Aan het eind van onze straat ligt een akker, die iedere keer iets anders laat zien. Wat ik boven het lawaai van de tractor uit begreep, was hij de resten van mosterdplanten aan het omploegen. Nee, het was niet om mosterd van te maken, maar enkel om de grond te verbeteren.
Eén van de twee bouten van de ijzeren plaat. Toen het wat warmer werd, kon je de kleine mosjes zien, die vanwege de vocht het best tot hun recht komen.
Hoeveel keer ik deze plant al heb gefotografeerd, is niet te tellen, maar je wilt alles bewonderen, als het weer te voorschijn komt uit de grond. Heerlijk!
Drie jaar geleden liepen op het weiland een aantal paarden die al de bast van de populieren schraapten, zo hoog als ze erbij konden komen. Het leek me een slecht teken voor de bomen.
In een holle wilg vond ik de resten van het nest van de hoornaar, de grootste boswesp. Opvallend zijn de verschillende kleuren in de raatvorming. Het is gemaakt van vettig, papierachtig materiaal.
We hebben verschillende soorten sprinkhanen in onze tuin. Deze ziet er prachtig van kleur uit. Ik heb geprobeerd op te zoeken hoe deze heet, maar is het erg moeilijk.