Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
01-11-2011
herfst
In de botanische tuinen in Leuven zijn momenteel prachtige foto's te maken. Echt mooie kleurennuances. Elk seizoen heeft zijn charmes, maar ik blijf nog altijd liever het jonge groen van de lente zien. We gaan naar een meer donkere periode, alhoewel, toen we met vakantie waren sprak ik daar met enkele Finnen en daar is het nu 20 uur per dag donker. In de zomer is het daar 20 uur klaarlichte dag. Dan toch nog liever onze seizoenen. Zo slecht is het hier nog niet.
Dit had ik nog nooit gezien, maar al wel van gehoord. Visjes die je voeten komen onderhouden. Ik stond in een slechte positie om een betere foto te maken, maar als je de opname kan uitvergroten kan je duidelijk zien dat er een massa kleine visjes aan die kerel zijn voeten aan het werken zijn. Is het proper maken of is het een massage?
Ik moet beginnen opletten met wat ik zeg. Een tijd geleden waren we met de familie samen en ik begon een anekdote te vertellen waarin de woorden kwamen: "er was eens een oude dame..." Waarop mijn zus onmiddellijk de vraag stelde: "hoe oud was die dan wel?" Oei, even kort nadenken, want twee van mijn zussen en schoonbroers zijn al in de zeventig. Dus floepte ik er maar snel uit dat ze zeker tachtig was. Gisteren was mijn oudste nicht op bezoek en ik begon datzelfde verhaaltje te vertellen, maar bij haar mag ik al niet meer spreken over oude dame van 80, want zij zelf is al zo oud. Och ja, als je jong bent is iemand van 50 al bejaard, maar ik heb nu ondervonden dat je die leeftijd telkens moet bijstellen. Als ik in de stamboom ga kijken naar de cijfertjes die verschijnen bij de leeftijden van mijn kinderen en die van mijn broer en zussen, dan is het altijd even slikken. Mens toch, er zijn er al bij van tussen de 45 en de 50. Hierbij een foto van mijn grootmoeder toen ze misschien ongeveer zo oud was.
Misschien nog een laatste berichtje over Spanje. Ik weet het, het is een slechte foto, maar ik wil er toch iets over vertellen. Het gebouw dat je daar ziet staan telt 240 appartementen. Op een gegeven ogenblik maakt mijn vrouw me er attent op dat daar nooit licht licht te zien was, noch enige beweging. Kuriezeneuzemosterdpot die ik ben, ik moest dus weten hoe dat kwam. Wel bleek uit een uitleg die ik kreeg van iemand die daar woont, dat dit illegaal gebouwd werd. Er was alleen toestemming voor enkele huizen en dus mocht er niks verkocht of verhuurd worden. Je ziet op de foto ook nog een kraan staan. Wel daar was men ook al gestart met de bouw van een tweede appartementsblok. Dit project moest ook stilgelegd worden. Alles moet afgebroken worden.
Vrouw lief moest de laatste dagen van ons verblijf in Spanje, opgenomen worden in een plaatselijke kliniek. Je kent de traditionele vraag: "Heb je een verzekering?" Ok, dus naar een privé hospitaal, waar alles dus een "beetje" duurder is. Het was echt een luxe tot en met. Over de verzorging kunnen we absoluut niet klagen, in tegendeel. Iedereen was heel attent en behulpzaam. Na een opname van iets meer dan 24 uur, was het toch wel even schrikken. 1.387. Hierbij een foto van het salon naast de slaapruimte en al de rest was navenant. Als ik wilde kon ik daar ook permanent verblijven. Voor de maaltijden kwamen ze vragen wat je graag zou gehad hebben. Alles kon en alles mocht.
Een tijd geleden was ik in Lissabon, bij Joost. Als je daar moet stappen is het altijd bergop en bergaf. Tijdens onze vakantie nu, zijn we even naar Mijas geweest. Identiek hetzelfde. Altijd klimmen en dalen. Zeer vermoeiend. Hierbij twee foto's om het wat te illustreren.
Draadloos, vergeet het maar. Dit is een schuifje van mijn bureau waar allerlei kabels in steken om batterijen op te laden, beelden over te brengen van foto toestellen, gps antenne, voeding voor de computer en ga zo maar door.... Ik herinner me dat mijn directeur me destijds vertelde dat de administratie papierloos zou worden na de invoer en het gebruik van de pc. Er is volgens mij tot nu toe nog geen enkel blaadje minder gebruikt. Misschien in tegendeel. Alles draadloos gaat dus zeker dezelfde weg op. Nu mag je al een toestel hebben dat zonder een meter lange kabel werkt, toch moet daar dan wel weer een draad naar een stopcontact gaan of wel moeten er batterijen opgeladen worden. Natuurlijk vind ik de juiste kabel pas terug na minuten zoeken. Een aantal van die dingen steken in die lade dan ook dubbel. (driedubbel zelfs) Destijds had ik in de garage een pak fietsonderdelen omdat dat nodig was voor herstelling aan 7 fietsen die we toen hadden. (2 ouders en 5 kinderen) Toch ontbrak nu net dat onderdeeltje dat ik niet voorradig had.
mijn laatste nieuwe bootje al gezien? We waren in een haven in de buurt van waar we verbleven in Benalmadena en daar heel even een toertje gemaakt en al de luxe gaan bekijken. Mens toch! Er lagen daar een aantal boten aangemeerd die meer kosten dan een grote villa. Het geld is toch slecht verdeeld. Toevallig langs een kantoor gepasseerd waar er dergelijke dingen verkocht worden. Om plat achterover te vallen als je die prijzen ziet. Er was een "klein" bootje te koop voor 450.000.
We hebben een schitterende tijd gehad in Malaga. Overheerlijke 30 graden of meer overdag en 's nachts een echt aangename temperatuur. Zelfs een laken overtrekken kon nog. Geen kleffe toestanden. Natuurlijk zal ik het er de volgende dagen nog over hebben. Eigenaardig dat je als Vlaming in het buitenland altijd begint over het weer. Meestal volgt dan ook nog een mening over de kwaliteit van het eten. We bezochten er een eigenaardig kasteel dat opgetrokken werd ter nagedachtenis van Colombus en waar de maker er van 7 jaar aan gewerkt heeft. Af en toe had hij een beetje hulp, maar het meeste heeft hij op zijn eentje gedaan. Kort verslagje, maar gezien het nachtelijk uur, verder geen inspiratie meer.
Binnen 4 uur zitten we op het vliegtuig naar het zuiden en ik zit hier nog aan mijn computer. Weer die vervelende RLS die de kop op steekt. Ik zal er moeten in berusten en denken dat ik dan binnen een aantal uren in een warmer oord even kan gaan liggen en misschien slapen. Spijtig genoeg kan ik dat niet op het vliegtuig. Enfin, niks aan te doen.
Bijna klaar voor Malaga. Ik kijk er echt naar uit als ik het rotweer hier zie. Als goede Belg gaan kijken naar de weersvoorspelling voor die regio. "Iets" beter dan hier. Tussen de 28 en 32 graden en droog. Och we zullen wel zien. Toch niks aan te veranderen. Ik huurde een auto voor die periode, al hebben wel alles in de buurt al bijna gezien. We zullen dan een beetje verder gaan en straks zal ik op internet eens gaan zoeken wat er dan nog de moeite is. Ik mag zeker niet vergeten om mijn boarding pass aan te maken. Ik zit graag aan de middengang omdat ik regelmatig moet rechtstaan omwille van mijn RLS. Nog een voordeel is dat je dan gewoon naar de drop off zone moet gaan op de luchthaven. Eens je van die valiezen verlost bent... Ik heb tot in het toppeke van mijn tenen genoten van het bezoek aan mijn zoon in Lissabon, maar ook naar deze reis kijk ik uit.
Heel de buurt in rep en roer. Een politiehelikopter die hier gedurende minuten blijft rondcirkelen. Natuurlijk iedereen aan zijn venster of op zijn terras. Dit willen we zien! Dit willen we mee maken! Patrouilles die hier in de omgeving blijven rondhangen. Agenten met getrokken revolver. (sorry, zelf niet gezien, maar van horen zeggen) Iemand ergens ontsnapt? De vragen doen de ronde. Och, ik zal het de volgende uren of dagen wel horen.
Deze avond Sare van turnen gaan halen en naar huis gebracht; Een schat van een kind. ( maar wie zou dat niet van zijn kleindochter zeggen.) Morgen moet ik boodschappen gaan doen voor tante. Woensdag komt mijn zus op bezoek en nadien zal het inpakken zijn. Alhoewel ik daarmee niet veel in de pap te brokken heb. Moeder de vrouw heeft zo een lijst op computer staan en ze kruist dan aan wat er al klaar ligt om in de valies te steken. Onze vlucht zondag is al om 6 uur 's morgens. Altijd ellendig, maar wel een dag gewonnen.
Voor zo ver ik Portugees begrijp, kon ik op facebook lezen dat de reportage met Joost, naar aanleiding van zijn tentoonstelling, al uitgezonden werd. Ik weet niet hoe lang dat duurde, maar hijzelf verschoot er van, dat ze zo veel tijd in de opname gestoken hebben. We dachten aan een gesprek van een minuut of tien, maar ik denk dat het tenslotte bijna drie kwart uur was. Vader fier natuurlijk.
Nu ben ik in mijn tuintje wel degelijk de aller, allerlaatste tomaten (tjes) gaan halen. Ondertussen de eerste oogst van schorseneren mee gebracht. Ik dacht ook al witloof uit te steken, maar die heeft een aantal dagen nodig voor je die kan eten en we vertrekken volgende zondag voor veertien dagen, dus nog net niet het goede moment. Ik kan dat witloof nog gemakkelijk maanden laten staan. Het eerste grondwitloof zal dus voor eind oktober zijn. Zelfs na de winter kan dat nog.
na de opening van de tentoonstelling van Joost zijn we nog met een hele bende Braziliaans gaan eten. Een heel gezellige avond. Allemaal toffe mensen, allemaal vrienden van Joost en ondertussen ook van mij. Ik voel me echt goed tussen die mensen. Opgenomen, aangenomen? Volgens mij selecteerde hij nu beter dan vroeger. Hij woont nu in een armere buurt, maar de mensen daar zijn tenminste eerlijk en open. Ik zou daar permanent kunnen gaan wonen, maar dan wel met de luxe van hier en dat is onmogelijk. (tussen haakjes, de gemiddelde prijs per persoon in dat restaurant was 6,50) Ik zou dit soort bezoeken meer moeten doen. Ik heb echt genoten tot in de topjes van mijn tenen.
We klagen steen en been over onze financiële toestand hier in ons landje. Je weet, ik praat graag en gemakkelijk met mensen, dus in Portugal heb ik ook contacten proberen te leggen en zo kom je een en ander te weten. Een heel pak mensen verdienen daar ongeveer 3,50 per uur. Ik hoor dan van een aantal van hen dat ze als huur voor hun appartement 500 betalen. Wat doen ze? Onder verhuren. Er bestaat geen middenklasse meer. Het is rijk of arm. Eergisteren nog gesproken met een man van om en bij de dertig en hij vond het jammer dat er geen protest komt. Een van de dingen die duurder werden in Portugal, was onder andere het openbaar vervoer. Naar onze normen nog steeds zeer betaalbaar, maar voor hen verdubbelde dat in prijs. Hierbij enkele foto's van dingen die voor ons spotgoedkoop zijn, maar voor hen veel duurder geworden.
Ik kijk hier nu naar een blauwe hemel hier buiten, maar toch blijf ik altijd denken dat er zo een waas voor hangt. Het is hier zelden helemaal compleet open. Ik ga nu niet klagen voor één keer dat we in maanden een mooie lucht hebben zonder ook maar enige vorm van bewolking. Ik was de voorbije dagen in Portugal en daar is het werkelijk azuurblauw. Volgens Joost zijn wij veel te veel met het weer bezig. Makkelijk gezegd als je in een zuiders land woont. Als je hier iets wil organiseren, moet je altijd rekening houden met de voorspellingen.
sorry, maar ik ben mijn zoon in Lissabon gaan bezoeken en ik had geen laptop of zo mee? Trouwens ik zou absoluut de tijd niet gehad hebben. Kilometers gestapt gedurende uuuuuren. Mijn fysiek is blijkbaar niet meer wat het zou moeten zijn. Natuurlijk is in Lissabon alles bergop en bergaf. Dat naar beneden gaan, och ja, dat gaat nog, maar al die trappen naar boven!!! Joost had een fototentoonstelling en ik wou er zeer graag bij zijn. Hij maakt zo een schitterende dingen. Radio, TV en krant waren er bij de opening. Over de foto's en de kwaliteit schrijf ik de volgende dagen nog. Wat ik zeker nog kwijt wil is dat ik echt intens genoten heb. Echt om nog dikwijls over te doen.
Eerst moet ik jullie iets vertellen. Voor een roomsaus gebruik ik altijd sojaroom. Even goed dan de normale andere soorten die je kan vinden in de winkel. Nu waren we laatst in een warenhuis waar ze die soja niet hadden en dus namen we maar andere room mee. Deze middag wou ik nog eens de roggevleugels maken die ik een paar weken geleden zo lekker had gevonden. In jaren zo lekker niet meer gegeten. Ik begin met de rog te bakken en ondertussen zet ik de room op om in te dikken. Ik vond het eigenaardig dat die zo bleef schuimen en na een tijdje viel mijn frank (euro). Ik proefde aan de saus en die smaakte echt zoet. Verkeerde room gekocht. Zoete room! Dan moet je beginnen te improviseren om een ander sausje te bedenken, maar ondertussen staan die roggevleugels te bakken. Natuurlijk aan één kant een te harde korst en dat kan niet. Besluit. Goeie vis naar de knoppen en een saus die ik absoluut niet wou. Een grote tegenvaller en ik hoopte zo zeer....
na de opening van de tentoonstelling van Joost zijn we nog met een hele bende Braziliaans gaan eten. Een heel gezellige avond. Allemaal toffe mensen, allemaal vrienden van Joost en ondertussen ook van mij. Ik voel me echt goed tussen die mensen. Opgenomen, aangenomen? Volgens mij selecteerde hij nu beter dan vroeger. Hij woont nu in een armere buurt, maar de mensen daar zijn tenminste eerlijk en open. Ik zou daar permanent kunnen gaan wonen, maar dan wel met de luxe van hier en dat is onmogelijk. 
