vriend, het zij in huis of voor hem, dan denk ik elke keer “zal hij het wel goed vinden? Wordt hij nou niet boos?”. Terwijl ik weet dat hij niet zo is.
Mijn vriend kan ik tot tranen brengen door een klein iets te geven. Dat gebeurde blijkbaar nooit.

Wat jammer dat dit altijd zo was maar wat fijn dat we dit nu aan elkaar kunnen geven. Zo zijn er natuurlijk nog meer dingen en zullen er nog meer aan de oppervlakte komen.
Het is ook fijn om te merken dat de kinderen van beide zijden toenadering zoeken en als de klik er dan ook is, is het plaatje compleet.

Zo zie je maar weer dat na regen zonneschijn komt. Ik hoop dat ik en mijn vriend nog tot in lengte van jaren van elkaar kunnen genieten en dat het geluk aan onze kant blijft.