Janine was op vakantie, zonder haar ouders, voor het eerst. Ze trok door Frankrijk met alleen maar een paar kampeerspullen. Alles ging tot noch toe goed, maar vandaag onweerde het. Janine dacht: ik ga met dit weer niet in een tentje slapen! Ik zoek wel een herberg. Janine was al een tijdje aan het zoeken toen ze opeens bovenop een berg een kasteel zag. Het kasteel zag er verlaten uit maar toch ging Janine even kijken. Ze klopte aan en vrijwel meteen ging de deur open, Janine vroeg aan de man die door de deurspleet loerde of ze hier vannacht kon slapen. De man zei met een grafstem: "Ja, maar schrik niet van mijn huisdieren." Hu? Dacht Janine, ze wist echt niet waar de man het over kon hebben, ze hoorde immers niets. Ze liep achter de man aan en toen ze binnen kwam viel het haar op dat het zo donker was. Ze liep langs een klok, een grote staande en liep verder, toen zag ze dat de klok stilstond. Plots zag ze iets voor haar voeten wegrennen, ze gaf een gil van schrik en de man zei: "zo, heb je Klaartje gezien?" "Klaartje?" vroeg Janine. "Ja, zij loopt hier altijd rond, volgens mij woont ze in de klok. O sorry," zei de man opeens, "ik heb me nog niet voorgesteld! Ik ben Rafael." "Ik ben Janine, kunt u me mijn bed wijzen?" "Natuurlijk, u zult wel moe zijn na die lange reis." Janine dacht: hoe weet hij dat ik lang rondliep? Ze schudde de gedachte maar van zich af en liep verder met de man. Hij bracht haar meteen naar boven en tot haar verbazing was haar slaapkamer helemaal schoon, dat kon je van de rest van het huis niet zeggen. Ze dacht er verder niet over na en plofte op het bed waarna ze meteen in slaap viel. Maar na een paar uur werd ze wakker doordat ze iets hoorde... Ze kon zo snel niet bepalen wat het was, Janine dacht: wie maakt er op dit uur nog lawaai? Ze klom uit haar bed en liep de gang op. Daar was niets te zien... Janine hoorde het geluid opnieuw en ging uit op onderzoek. Ze liep de deur langs haar kamer in en kwam uit op een gang met zeven deuren, ze dacht: ik zal de oorzaak van dat geluid vinden! Ze deed de eerste deur open en deinsde achteruit, de stank die uit de kamer kwam was onverdraaglijk. Toch liep Janine de kamer binnen en toen ze binnen was leek het in één keer of alles op zijn kop stond. Ze liep toch maar verder en merkte dat ze ergens tegenaan liep. Het bleek een kooi te zijn, toen ze goed keek zag ze ellenlange rijen met kooien en toen ze nog beter keek zag ze dat er allemaal ratten in de kooien zaten. Janine schreeuwde het net niet uit van schrik maar ze dacht wel: ik wil naar buiten!!! Toen ze eindelijk weer buiten stond had ze zoiets van: zal ik wel doorgaan? Maar toen ze dat rare geluid wéér hoorde wist ze het zeker. Ik ga door tot de dood ons scheidt! Ze liep de volgende kamer in en zag een kamer waar een soort rood licht gloeide, ze liep verder de kamer in en zag dat het een foto-ontwikkeling kamer was. Janine liep naar de bakken voor het ontwikkelen en zag dat boven de bakken foto's hingen. Ze haalde er eentje van de lijn af en ze zag zichzelf diep weggedoken in haar jas. Toen ze er nog een pakte zag ze zichzelf toen ze naakt in de kamer stond te dansen. Ze werd een beetje rood. Ze liep een stukje naar achteren en stootte tegen iets aan. Opeens leek het of ze haar moeders stem hoorde. Het bleek een bandrecorder te zijn die ze had aangestoten en die was aangegaan. Dit wordt te gek, dacht Janine toen ze even later haar eerste knuffel zag die ze al maanden kwijt was. Blijkbaar werd ze geschaduwd. Dit is meer dan ik wil weten. Ze liep de kamer uit en probeerde de volgende. Op slot. Ze liep door naar de volgende. Daar deed ze de deur open en die viel meteen uit zijn scharnieren. Toen Janine naar binnen liep en rondkeek leek het alsof er een ware veldslag had gewoed. Ze liep meteen naar buiten want dadelijk lagen er nog lijken! In dit huis was niets raar dus dan was zoiets wel te verwachten. Janine liep verder naar de volgende kamer, ze deed de deur open en zag dat het een badkamer was. Het was er heel stoffig en er stond een geraamte bij de wc. "Sorry," mompelde Janine en liep snel de kamer uit. Ze probeerde de volgende maar... leeg... de allerlaatste dan, ze deed de deur open en liep naar binnen, ineens stond ze weer in haar kamer! Ze ging maar liggen en viel meteen in slaap. Rond 4 uur 's nachts werd ze weer wakker, ze stond op, kleedde zich aan en ging naar beneden. Ze bedacht dat ze daar wel even rond kon kijken. Echter toen ze de woonkamer binnenging zag ze Rafael, hij zei: " zo bent u daar eindelijk?" "Hoezo?" vroeg Janine, "wat bedoelt u?" "Gewoon dat u, mejuffrouw van Dijk, precies op tijd bent voor het feestmaal." "Welk feestmaal?" "Het grote feestmaal met jou!" "Ho even, niet als hoofdgerecht hè!!!" "Goed geraden juffrouw." "NEE JIJ!" Janine wilde wegrennen maar Rafael die verassend sterk was pakte haar vast en sleepte haar naar binnen. Vanaf buiten hoorde je niets...

30-10-2009 om 09:52 geschreven door Spooky

30-10-2009 om 09:37 geschreven door Spooky

30-10-2009 om 09:19 geschreven door Spooky