Dat ene woord Dat naar een ander toe iets zegt Zonder enig gebaar, maakt gevoelens kenbaar Het maakt alles in je los, machteloos voel je het aan Laat je helemaal gaan, emoties borrelen omhoog
Tranen prikken in je oog Waarom heb je het gezegd, het vraagt om te worden uitgelegd Maar een woord is maar een woord Kan alleen worden gehoord
Niet zo innig worden gevoeld, zoals het eigenlijk is bedoeld Een paar woorden zijn niet genoeg, het worden er steeds meer Telkens vragen uitleggen keer op keer Het maakt je zo kwetsbaar, hulpeloos en teer
Komt er dan geen einde aan Door steeds maar te vertellen, beantwoorden van vragen Eindeloos te praten keer op keer Komt het moment dat je verwerkt je gevoel Dan zal je weten wat ik bedoel Kan het nog worden uitgepraat voor 2010??
Er is altijd een vraag die gaat over gevoel Als jij het antwoord kent weet je wat ik bedoel Er is vaak een gevoel dat zweeft in de lucht Soms lijkt het eeuwig te duren Dan is het voorbij als een zucht Er is een gebaar zo gewoon
Maar toch heel apart Het komt om zo te zeggen regelrecht uit je hart Het is er als vanzelf je weet niet hoe het komt Maar dat moment is alles alsof de rest verstomd Het behoeft maar een beetje, al is het nog zo iel Bevredigend als liefde het is voeding voor je ziel
Soms voel ik me zo eenzaam en alleen Ben soms bang,en dan denk ik, weg van hier weg van mezelf kijk naar de mensen, zie ze praten,lachen hebben deze mensen dan geen zorgen?, sta ik me dan af te vragen zou er willen bij zijn, wou dat dit nog ging het is het om moedeloos van te worden
Draai me om en veeg een traan weg en ga maar weer aan mijn pc en probeer het maar weer van me af te schrijven...
