Leven onder een regenboog Alle foto's op dit blog zijn door mij gemaakt. Indien je een foto wenst, gelieve een seintje te geven... De kleuren rond de foto's fungeren als de kleuren van de regenboog
04-05-2013
Even Borglonen...Van Grootloon naar Borgloon en terug!
Wat een uitgelezen vrijdag. We konden de hele wandeling bijna uitlopen in T-shirt. Er hingen wel af en toe wolken maar de zon liet zich niet verslagen. En terwijl we deze mooie wandeling tussen de bloesems van laag- en hoogstammen van appel-, peren-, krieken- en ettelijke andere fruitsoorten doorliepen zagen we alles bijna letterlijk groeien. Ontelbare paardenbloemen sierden weiden en bermen, madeliefjes, koekoeksbloemen en koolzaad stonden her en der te pronken. Kikkers kwaakten onophoudelijk in de poeltjes maar als ze ons hoorden praten verstomde hun gekwaak dadelijk. Het glooiende landschap zorgde voor een speciaal effect in de verte én voor dito foto's Blij dat we dit niet in 't weekend hoefden te doen, dan zouden er wellicht resems wandelaars de paadjes plattreden en kinderen zouden de helft van alle bloempjes genadeloos plat trappen. Op zo'n schitterende dag kan je niet anders dan goedgezind uw bedje opzoeken en verder dromen van al die natuurpracht...
Deze keer ontdekten we een kleurrijk evenement noordwaarts van Antwerpen. De provincie zette een groots spektakel op touw dat alleen door het weer niet opleverde wat er beloofd was. De te plukken tulpen zaten amper in knop en kwamen hoogstens een twintigtal centimeter boven de grond uit... Zoals verleden jaar geen weidse kleurenpracht dus. Tóch kreeg iedereen een boeketje zeer verse tulpen en tien zelf te vergaren tulpenbollen mee naar huis. Honderden mensen schoven aan en plukten het veld helemaal leeg.
Aan kinderanimatie géén gebrek en ook de drankkraampjes draaiden op volle toeren. Het werd een fijne namiddag op deze eerste échte lentedag! De Flandriaboten voeren aan en af en het toeristentreintje dribbelde vrolijk door de prille natuur. Enkele impressies :
Iedereen verlangt er meer dan ooit naar.... De lente laat dan ook verdomd lang op zich wachten! Maar zoals in noordelijker streken zal alles dan opeens groen staan en kort daarna uitbundig bloeien. De zomer met de donkergroene bomen zal er rap zijn en hopelijk lang blijven, maar dat is nog een onzekerheid voor máánden!!
Ik weet niet of de bessen van een klimopplant eetbaar zijn voor vogels maar de groene bladeren en de paarse bolletjes vielen op tussen de andere, bladerloze struiken langs de weg
Ik wist niet dat er einde winter ook vrucht-/zaaddoosjes tussen de bladeren van de laurier groeiden, nu nog heel subtiel, later veel uitbundiger wie weet...
Een klein donkergeel trilzwammetje had ook weeral zijn zachte vachtje opengeplooid
Al wandelend in Houthalen ontdekten we een gedenkteken voor verloren kinderen. Uitgesneden in een metalen plaat stond er een ontroerend gedichtje, gericht aan deze grote schatten...
Een paar dagjes in Hengelhoef draaide uit op een Rescue-operatie.Twee dieren uit de roedel damherten in de nabije weide waren er slecht aan toe. De bok zat geplaagd met een resem ijzer- en staaldraad en koord rond zijn kop en gewei. Een van de jonge hindes was ziek en zeer zwak. Ze boodt geen weerstand als de mannen van het Rescue-center van Opglabbeek haar voorzichtig vastbonden en meenamen voor verzorging...Hopelijk komt het nog goed met haar.
Op de kinderboerderij daarentegen liepen al kleine zwijntjes en schaapjes rond. De struisvogels stapten statig voorbij en de hangbuikzwijntjes sleepten zich door het slijk hun snuit in de trog met eten... Een zwarte lama volgde ons met argusogen vanonder zijn witte bles!
Een verhaal over een buitenmeisje in de VS begon in de kolonistentijd en eindigde jaren later toen ze als carrièrevrouw inzag dat een leven dicht bij de natuur pas het échte leven was. Ze keerde terug naar de paardenranch van haar vader, waar haar lievelingspaard nog altijd op haar wachtte Althans dat is wat ik ervan begrepen heb want spijtig genoeg voor de honderden kinderen werd alles verteld in het engels
Apassionata is een prachtig samenspel tussen paard en mens en is een show die door jong en oud kan gesmaakt worden.
Deze namiddag vloog er een vinkje tegen het raam en viel bewusteloos op mijn terrastegels.
Ik nam het diertje voorzichtig op en warmde het in mijn handen.Toen het weer bijkwam en de oogjes opentrok kon ik het minutenlang strelen en geruststellen. Nadien gaf ik het wat te eten en even later was het weer volledig van deze wereld en vloog het de koude lucht in...
Veel hebben we't zonnetje niet gezien de laatste weken. Enkele dagen, met ietwat blauwe winterhemel, waren ideaal om foto's te nemen. De rest waren er niet drie tinten grijs maar honderd tinten tussen wit en zwart waar te nemen! De sneeuw maakte wel veel goed en lokte veel wandelaars naar het park.
Geef niets dan liefde deze dagen Achteraf zal je je dit niet beklagen Kies voor vrede en voor vreugd' Want lachen doet zo hemels deugd
Maak elke dag een tikkeltje bijzonder Ontdek in de kleinste dingen een wonder Stap boordevol vertrouwen in 't nieuwe jaar Want dat zijn 365 dagen om te houden van elkaar
"Het Eilandje" dat eigenlijk geen eilandje is vindt men in het noorden van Antwerpen. Heel lang geleden was dit moerassig gebied omringd door vlieten en sloten, nu liggen de Schelde, de oude haven en de dokken rondom de prestigieuse woonomgeving. Als een bodyguard staat het "Loodswezen" bij het begin op wacht. Het is er goed toeven op een mooie dag. Café's, bistro's en knusse restaurantjes liggen rondom. Hoge, dure flatgebouwen herbergen menige VIP's. Knappe yachten en zelfs enkele restaurant-, hotel- en feestboten liggen aan de kademuur. Er is een groene tuin op het water waar allerlei groenten in potten worden gekweekt. Het MAS vormt het kloppend hart van "Het Eilandje". Men mag er ten allentijde tot 22uur 's avonds op om de koekestad ook vanuit de lucht te kunnen bewonderen
Het Loodswezen
De groene tuin op het water van het Willemdok
Eigenaardig kippenhok
Zonder woorden
Selder, rode kolen en ajuin groeien er in potten
Het kloppende hart
Het laatst werkende en bemande lichtschip van West-Europa
Zicht op de brug over het Willem- en Bonapartedok
De Yachthaven van het Bonapartedok
Moderne gebouwen met loften en luxueuse appartementen rijzen meer en meer op
De Sint-Laurentiuskerk van Hove met op de voorgrond het "Sprookjeshuisje"
Hove is vermoedelijk afkomstig uit het Germaans en heeft de betekenis pachthoeve, hoeve of boerenerf.
Geschiedenis
Bij spoorwegwerken in 1835, 1872 en 1873 werden in Hove brandurnen uit de vroege ijzertijd gevonden. In 1988 vond men aan de Holleweg een kobaltblauwe, vijfribbige glazen armband uit de late ijzertijd.
Vóór 1200 bestond hier een leen- en laathof Frythout, dit is Vrijhout, genaamd naar het vroegere bos. In 1370 gaf Laureys Volcaert, leenman van de hertog van Brabant, de grote tienden in leen aan de kerk van Hove. Daardoor werd het na 1370 soms verkeerdelijk laathof Sint Laureys genoemd. Omstreeks 1200 scheurde Hove zich af van Kontich en vormde met Boechout een schepenbank. Toen de hertog van Brabant in 1356 de oorlog tegen de graaf van Vlaanderen verloor, moest hij zijn rechten en gebied over Hove afstaan. In 1406 kwamen Hove en Boechout weer in handen van één man, hertog van Brabant, Antoon van Bourgondië. Jarenlang bleven de twee dorpen deel uitmaken van het hertogelijke domein. Hove telde in 1437 maar 47 haarden of 250 inwoners.
Om zijn oorlogen te financieren gaf Filips II in 1558 het dorp in pand aan de Heer van Cantincrode, de latere kardinaal Granvelle. Hove bleef deel uitmaken van Cantincrode, ook toen dit in 1570 een graafschap werd. In 1583 verwoesten de Spanjaarden bijna het hele dorp; het ontvolkte. In de Franse bezettingstijd bestuurde een "maire" Hove : eerst Martinus Schroyens, later Albert van der Haeghen. Onder het Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830) werd Van der Haeghen de eerste burgemeester. Hove was een landbouwdorp. De opening van de spoorlijn Mechelen-Antwerpen in 1836 en de stopplaats in 1888 brachten een goede verbinding met de stad Antwerpen tot stand.
Omstreeks 1900 kwamen heel wat rijke stedelingen zich hier op een buitenverblijf vestigen. Na de Tweede Wereldoorlog ontstonden villawijken in de omgeving van de kastelen Weyninckhoven, Rattennest en Cappenberg.(Wickipedia)
De huidige gemeente Hove telt momenteel ongeveer 8200 inwoners
Het Steen, het oudste gebouw van Antwerpen, werd gebouwd tussen 1200 en 1225 en werd destijds Antwerpse burcht genoemd. Binnen de Burcht bevonden zich belangrijke instellingen zoals de vierschaar(de voormalige rechtbank), de Sint Walburgiskerk, het Reuzenhuis, het Steen, de Werf en de Vismarkt. Rond 1520, ten tijde van Karel V, werd de burcht grondig verbouwd en noemde men het voortaan "'s-Heeren Steen". In 1549 schonk Karel V het gebouw aan de stad, die het tot 1828 in eigendom had. Van 1303 tot 1823 werd het gebouw als gevangenis gebruikt, daarna diende het als tehuis voor invalide soldaten. Nadat de overheid het gebouw in 1827 had opgeëist, werd het een jaar later aan een houtzager verkocht. In 1842 kocht de stad het gebouw echter weer terug. Een groot deel van de burcht werd in de jaren 1880 afgebroken toen men de kades rechttrok en de Schelde verbreedde. Het overgebleven gebouw werd hierna simpelweg "Het Steen" genoemd. Toch werd meteen ook in 1889-1890 een nieuwe vleugel gebouwd en ook andere delen van het gebouw verbouwd. Volgens Antwerpse folklore woonden de reuzen Druon Antigoon en Lange Wapper vroeger in Het Steen. Sinds 1963 staat er van de laatste dan ook een door Albert Poels ontworpen standbeeld aan de ingang van het Steen.
Het beviel goed! Leuven is een aangename, mooie maar ook drukke stad. Het bruist er van het leven en voortdurend moet je oppassen voor fietsers die de hele stad overspoelen. Er zijn talloze mooie gebouwen maar het mooiste is toch het stadhuis dat net een kantwerk is in steen. Enorm veel restaurantjes, allemaal zeer schappelijk van prijs, maar even zoveel cafeetjes en bistro's. Een bloemenwinkel sprong wel zeer in het oog, zowel buiten als binnen zag het er prachtig uit. Het grote Centraal station, waar momenteel veel werken aan de gang zijn was moeilijk te fotograferen. De Dijle liep doormidden de stad en toonde, door heel lage waterstand vele fietswrakken op de bodem...
In de herfst is een wandeling in 't fort altijd meegenomen, vooral daar men hier niet op zijn buik moet gaan liggen om paddenstoelen te kunnen fotograferen. De hoge, met bomen gevulde omwallingen liggen aan de binnenkant van het wandelpad. Op de wandelweg liggen enkele nog bestaande delen van de gebouwen die ietwat griezelig overkomen. Het pad is bij droog weer goed begaanbaar en loopt bijna constant langs de waterpartij van het fort. Een mooie speeltuin laat de kinderen de kans om eens goed uit te razen!
Enkele jaren geleden kreeg ik een groen-witte Hostaplant en zette hem in een grote pot op mijn terras. Hij stond de hele zomer heel breed en groen te pronken maar elke herfst vergeelt hij en drogen de bladeren. Dan is het weer lang afwachten tot hij weer begint te schieten...
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
Ik ben een vrouw en woon in Edegem (België) en mijn beroep is gepensioneerde kleuterjuf.
Ik ben geboren op 20/02/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, fotograferen, handwerken, lezen en kleinkindjes knuffelen ;-) .
Er zijn tal van interesses in mijn leven,maar ik verheug mij het meest als ik op reis ga,dan kan ik genieten van al het mooie en vreemde in de wereld en "last but not least" mijn foto's bewerken zodat ik ze kan tonen aan iedereen die hier langs komt
oktober 2007 Rondreis Peru
Juni 2008 Bezoek aan het Groo
thertogdom Luxemburg
Februari 2009 Twee dagen Eifelen, Duitsland
April 2009 Bollenstreek, Noord Holland
mei 2009 Rondreis Westen van de USA
1-2-3 juni Amelandreisje, Waddenzee
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
