Hallo,

Ik ben Sylvia en geboren op 17 augustus 1964 te Zwijndrecht.

Ik heb daar niet lang gewoond naar mijn weten en verhuist naar Alblasserdam. Daarna geëmigreerd naar Zuid-Afrika en weer terug naar Vlaardingen. Vandaar naar de provincie Zeeland. Het eiland Noord-Beveland heb ik helemaal gehad. Colijnsplaat, Kortgene en Wissenkerke. Vanuit daar het huis uit en eerst op kamers in Goes en later een eenpersoonshuisje. Toen kwam het eerste vriendje en we gingen samenwonen en verhuizen naar een eengezinswoning. 6.5 Jaar later ging deze relatie stuk en verhuisde ik weer naar Vlaardingen. Daar leerde ik weer mijn ex-man kennen, ging samenwonen en betrokken een huis in Arnhem. In Bemmel getrouwd en weer verhuist 2x in Arnhem. Tenslotte ben ik nu gescheiden en woon in Zevenaar na 25 jaar.

Dat was mijn leventje in een notendop. Nu zal ik wat meer van mijn herinneringen vertellen van verschillende plaatsen.

Het begint nog voor dat ik naar Afrika ging verhuizen.

Ik weet nog goed dat we een boxer hadden Benzo. Ik sliep regelmatig in de mand als ik mijn middagdutje moest doen.

Echt de liefste hond op aarde voor mij. Helaas is hij afgemaakt omdat hij te oud was om mee te nemen naar Afrika. Dit hoorde ik gelukkig veel later. Ik dacht altijd dat hij naar de buren was verhuisd. Dat was ons toen verteld. Ben er later nog heel boos om geworden maar ja was misschien wel de beste oplossing.
Ik weet niet meer waar het was maar volgens mij was het Alblasserdam. Ik kan me een boomgaard herinneren en een grote voortuin. Althans dat was het voor mij.
Op een dag reed ik met mijn driewielertje. Gezellig in de voortuin. Helaas liep die voortuin een beetje af naar de sloot en ik ging harder en harder en plons lag erin. Mijn moeder viste me eruit. Gelukkig was hij niet diep. Maar ze vertelde me dat ik een uur in de wind stonk en onder het kroos zat.
Van diezelfde sloot herinner ik me dat mijn opa Bertus een liedje had over visjes in de sloot. Geen idee meer hoe het ging maar er waren er 7 in een boersloot en toen kwam er een grote vis en waren er nog maar 6. Dat vond ik zon leuk liedje kon er uren naar luisteren.
Zo had hij ook een verhaal :
Er was eens een groot bos op zee. Met 7 houten bomen. En achter elke boom stond een struikrover. En de hoofdroverman zei tegen Jan. Jan vertel eens een mooi verhaal. En Jan begon….Er was eens een groot bos op zee. Met 7 houten ….
Na heeeeel vaak vertellen zei ik dan: Opa u verteld elke keer hetzelfde. Hahaha.
Mijn Opa Bertus woonde samen met mijn Oma Lie. Toevalliger wijze hadden ze dezelfde achternaam dus ik nam maar aan dat ze getrouwd waren. Pas veel later ontdekte ik dat het niet zo was.

Afrika.
Mijn ouders besloten naar Afrika te emigreren. En wij moesten natuurlijk mee. Ik was 4 en wist nog niet wat er allemaal aan de hand was. Dus ik vond het allemaal spannend.
We gingen met de boot daarnaar toe. Bij het afscheid waren er linten die de mensen aan de kant vasthielden en wij op de boot tot ze braken. Dat lint heeft mijn oma Lie nog lang bewaard. Helaas is dat na haar overlijden verdwenen.
Op de boot was het wel erg leuk. Ik weet nog heel goed dat er een opvang was. Een soort crèche. Veel speelgoed, een schoolbord en een stukje buiten. Net buiten de deur waren de wc’s. En die waren voor mij belangrijk. Ik vond het namelijk niet leuk daar. Ik was gescheiden van mijn ouders en dat wilde ik niet. Dus moest ik zogenaamd plassen en ging dan naar de wc. Wachtte tot ze niet meer keken of even niet goed oplette en ging er dan snel vandoor. Rennen naar papa en mama. Helaas werd ik vaak snel gesnapt maar het gebeurde ook wel dat het me lukte.
Ik herinner me een keer dat ik in een grote zaal kwam waar een soort feest was. Daar zaten ze hoor dus ik rennen. Ik blij en zij heel verbaasd. Toen waren ze heel boos en ik weer verbaasd en moest terug. Heb de hele zaal geloof ik bijeen geschreeuwd. Die zullen zich goed geschaamd hebben.
Zo kwam het dat er een keer een oppas vrij had en dat ze zei laat haar maar bij mij. Ik let wel goed op.
We gingen bij het zwembad zitten en zij ging lekker zonnen. Ik echter wilde het water in. Maar dat mocht niet. In de middag was het voor de grote mensen en stond het water namelijk hoog. Dus gevaarlijk. Maar de oppas viel in slaap of leek zo en ik ging de trap af. Ik kon net de leuning in het zwembad pakken en volgde dei. Dat ging goed. Geen bandjes aan natuurlijk. Dit was spannend en leuk! Tot ik bij de andere kant kwam. Ik kon er net niet bij. Na aarzelen nam ik de gok en sprong naar de trap. Helaas lukte dat niet en ik verdween naar de bodem.
Vrienden van mijn zus, die 4 jaar ouder is, zagen mij in het water en riep haar. Zij maakte de oppas wakker en die sprong in het water. Dat het goed afliep hoef ik niet te zeggen anders zat ik hier niet te typen.
Maar die oppas heeft wel flink op d’r kop gehad.

Er waren ook feesten aan boord. Leuke verkleed feesten. Je mocht van alles maken en uitbeelden. Ik was een keer roodkapje en een keer een boerin of zo. Mijn moeder was er druk mee. Alles werd van crêpepapier gemaakt. Je mocht dan op de tafel staan en werd beoordeeld door een jury. Helaas vond ik dat gedeelte niet zo leuk want iedereen keek dan naar me. Dus bij mij ging er iemand bij op tafel dat ik niet alleen stond. Eerst met Robin of Arthur ik weet niet meer wie het was. Dit waren de zonen van de steward die ook ging emigreren. En later met mijn zus op tafel.

Er was ook een doop toen we de evenaar overgingen. Voor de jongere moesten we op een rijtje zitten en kregen van alles op ons hoofd. Eieren, melk, meel en nog meer troep. Daarna werden we door neptunes in het zwembad gegooid. Ik had hele lange haren en mijn moeder is uren bezig geweest zei ze om de knopen eruit te halen. Er was wel een kapper aan boord maar die was opeens overbezet. Ik heb er nog een leuk diploma van.

In Afrika heb ik in Pretoria, Kaapstad en Johannesburg gewoond. Ik weet er niet veel meer van. Alleen weet ik dat ik een nanny had. Een (voor mij dan) grote zwarte vrouw. Haar kindje kwam weleens mee maar eigenlijk mocht dat niet. Als de afrikanen in onze blanke wijkkwamen moesten ze en pasje hebben vertelde mijn moeder later. En dat had dat kindje niet. Ik speelde weleens met haar.

Ik ging daar niet naar school. Het bleek dat er nog lijfstraffen waren en dat wilde mijn moeder niet. Het was daar ook niet verplicht. Helaas heb ik daardoor de kleuterschool gemist.
We konden er niet wennen en mijn zusje had heimwee dus we zijn weer teruggegaan.

Nederland

Teruggekomen gingen we in Vlaardingen wonen in een flat. Was wel even wennen maar mijn oma en opa en tante woonde daar ook dus was wel weer gezellig.
Ik ging daar ook naar school.
We woonde geloof ik 3 hoog en ik, zoals gewoonlijk, wist in het begin het huis niet te vinden. Ik wist de etage niet en stond dan beneden te roepen. Mijn moeder moest dan vertellen waar en stond dan bij de trap te wachten want ik durfde niet alleen.
Op de galerij woonden een Italiaans gezin waar ik veel speelde. Op de hoek bij de trap woonde nog een oudere vrouw en daar kwam ik weleens. Verder hadden we weinig contact met de buren.

We verhuisde vandaar naar de provincie Zeeland. Naar Colijnsplaat. Een grote bungalow en veel tuin. Dat was erg leuk want ik hield van tuinieren. Was wel wennen van een stad naar een dorp. Ook de taal was erg anders. Ik kwam in de tweede klas wat nu groep 4 is en verstond de juf bijna niet. Ik keek veel bij mijn buurvrouw die mij hielp. Dat is een hele goede vriendin van me geworden.
Na een ouder gesprek vertelde mijn moeder aan de juf dat ik haar niet verstond en deed ze meer haar best.
Was een leuke school en heb er een leuke tijd gehad. De schoolreisjes waren keigezellig.
Colijnsplaat is een gemengd dorp van gelovige en niet gelovige. Helaas moesten de meeste van mijn vriendinnen naar de zondagschool. Ik snapte daar niks van want ik ben niet opgegroeid met het geloof. Hoe kon je in hemelsnaam nou je vrije zondag daarvoor opgeven, snapte er niks van.
Er was een hobby huis op de vrijdagavond. Een gewoon huis verdeeld in twee verdiepingen. Onder stond een biljart en een flipperkast voor de oudere kinderen en boven kon je handwerken. Ik ging daar erg graag naar toe. Je mocht daar alles maken.
Er was ook een kleine bibliotheek in Colijn en dat waren veel boeken met van dat bruine kaftpapier. Vond het zo gezellig om daar te neuzen. Ik zelf had ook heel veel boeken. Mijn Tante was lerares en die vond het belangrijk dat je leesde. Dus ik kreeg hele series van haar die ik verslond.
Er was ook een oud gemeentehuis dat voor veel speelplezier zorgde. Vooral omdat het verboden terrein was.
Colijn ligt aan zee en ik hou ervan. Waarschijnlijk omdat mijn vader zeeman is ik weet het niet. Ik hou van de oneindige vlakte en de beweging die het water maakt. Tis altijd indrukwekkend die vlakte.
Ik ging met onze honden dan ook vaak lopen langs de dijk. Vooral als het een beetje stormde. Dan ging ik achter het muurtje zitten en wachten tot er een golf over kwam en dan hopen dat je droog bleef haha.

Na Colijnsplaat gingen we verhuizen naar Kortgene.
Daar betrokken we een horecabedrijf “De Graaf van Buren”. Mijn moeder wilde dat mijn vader thuisbleef want ze miste hem te veel. Dus gingen ze de horeca uitproberen. Dat was ook een heel leuke tijd en tegelijk thuis minder. Er kwamen veel ruzies en mijn vader ging aan de drank. Hij miste de zee. Ik vertel daar later meer over want de scheiding van mijn ouders is een apart verhaal.
Ik vond het echter wel een gezellige tijd. De klanten droegen me op handen en de kok ook. Ik zelf werkte in de keuken bij mijn vader. En ik vond het leuk en gezellig. Wel hard werken dat wel.
Ook op de vrijdagavond was er een biljartavond. De graaf had een eigen ploeg en ik mocht daar op een gegeven moment bij. Ik was de jongste deelnemer ooit. Er werden onderlinge wedstrijden gehouden met andere cafés. Soms mocht ik meedoen maar de andere cafés lieten mij niet altijd toe omdat ik te jong was.
Kortgene was toen der tijd een bloeiend dorp. Veel kroegen en een disco. Dus veel uitgaan!
Ik zat daar op de mavo. Dat was echt erg. Ik vond helemaal niks leuk aan die school. De lessen waren saai en oninteressant. Maar ik moest ernaartoe. Ik zelf wilde erg graag naar het land en tuinbouwschool in Goes maar mijn moeder vond het te ver en geen toekomst bieden. Dan wilde ik graag naar de huishoudschool omdat daar meer met de handen werd gedaan. Maar ook dat mocht niet. Ik weet dat er een grote ruzie met mijn tante (de lerares) over was.
In de tweede gooide ik er al met mijn pet naar. Ook had ik mijn enkel zwaar gekneusd en toen die bijna beter was kneusde ik de andere. Daardoor veel gemist ne het boeide me niet. Gevolg, ik bleef zitten.