als ergens een kind op ergens een strand wat wondere woorden schrijft in het zand dan komen de golven dan komt er de wind die nemen de woorden mee voor het kind dat speelt en dat schrijft en dat gelooft dat zijn dromen op andere stranden aan zullen komen
Heb het al zovaak moeten horen dat ik als kind een dochter opvoed waarom willen ze mijn geluk verstoren mijn kleine meid heeft het toch goed
Huilen doet ze bijna niet en haar ogen stralen altijd waarom doen ze mij steeds verdriet laat me toch genieten van me kleine meid
Niemand weet hoeveel liefde ik in me heb hoeveel ik om mijn kleine meid geef niemand weet dat ik het prima red en blij ben dat ik nu vootraan met een dochter samen leef
Ik kan niet meer zonder haar maar steeds die pijnlijke vragen en al heb ik het soms nog zo zwaar geen mens dat mij hoort klagen
Zolang naar deze dagen uitgekeken Maar dat kind voedt kind op gedoe heb ik nun al zoveek moeten weten word al dat gezeur meer dan moe
Al één jaar oud En nog niet stout Zelfs geen bla bla bla Maar wel da da da Zet kleine stapjes Lust ook nog papjes Wuift met beide handjes Met of zonder wantjes Grijpt naar alle grote zaken Mémé moet over alles waken Zie hem kruipen,rap en snel Nog een lang leven,gezond en wel geschreven van mijn beste vriendin haar man voor de verjaardag van onze kleine kjento die een jaar was die dag
Het kind dat wacht Nog stil en zacht Zal weldra uit het duister gaan Bevestigd worden met een naam En daarna leven op eigen kracht.
Er wacht een onbekende reis Waarvan niemand weet welke prijs De weg van het leven Zal vragen of geven Wat fout is wat wijs.
Daar,ver terug,zie ik wuivend staan Mijn eigen kind de wereld binnengaan Nu weet ik dat zijn reis Niet zonder zorg was zonder prijs Mijn kind zijn kind zal ook die reis eens gaan.
dag allemaal ik ga een week niets kunnen opzetten want we gaan een week op reis maar als ik terug ben zal ik weer tijd hebben om hier mijn dingen te doen allemaal vele groetjes sonja
Ogen zeggen het je zegt pijn in mijn ogen te zien dat er meer achter schuilt dat er achter die mooie ogen een klein bang kind huilt een klein verloren kind dat lekker wil schuilen iemand zijn armen nodig heeft om eens lekker uit te kunnen huilen gewoon klein voelen net als die onbezorgde tijd toen toen ik nog niets van de problemen wist en kon rekenen op een ouderlijke zoen elke nacht ben ik bang lig ik opgerold helemaal alleen tranen rollen soms over me wang over het verleden is dan dat ik ween zal de pijn ooit verdwijnen? ooit is niet meer in mijn ogen te zien ik hoop dat dat ooit gebeurt zodat ik alles weer eens anders kan zien
Toen eens het haargoud van oma /opa in zilver veranderd was Stond iedereen versteld, want hij zij is toch maar .... jaar pas? Maar oma/ opa zei "maak je om mijn haar maar niet zo druk Het zit er nog en het is trouwens nog een hele pluk "Das waar" zei iedereen toen met een ietwat schuddend hoofd" Ah, weet je wat, als ie /ze er nou zelf in geloofd! Maar zie je, ..... jaar is hem / haar nou eenmaal niet aan te zien! Niet uiterlijk, maar zeker niet innerlijk bovendien Vandaar dat het voor ons / mij zeer moeilijk was om iets geschikts te kopen Want moest ik nou naar de Antiquair of speelgoedwinkel lopen? Maar ik denk / wij denken dat ik / wij nu de gulden middenweg hebben gevonden Vandaar dit kado en het bijbehorend schrijven (is gedicht) dat het uitlegt, onomwonden Maar een paar woorden wilde wij /ik toch buiten dit schrijven voor jou bewaren. Woorden om persoonlijk tegen je te zeggen Dat waren de woorden: 'van harte gefeliciteerd' en 'nog
Kinderen is het mooiste van je leven. Ze geven vreugde en zijn spontaan. Tot dat ze uit zijn gevlogen. Is er een beetje leven mee gegaan. Dan word je opa, oma. Dat is ook heel fijn. En denk ik aan vroeger, Ik zou ook nog wel kind willen zijn. Maar de jaren zijn vervlogen. Voor bij is die jonge tijd. Maar ach wat kan het schelen. Ik heb wel wat gekregen, Maar ik ben nog niemand kwijt.
Mijn oma heeft geen tranen meer. Ze huilt nog. Maar haar gezicht is droog. Kom, zegt ze en wijst Naar buiten waar de middag Heel licht is en warm. Oma heeft geen tranen meer En nog maar weinig woorden
mijn opa is mijn beste vrind ik ben trouwens opa´s kind dat zegt hij altijd tegen mij maar mijn opa is nooit vrij altijd is hij naar zijn werk hij is koster in de kerk wat hij uitspookt in die toren zou hij me nog laten horen maar dat heeft hij nooit gedaan het lijkt mij ook geen fijne baan oma, die is altijd thuis in d´r eigen mooie huis en als ik kom, dan zegt ze zeker weten ga je mee een ijsje eten?
