Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
18-08-2007
muziek
Deze late namiddag, toevallig met het zappen terecht gekomen op een programma op Nederland 1 met zeer jonge musici. Een violiste van 6 jaar. Onvoorstelbaar! Hoe dat kind speelde, zo teder en gevoelvol. Normaal spelen kinderen op die leeftijd hun stukje muziek zonder er ook maar een beetje nuance in te brengen en zonder een beetje eigen interpretatie aan te geven. Dit was schitterend. Nadien kwam er een jongen van 10 die de 21e van Mozart speelde op piano. Weerom de tranen in mijn ogen. Een virtuoos. Er was ook nog een jonge trompetiste die zonder moeite één van de moeilijkste stukken speelde die er voor dat instrument geschreven zijn. We zullen later van die drie nog wel horen denk ik. Als ik zo iets hoor is het wenen.
Iemand vroeg mij om het recept van die komkommersoep op mijn blog te plaatsen.
Ingrediënten: 2 komkommers (ontpit en geschild), 1 grote ajuin, 3 eetlepels peterselie, 5 blokjes rundsbouillon, 2,5 liter water, peper en zout en een klontje bakboter.
Fruit eerst de fijngesneden ajuin in de bakboter en voeg er de fijngesneden komkommers bij. Voeg het water en de bouiilonblokjes toe en breng aan de kook. Laat dit ongeveer 15 minuten pruttelen. Mix de soep en breng op smaak met peper en zout. (indien nog nodig) Garneer met de fijngehakte peterselie. Je kan ook nog 100 ml melk of een scheutje room toevoegen.
Is het een gevoel of is het de realiteit? Vele mensen zijn zo gefrustreerd over allerlei dingen en ze zijn gepikeerd als je ook maar iets zegt dat hen kan raken. Ik heb graag dat iedereen zo maar vlakaf zegt wat ze menen en wat ze over me denken, maar blijkbaar kan de meerderheid dat niet aan. Natuurlijk is het plezanter als er alleen maar lof over je gesproken wordt, maar dat is het leven niet. Er is niemand die perfect is en iedereen heeft zijn gebreken. Bij de dagdagelijkse confrontaties met mensen kan ik dit ondervinden. Waarschijnlijk vertel ik soms dingen die ik beter niet had gezegd, maar kan je nu bij al wat in je gedachten opkomt, telkens op voorhand gaan nadenken en je woorden één voor één gaan knabbelen en sorteren. Ik ben een flapuit en misschien botst het dan soms wel eens, maar liever onbevangen zeggen wat er in mij op komt, dan zo een stille langs de kant, die alleen maar dingen kan zeggen na een half uur nadenken. Ik schrijf dit niet zo maar en diegenen die dit aangaat zullen wel weten over hoe ik mij hier bij voel.
?mens toch. Volop oogsttijd in de tuin. Een massa bonen van alle soorten. Vandaag zeker meer dan twintig kilo getrokken. Allemaal om weg te geven, want wij hebben er al meer dan genoeg in de diepvries steken. Komkommers met de vleet. Vroeger hebben we die alleen maar bij sla of zo gegeten, maar nu ontdekten we een recept voor komkommersoep. Vandaag heeft mijn vrouw zo een soepje uitgeprobeerd. Lekker. Zelden of nooit zo een smaakvolle soep gegeten. Dus de volgende dagen dan nog maar enkele liters maken en invriezen.
Vandaag mijn jongste zoon op bezoek gehad. Hij komt dan altijd eerst wat meewerken in de tuin. Nadien een aperitiefje en dan lekker eten. We praten veel over vroeger, al is hij de jongste en heeft dus veel van dat alles gemist, maar ondertussen door al de verhalen zal hij al dikwijls beginnen denken, dat heb ik nog gehoord. Telkens we beginnen praten over fysieke problemen, heeft hij dezelfde mankementen dan ik gehad heb of nog heb. Ook op het emotionele stemmen we overeen. Toch eigenaardig dat een kind zo op jou kan gelijken.
Is het een gevoel of is het de realiteit? Vele mensen zijn zo gefrustreerd over allerlei dingen en ze zijn gepikeerd als je ook maar iets zegt dat hen kan raken. Ik heb graag dat iedereen zo maar vlakaf zegt wat ze menen en wat ze over me denken, maar blijkbaar kan de meerderheid dat niet aan. Natuurlijk is het plezanter als er alleen maar lof over je gesproken wordt, maar dat is het leven niet. Er is niemand die perfect is en iedereen heeft zijn gebreken. Bij de dagdagelijkse confrontaties met mensen kan ik dit ondervinden. Waarschijnlijk vertel ik soms dingen die ik beter niet had gezegd, maar kan je nu bij al wat in je gedachten opkomt, telkens op voorhand gaan nadenken en je woorden één voor één gaan knabbelen en sorteren. Ik ben een flapuit en misschien botst het dan soms wel eens, maar liever onbevangen zeggen wat er in mij op komt, dan zo een stille langs de kant, die alleen maar dingen kan zeggen na een half uur nadenken. Ik schrijf dit niet zo maar en diegenen die dit aangaat zullen wel weten over hoe ik mij hier bij voel.
