|
Een mooie droom.
Dit is een verhaal van twee doodgewone kinderen, die zich op sommige dagen wel eens verveelden. Op een van die dagen nu besloten Ann en Lisa om eens een tochtje door de omgeving te maken. Blij gezind vertrokken ze met hun lunch op pad. Ze waren zeer vroeg vertrokken, en na een flinke poos te hebben gewandeld kregen ze honger. Ze keken uit naar een plaats om wat te kunnen rusten en te eten. Het was toen dat ze aan de rand van het bos een zeer vervallen huisje zagen. Ze besloten om daar heen te gaan om er te eten en wat te rusten. Ze wilden ook wel weten wie daar woonde, maar ze zagen daar niemand. Alles zat onder zeer veel stof en spinnen webben.Het stond zo te zien reeds jaren leeg, nu ze toch binnen waren konden ze het straks wel even verkennen. Maar eerst iets eten, daarna kon de rest wel.
Toen ze nu aan hun speurtocht begonnen vonden ze niet zo erg veel. Enkel wat stofferige boeken, enkele potten en in de kelder een klein versierd kistje. Dit was zo wat hun grootste vondst, waardoor ze het besloten mee naar boven te nemen. Daar konden ze het wat beter in het daglicht bekijken. Het was ondanks de versieringen een heel eenvoudig kistje, dat dan ook nog eens gesloten was. Hoe ze nu ook verder zochten, een sleutel vonden ze niet. Dit maakte Ann zo kwaad dat ze kistje weggooide, waar het tegen een muur terecht kwam. Daar bleef het volledig vernield liggen. Nu moesten ze dus ook nog de brokken gaan opruimen, en toen vonden ze het. Een steen, een briefje dat leek op een stuk perkament en een klein gouden sleuteltje. Dit alles kreeg nu wel hun aandacht, want welk geheim hadden ze nu ontdekt ? Samen gingen ze nu die brief lezen maar die was zo oud, dat dit heel wat moeite kostte om hem te openen en te lezen. Ze zagen een tekening die op een weg leek. Die leidde naar een gebouw waar volgende tekst onder stond.
"Wie mij vindt volgt deze weg. Neem de steen en de sleutel mee en zie, wat er verder zal gebeuren."
Ann en Lisa namen nu alles mee en besloten die raad op te volgen, ze zouden wel zien waar dit hen nu zou brengen. Op hun weg kwamen ze nu door vele mooie velden, die vol bloemen stonden in alle kleuren van de regenboog. Dus stopten ze vaak om dit alles eens te bewonderen. Hierdoor kwamen ze pas s'avonds laat aan het einde van deze weg. Daar zagen ze een kasteel staan, en de poort was uitnodigend geopend. Samen gingen ze naar binnen, wel wat bang maar vast besloten. Eens ze binnen waren sloot de poort zich zo maar achter hen. Wat was het hier mooi, ze keken hun oogjes uit naar alles wat ze nu zagen op het plein. Maar er gebeurde nu nog iets raar,want de steen die Lisa in haar schortzak had gestopt kwam zomaar te voorschijn. Schitterend bleef hij voor hen uit zweven, en liet zich door Lisa niet terug nemen. Hij bleef voor hen uit zweven door de gangen van het kasteel, precies of hij wist waar hij hen heen moest brengen. Zo voerde hij hen verder mee tot ze in een grote kamer aankwamen. Daar zweefde hij door tot op de tafel die daar stond, en kwam voor een kistje tot stilstand. Dit was gemaakt uit zuiver goud en met vele edelstenen versierd. Het was zo mooi vonden ze, maar toch durfden ze het aan te raken. Ze voelden zich ook erg moe, dus toen ze het grote bad zagen gingen ze daar op liggen. Ze sliepen dan ook vlug en diep in. Toen ze volgende morgen wakker werden, was alles nog net hetzelfde in deze kamer. Doch moesten ze wel even nadenken waar ze zich bevonden. In hun slaap was nu het sleuteltje uit de zak van Ann geschoven. Ze nam het terug in de hand en samen met Lisa ging ze terug naar het kistje. Nu namen ze het wel op, waarbij ze een sleutel gaatje zagen, waarin hun sleuteltje wel in zou passen. Ze probeerden het dan en ja hoor het paste precies, dus draaiden ze het om. Nu het kistje open was konden ze hun ogen niet geloven. Het was volledig gevuld met edelstenen, zoals diamanten, robijnen, saffieren en zo veel andere.
Net toen ze beiden een steen uit het kistje wilden nemen, hoorden ze hun mama roepen. Het was tijd om op te staan, want straks moesten ze naar school. Nu ze terug wakker werden zagen ze dat ze in hun eigen bed lagen. Ze keken elkaar even aan, hadden ze dit dan allemaal gedroomd vroegen ze zich af. aar beneden aan de ontbijt tafel wachtte hen een grotere verrassing, want naast ieder bord bleken er drie edelstenen te liggen.
Verwonderd keken ze elkaar aan dus toch niet gedroomd ? Ann voelde in haar schort en vond er het gouden sleuteltje in. Lisa vond in haar schort de steen terug die ze toen had mee genomen.
Ze zouden echter nooit te weten komen wat er gebeurt was, daar in het bos. Want hoe ze ook zochten, nooit vonden ze het huisje terug waar het allemaal begonnen was. Ook de weg die hun toen naar het kasteel had gebracht leek verdwenen. Het enige wat hun aan dit avontuur herrinerde was de steen, het sleuteltje en de steentjes bij bun bord toen.
Bij hen thuis hangt in een kadertje dit sleuteltje nu aan de muur, als aandenken aan wat ze dachten eens te hebben beleefd en gevonden.
|
