En alsof dat nog niet genoeg was ,moest ik dit lief ,slim,schattebolleke ook weeral afgeven.......Ik had het Shena genoemd(dochter van de sterren is de betekenis)Wat heb ik toch verkeerd gedaan ,om rond deze kerst dit allemaal te moeten meemaken...ik weet het niet meer 2jaar geleden ongeveer,ben ik uit een 3jarige durende depressie gekomen...stillekes aan,God zij dank en mijne grootste troost was mijne smokeytje die terwijl (tijdens mijn depressie )ook ziek werd en moest geopereed worden ,maar alles was heel goed gekomen .En heb ik daar veel kracht uitgeput om ik beter te worden ,maar mijn psycholoog had mij destijds gezegt "als je je hondje verliest,zit je terug in een depressie" en daar heb ik een doodse schrik van en volgens ik me voelde en toch van plan was een ander hond te nemen,gingen we op zoek om ons allemaal te redden en een normaal leven te krijgen ,want ook mijn vriend zat vreselijk in de put en onze snoepy deed ook raar .1 week heb ik het (Shena) gehad ,maar helaas ...en het kwam ondanks van een héél goeie kweker.....zag ik na een paar dagen dat het zijn achterpootje raar zette ,ik direct gebeld naar die kweker en ja die wist het ook niet meteen ,...mischien door de groei....en met die feestdagen kon je zomaar niet direct maar ergens terecht.Na 3dagen gewacht en zag het verslechten ,maar het had geen pijn ,totaal niet ....en daarom was het ook weeral zo raar .Bij de veearts (weeral)die stelde vast een uitermate misgroeing (aangeboren)van de knieschijven en de enige oplossing was een operatie voor 600€ en dan was het nog niet zeker dat het allemaal goed zou blijven ,het probleem kon terug komen met gevolg van andere bijkomende symptomen waar het veel pijn zou kunnen hebben en veel medicijnen moeten nemen .OOk de veearts van die kweker stelde hetzelfde vast en daarom hebben we het met dubbele pijn in het hart kapot van verdriet ,dan maar weeral moeten afgeven bij de kweker zelf dan .God wat was dat moeilijk ...waarom ...waarom ....Mijn vriend die zoveel medelijden met mij had stelde voor naar een ander te gaan zien ,wel gaan kijken ...maar ik kon het niet over mijn hart krijgen van weeral iets in de plaats te gaan zetten ,mijn verdriet was zo groot dat ik niet helder meer kon denken en daarom dacht ik laat mijn eigen eerst wat bekomen en in mijn hoofd alles op een rijtje zetten ....maar de pijn bleef en heb ik dan 1 besteld voor het eind deze maand.....ik hoop nu niet dat ik de verkeerde beslissing genomen heb ...wat denken jullie !? Ik kijk er in ieder geval echt naar uit ....en hopelijk meer geluk ,maar kerst zal voor mij nooit meer hezelfde zijn ...................

**Verhaal van Smokey**
Was al een paar dagen dat het me opgevallen was dat mijn hondje opvallend mager geworden was.Mijn tante die zei mischien eens ontwormen en wat sterker voedsel bijgeven,zo gezegt zo gedaan . En alles ging redelijk goed nog een badje gegeven en wat zelf geknipt en wat ik nadien nog wat moest bijwerken .....maar nu net dat het zo koud werd heb ik ...van 1 van mijn hobbyberen een truitje gevonden ,gewassen en paste perfect ...zo was ie toch wat warmer aangekleed.Maar na een paar dagen ging het toch nog niet zo goed ,mijn moeder bleef bij mij slapen ook met haar hondje en allen samen in mijn bed ,nee nee mijn vriend slaapt dan op de logeerkamer.Maar s'nachts werd ik wakker mijn Smokey was aan het huilen om dat hij niet in bed kon door die van mijn moeder en hij al een hele tijd last had om in het bed of de zetel te springen .....daarom legde ik overal kusses,mijn vriend kwam me dus wakker maken en zette Smokey in mijn bed ,nam hem goed tegen mij en werd rustig en er was niet direct iet aan de hand. s'Morgens opgestaan zakte mijn hondje ineens alsmaar door zijn achterpoten ,ik nam hem op mijn schoot en na een tijdje probeerde ik terug maar zij bleef hetzelfde doen en bovendien moest ze ook geen eten hebben ,belde naar de veearts en mocht ie avond zeker naar hem komen ,waar ik dan ook geen moment aan twijfelde .Bij de veearts die stelde vast dat zij inerdaad mager was dan normaal en nam een foto ,resultaat ...alles was in orde uitgenomen dat ze een opgezwollen lever had en zij in het verleden al problemen had gehad met de maag ...2keer...dacht hij dat het nu ook zo was ,hij gaf haar een spuit sterker dan anders . Ik tevreden naar huis met haar wat ik niet verwacht had ,maar ik had hoop !2Uur heeft ze geslapen wat ik niet normaal vond ,maar mijn vriend zei dat zal wel van die spuit komen ....maar toen ze wakker werd gaf ze over en het was nog het eten van den dag ervoor .....ik dacht ja door die spuit mischien?!maar toch een onzeker gevoel had ik ...dat niet meer is weggegaan,iets zei me daar klopt iets niet maar ja het was toen al heel laat en ze was rustig ,heb haar in haar deken genomen en zo op mijn bed gelegd en zijn we gaan slapen. Midden in den nacht werd ik plots wakker ,ik wist eerst niet wat er gebeurde ..maar ze lag te bibberen te slaan met de poten enfin héél raar het duurde een tijdje voor ik ze rustig kreeg althans dat probeerde ik en toen ze rustig was ,wat ik dacht ho het is weer goed ,bleef ze raar doen .....mijn vriend wist er ook geen raad op ...ze wilde uit bed om pipi te doen en ze kon eigenlijk niet meer of bijna niet meer op haar achterpoten staan ,viel alsmaar en liep overal tegen ,deed pipi en kaka waar ze liep ik was in alle staten ,maar bleef toch alert en observeerde haar inorm bij mij kwam de ene huilbui naar de andere van de machteloosheid en onwetendheid ,mijn God wat was er toch aan de hand ...ze bleef onrustig en liep door heel het huis tot ze ergens tegen liep en daar bleef staan en een gehuil begon t doen als een kater ......heeeeel eng ...ik probeerde zo rustig mogelijk te blijven en maar te helpen waar ik kon ,maar niks maakte uit ,dit heeft allemaal niet zo heel lang geduurd en het was toen half 7 in de ochtend en belde de veearts op ,want mijn vriend zei nog ,dat moet je nu nog niet doen ,maar ik deed het toch .......hij kon niet komen hij was niet thuis zei hij ,maar terwijl ik alles zo goed mogelijk aan de veearts ...wat moeilijk was want ik huilde maar dacht ik moet anders kan ik haar niet helpen .....hij hoorde ook het geluid en zei van om 10uur tot bij hem te komen ,meer konden we niet doen ,waarschijnlijk zei hij was ze blind geworden door een atac of hersenbloeding .....ik weet het nog altijd niet .Bij de veearts gekomen ,stelde hij duidelijk vast volledige blindheid en de rest zag er bar slecht uit ....hij wist niet goed wat doen en ik vroeg wat stel je voor ,als het echt niet meer goed komt of er is geen hoop meer doe wat je moet doen ,stelde ik voor en hij zei ,dat was juist wat ik ook wou voorstellen .....al huilend zei ik doe het maar ,hij vroeg of ik er bij wou blijven ,mijjn vriend zei nee nee ......maar ik al vlug ...al huilend ik blijf erbij ik wil dat ze zich veilig voelt ,ik wil haar zo niet achter laten k'heb haar vast gehouden kusjes geven ,lieve woordjes gezegt ik deed vanalles en toen was ze in slaap ....mijn schatteboutje ik zal je nooit meer vergeten en je altijd blijven missen ............ik draaide me om om door te gaan ...draaide me nog even om en ging terug en gaf haar nog een zoentje en dan kon ik niet meer toen ben ik weggegaan alsook mijn vriend was heel erg aan het huilen ....waarbij de veerarts zei op letten op de baan met de wagen want jullie zijn allebei zo emotioneel ......en dat was het ..........

♥Dreamgirl♥

♥Made by Dreamgirl♥