Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
09-02-2007
Joost
Vandaag de verjaardag van mijn oudste. Alvast een dikke proficiat.( want ik weet dat je toch regelmatig komt kijken.) Ik zal straks eens bellen. Altijd is een van de eerste vragen hoe het weer daar is. Als je in Portugal woont zoals hij, stel je je daar niet zo veel vragen bij, maar wij als Vlamingen lopen daar voortdurend mee in ons hoofd. Hoe dikwijls per dag kan je hier naar de vooruitzichten luisteren of kijken? (en dan zijn ze nog dikwijls fout ook) Ons landje is te klein om een juist overzicht te geven. Een kleine wind en onze regio wordt weer geconfronteerd met een totaal ander weertype dan voorzien. En we zeuren er dan nog altijd over ook. Niks aan te doen. Nemen zoals het komt en er het beste van maken.
Deze morgen mooi wit kinderplezier en deze namiddag een pap en een smerigheid van je welste. Ik vertel nog soms van een jaar of dertig geleden toen we in Rotselaar gingen wonen en toen het daar sneeuwde. Er werd nog niet gestrooid in die verkaveling, omdat er nog te weinig mensen woonden. De skiliefhebbers kwamen van uren in de ronde om daar bij ons in de buurt van deze witte weken te genieten. Weken schrijf ik. Was dat werkelijk zo een lange periode of is het een verhaal dat ik graag vertel? Het was in ieder geval voor een "tijdje".
Zoals ik reeds eerder vertelde, ben ik een slechte slaper omwille van mijn RLS en dan dat voortdurend gepieker van mij. De laatste tijd heb ik dan nog problemen met die peesontsteking, zodanig dat ik niet op de mijn geëigende manier kan slapen. De laatste tijd dus echt een chronisch slaaptekort. Meestal pas rond een uur of vier 's nachts kan ik voldoende rust vinden om dan toch enkele uren in te dutten. Dit alles maakt van mij een mens die op het einde van zijn krachten is en al wat er bij komt is te veel. Ik hou me recht op wilskracht en omdat ik zo in mekaar zit. Toch nog de strijk doen en toch nog koken en dergelijke dingen meer, omdat ik dat wil. Maar ik kan niet meer, ik ben op. Gelukkig leef ik graag en kan ik genieten van een ontmoeting, een bezoek, een telefoontje en dingen die het waard zijn om voor te vechten. Deze avond hebben we bezoek en dat zijn toffe, warme, eenvoudige mensen met het hart op de juiste plaats.
Gisteren bezoek gehad. Voor de middag een onaangekondigde visite die dan uitgelopen is tot de volgende aan de deur stonden. Dus niet gegeten en maar blijven tateren. Na de middag , je weet wel, koffie en versnaperingen, maar geen echt voedsel. Altijd maar aangeboden van wil ik snel iets klaarmaken, maar nee hoor. We hebben dus moeten wachten tot 's avonds eer we iets hartigs in de mond konden steken. Enfin, geen probleem. Het was best gezellig en voor herhaling vatbaar.
Deze morgen mooi wit kinderplezier en deze namiddag een pap en een smerigheid van je welste. Ik vertel nog soms van een jaar of dertig geleden toen we in Rotselaar gingen wonen en toen het daar sneeuwde. Er werd nog niet gestrooid in die verkaveling, omdat er nog te weinig mensen woonden. De skiliefhebbers kwamen van uren in de ronde om daar bij ons in de buurt van deze witte weken te genieten. Weken schrijf ik. Was dat werkelijk zo een lange periode of is het een verhaal dat ik graag vertel? Het was in ieder geval voor een "tijdje".
Zoals ik reeds eerder vertelde, ben ik een slechte slaper omwille van mijn RLS en dan dat voortdurend gepieker van mij. De laatste tijd heb ik dan nog problemen met die peesontsteking, zodanig dat ik niet op de mijn geëigende manier kan slapen. De laatste tijd dus echt een chronisch slaaptekort. Meestal pas rond een uur of vier 's nachts kan ik voldoende rust vinden om dan toch enkele uren in te dutten. Dit alles maakt van mij een mens die op het einde van zijn krachten is en al wat er bij komt is te veel. Ik hou me recht op wilskracht en omdat ik zo in mekaar zit. Toch nog de strijk doen en toch nog koken en dergelijke dingen meer, omdat ik dat wil. Maar ik kan niet meer, ik ben op. Gelukkig leef ik graag en kan ik genieten van een ontmoeting, een bezoek, een telefoontje en dingen die het waard zijn om voor te vechten. Deze avond hebben we bezoek en dat zijn toffe, warme, eenvoudige mensen met het hart op de juiste plaats.
Gisteren bezoek gehad. Voor de middag een onaangekondigde visite die dan uitgelopen is tot de volgende aan de deur stonden. Dus niet gegeten en maar blijven tateren. Na de middag , je weet wel, koffie en versnaperingen, maar geen echt voedsel. Altijd maar aangeboden van wil ik snel iets klaarmaken, maar nee hoor. We hebben dus moeten wachten tot 's avonds eer we iets hartigs in de mond konden steken. Enfin, geen probleem. Het was best gezellig en voor herhaling vatbaar.
