'S avonds zijn acht WI-leden naar een EHBO les op de Sea Cadet Unit geweest. Het was over reanimeren, als iemand bvb. een hartaanval krijgt, of zich in iets verslikt. Hoewel ik verpleegster eens was, als je nooit je kunde gebruikt, je mag het vergeten, en ook soms dingen veranderen. In deze foto proberen Tracy en Carole om twee demonstratiemodellen te reanimeren. Maar de modellen lijken niet goed. Ze hebben geen benen.
Vorige zondag hebben Chris en ik ontmoet wat leden van de WI op Ordsall Hall, een mooie middeleeuwse huis in Salford, niet ver van ons. Het was een heel interessante dag met veel te zien. Het huis gebouwd werd omstreeks 1300, en door een mirakel, denk ik, het overblijft. Als je ooit in Salford bent, probeer om het te bezoeken. Dit jaar heeft het opnieuw na restauratie geopend. Er is een tentoonstelling over de geschiedenis van Ordsall Hall en Salford, en meest van de kamers versierd worden zoals in de middeleeuwse en ook de Tudor tijden. In een van de badkamers is er een helm met malienkolder, en andere ouderwetse kleren, die meest van ons hebben gepast. Buiten het huis staat er een mooie tuin in oude stijl, met lavendel en keukenkruiden. Natuurlijk hadden we wat regen tijdens de namiddag, maar we hebben van Ordsall Hall genoten en zullen naar sommige van hun evenementen terugkomen.
Vandaag zijn Chris en ik naar thuis van Bjorg geweest, voor het maandelijkse ontmoeting van de WI Boekgroep. We hebben "The Snowman" door Jo Nesbo gelezen . . . maar dat heb ik niet gedaan, want het boek zo vreselijk was, ik heb na de eerst twee pagina's gestopt. Chris en Brenda voelden zich hetzelfde. In august moeten we "Year of Wonders" door Geraldine Brooks lezen, een verhaal over de builenpest in een kleine dorpje die Eyam (Derbyshire) heet. De inwoners van het dorpje, wanneer zij hadden de pest in 1665 gekregen, geisoleerden zich en niet meer uit het dorpje gingen, om andere mensen tegen de ziekte te beschermen. Meest van hun stierven. Dit verhaal is waar. Na onze discussie, we zijn naar The Bridgewater gegaan om lunch te eten, maar we hebben ervan niet zoveel als gewoonlijk genoten, meestal want de groenten niet gekookte waren. Chris en ik hebben dan naar The Woodhouse Gardens gegaan om wat vrienden te zien, die op Millstream werken. Vorige woensdag was Kath jarig, dus zijn ze vandaag ook naar de pub voor lunch geweest. We hebben hun ontmoet om een koffietje te drinken. Chris heeft deze foto genomen, die toont: Kerry, Kath, Rosemary, mij, Helen, Pat en Ann.
Gisteravond was er een ontmoeting van de WI comiteleden op ons huis. We hebben het om beurt met elkaar, en wanneer iemand komt, zeker moeten we poetsen en ruimen het huis op. Brenda heeft een lekkere kruisbessentaart gebracht. Ze had het met de kruisbessen uit onze volkstuin gemaakt. Er zijn veel meer in de koelkast als ze heeft hun nodig. Het was een gezellige avond, want eens is de agenda gedaan, dan kunnen we kletsen en een taske koffie of thee drinken. Natuurlijk ging Chris boven om de Tour de France aan te kijken. Wanneer Helen thuis ging, schreeuwde ze boven iets over Thor Hushovd, maar er kwam geen antwoord van Chris, die in slaap had gevallen en dus had ze het fietsen gemist.
Vandaag is er niet veel van interesse gebeurd. Ik ben opnieuw naar Bradford geweest. Mijn moeder en ik hebben lunch gegeten in een pub die heet The Malt Shovel. We zijn terug naar mijn moeders huis gekomen via Greengates, een dorp waarin ze geboren was. In het centrum van het dorp is er een grote oorlogsmonument naast een drukke kruispunt. Ik heb een winterse broek en vier paar sokken op Matalan gekocht. Terug op mijn moeders, heb ik haar vensters gepoetsd. Ik ben thuis gekomen op zes uur. Chris heeft aan de Tour de France tijdens de hele avond gekeken. Ik zal gauw veel meer van de binnenkant van mijn schuur zien, denk ik. Daar is het rustiger. Het is niet zoveel het fietsen zelf, als het lawaai van de commentatoren en de eindeloze advertenties, die we hier op de televisie krijgen.
Vandaag is Brenda naar ons huis gekomen zodat ze kon leren hoe jam te maken. Eerst zijn we naar het volkstuintje geweest om de kruisbessen te verzamelen. Na twee uur hebben we 16 pond of bijna 7 kg verzameld. Dan zitten we alle drie in de achtertuin om de einden van de bessen af te snijden - dit werk is heel saai. Wanneer hadden we omstreeks 2kg voorbereid, dan waren we klaar. Brenda en ik hebben de jam gemaakt, en ondertussen heeft Chris in de tuin gezeten en de andere bessen gedaan, terwijl ze aan het cricket op de radio luisterde. We hebben 17 potten gevuld, maar 6 ervan heel klein als "Trial Size" zijn. Brenda heeft twee potten thuis meegenomen, want ze heeft zoveel hulp gegeven. Ze heeft ook wat verse bessen genomen om taarten te maken. We zullen wat potten voor de WI verkopen. Ik heb de andere bessen in de diepvriezer geplaatst, om meer jam of iets anders later te maken.
Deze week heb ik meer jam gemaakt, want alle de rode bessen klaar waren, en is er niet veel dat je mag er doen mee, uitgezonderd jam te maken. Eerst moet je alle pitten uitnemen, omdat ze zijn te duur en doen pijn aan je tanden. (Ik heb dat al uitgevonden). Morgen ga ik om mijn kruisbessen te verzamelen. Gelukkig heb ik genoeg potten. We zullen wat jam als geschenk aan onze vrienden geven, en ook voor de WI verkopen om wat geld te maken. Natuurlijk zullen we ook onszelf het eten.
Ik ben Linden
Ik ben een vrouw en woon in Failsworth, Manchester (Engeland) en mijn beroep is Liefdadigheidswerker.
Ik ben geboren op 28/11/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie, tuinieren, schilderen, schrijven, lezen en het Nederlands leren.
Leven en reizen
'S avonds zijn acht WI-leden naar een EHBO les op de Sea Cadet Unit geweest. Het was over reanimeren, als iemand bvb. een hartaanval krijgt, of zich in iets verslikt. Hoewel ik verpleegster eens was, als je nooit je kunde gebruikt, je mag het vergeten, en ook soms dingen veranderen. In deze foto proberen Tracy en Carole om twee demonstratiemodellen te reanimeren. Maar de modellen lijken niet goed. Ze hebben geen benen.
Vandaag zijn Chris en ik naar thuis van Bjorg geweest, voor het maandelijkse ontmoeting van de WI Boekgroep. We hebben "The Snowman" door Jo Nesbo gelezen . . . maar dat heb ik niet gedaan, want het boek zo vreselijk was, ik heb na de eerst twee pagina's gestopt. Chris en Brenda voelden zich hetzelfde. In august moeten we "Year of Wonders" door Geraldine Brooks lezen, een verhaal over de builenpest in een kleine dorpje die Eyam (Derbyshire) heet. De inwoners van het dorpje, wanneer zij hadden de pest in 1665 gekregen, geisoleerden zich en niet meer uit het dorpje gingen, om andere mensen tegen de ziekte te beschermen. Meest van hun stierven. Dit verhaal is waar. 
Vandaag is er niet veel van interesse gebeurd. Ik ben opnieuw naar Bradford geweest. Mijn moeder en ik hebben lunch gegeten in een pub die heet The Malt Shovel. We zijn terug naar mijn moeders huis gekomen via Greengates, een dorp waarin ze geboren was. In het centrum van het dorp is er een grote oorlogsmonument naast een drukke kruispunt. 
Ik ben Linden
