Ondertussen zijn er al meer dan 130 dagen verlopen sinds we met z'n allen naar de stembus zijn getrokken...
Wie of wat je stemgedrag op dat ogenblik heeft gedreven, is eigenlijk -zo lijkt het toch- niet echt belangrijk in dit land.
Het is nuttig om de reacties op bepaalde artikels in de kranten te lezen: nog nooit is de verdeeldheid, is de uitzichtloosheid van het "Belgische Project, anno 2007" zo duidelijk zichtbaar geweest.
Het niveau van die reacties is -op z'n zachtst gezegd- bedroevend, en dat langs beide kanten van de taalgrens: ofwel gaat het over emotio-fascistoïde, emotio-royalistische uitspraken, plat opportunisme tot wereldvreemdheid. Het intellectueel correcte debat is meestal vér te zoeken.
En dat is iets wat ik nu écht niet begrijp, en ergens dan toch weer wel...
Ik verklaar me nader.
Belgen (en ik gebruik dit woord met opzet) zijn niet dommer dan andere menselijke wezens, dat is genoegzaam? bewezen. Wij hebben met z'n allen "onze" bescheiden stempel op het leven op Aarde gedrukt: we leveren kunstenaars, wetenschappers, ondernemers, werknemers en zelfs sportlui die -op de keper beschouwd- gerust naast andere "toppers" van wereldklasse kunnen en mogen staan. Dat is de resultante van talent én gedrevenheid, en zo hoort het ook.
Jammer genoeg schijnen die eigenschappen gewoonweg onbestaande te zijn wanneer we het hebben over het ordenen van de maatschappij waarin we zelf moeten/mogen leven. Zeldzaam zijn die Belgen die verder durven/willen denken dan zichzelf, hun eigen gezin, hun eigen straat, hun eigen dorp, hun eigen provincie, hun eigen gewest... Zeldzaam zijn die Belgen die "de Staat" niet als vijand Nr. 1 zien, en voor die "Staat" geen enkel "offer" willen brengen. Dat is op zich al merkwaardig, maar het wordt pas helemaal absurd als we in aanmerking nemen dat enkele honderdduizenden Belgen "hun dagelijks brood" rechtstreeks te danken hebben aan die Staat, omdat ze er op één of andere manier door tewerkgesteld worden. Minstens 1 Belg op 10 bevuilt dus het eigen nest, en in de praktijk is deze verhouding nog veel groter, want heeft niet iedereen "iemand" in de familie die ambtenaar (of gelijkgesteld) is? Die aversie tegen alles wat "Staat" is, is dan ook moreel en intellectueel fundamenteel oneerlijk en verwerpelijk.
De "Belg" is dus niets meer of minder dan een kortzinnige cynicus, die enkel en alleen uit is op eigen gewin, ongeacht de hoge "gezelligheidsfactor" die men hem altijd toedicht.
Wat de oorzaak of oorzaken van deze attitude m.i. zijn, volgt in een volgende bijdrage.
Iedereen doet het, iedereen heeft er één, dus waarom Spartan niet?
Wat kan je hier vinden? Wel, alles eigenlijk, of toch een beetje van dat...
Meestal komt dat neer op een "periodisch" stuk (dagelijks, wekelijks,...) over "iets": politiek, sociaal, economie, cultuur, sport, religie, kortom....het Leven en de Maatschappij...
Uiteraard zijn deze stukjes enkel Spartan's mening. Die mening is soms eigenzinnig, soms elitair, soms populistisch, soms ironisch, soms cynisch, soms emotioneel, soms...., maar altijd zo emotioneel en intellectueel eerlijk mogelijk.
Je leest die mening, of niet. Je reageert daarop, of niet.
