Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
18-06-2006
zaterdag
Zaterdag naar vrienden in Boom geweest. Mensen die we leren kennen hebben in Sardinië en die we sindsdien al een paar keren terug hebben ontmoet. Altijd prettig en altijd veel leut met die mensen. Rudi en Chantal zullen ook naar mijn verjaardagsfeest komen en ik zet ze aan tafel met mensen die ze zeker tof zullen vinden. Een prachtkoppel die twee.
zo veel werk in mijn tuin. HULP!!!!! Zal wel loslopen en alles komt toch altijd weer in orde. Nog een dikke maand en dan ben ik met pensioen. Wel degelijk op mijn zestigste en geen 65, maar ik zit er absoluut niet mee. Als we allebei doorgewerkt zouden hebben, dan hadden we nog een serieus spaarpotje kunen opzij zetten, maar de kwaliteit van het leven gaat ons voor alles. Momenteel genieten we volop door dingen te zien en te doen. Musea, kerken, curiosa, computer, foto's, kinderen en kleinkinderen. Ik zegde altijd : liever een kort plezant leven dan een lang vervelend. Daar komen mijn kinderen echter tegen in opstand. Zij zeggen: wij willen onze va zo lang mogelijk bij ons houden. Zou ik de beide niet kunnen combineren? Een plezant en een lang leven? Mijn peter, waar ik me te dikwijls naar spiegel, die had een degelijk bestaan. Het was een zeer intelligente man met een enorm kunstgevoel en een zeer klare kijk op het leven. Een man die zijn kunst (hij was edelsmid) en zijn vrije tijd op een manier kon kombineren dat iedereen er beter bij werd. Hij maakte zijn beelden als hij er zin in had en ging nadien rustig fluitend in zijn tuintje werken. Hij maakte zijn eigen wijn, waar hij in de voormiddag al zijn eerste fles van open trok. Hij kookte en zorgde voor de kleinkinderen en ondertussen studeerde hij nog.Een man waar ik echt naar opkeek. Ik zal je er later nog wel iets van vertellen.
gisteren was het vaderdag en naar jaarlijkse gewoonte gaan we dan met de kinderen en hun teerbeminden eten bij de chinees. Het was tof. Mijn oudste dochter stond even stil bij het overlijden van Frans, waar ik een tijdje geleden over schreef. Ze wilde laten aanvoelen dat een vaderdag met een zeer recent wegvalleen van een pa, zwaar moet aanvoelen. Ik heb de indruk dat we de laatste tijd emotioneel met de kinderen korter naar mekaar toe groeien. Het geeft een goed gevoel. Er is hier en daar ook meer openheid, in plaats van dat beschermende en de schrik om mekaar toch maar geen pijn te doen. Het leven zou zo simpel zijn als iedereen echt eens kon zeggen wat hij denkt en daar op terecht gewezen worden of voor bedankt. Het is niet plezant om iemand met zijn neus in de stront te duwen, maar iedereen die eerlijk is met zichzelf moet daar tegen kunnen. Zo weet je tenminste wat je aan mekaar hebt.
weer een paar dagen overgeslagen. Ik zal mijn schade inhalen. Vorige zaterdag was er een schoolfeest van Liese in een heuse cirkustent. De kinderen hadden een aantal dingen ingeoefend met rollen, ballen, diabolo en nog zo veel meer. Een kleurrijk spectakel en echt de moeite om te zien. Knap georganiseerd en alle kinderen natuurrlijk zo fier als een pauw.
Zaterdag naar vrienden in Boom geweest. Mensen die we leren kennen hebben in Sardinië en die we sindsdien al een paar keren terug hebben ontmoet. Altijd prettig en altijd veel leut met die mensen. Rudi en Chantal zullen ook naar mijn verjaardagsfeest komen en ik zet ze aan tafel met mensen die ze zeker tof zullen vinden. Een prachtkoppel die twee.
