Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
07-10-2007
de laatste dagen
De laatste dagen heb ik weer enorm veel last van mijn RLS. Pillen helpen ook niet meer en de klassieke methodes die ik daarnaast gewoon was te gebruiken ook niet. Ach ja , morgen slaap ik misschien weer goed. Gisteren ben ik voor een klein stukje begonnen mijn tuintje in winterwerk te leggen. Dat betekent het einde van het seizoen! De oogst is bijna binnen, al staat er toch nog behoorlijk veel. Mijn zus Lieve is nog een aantal dingen komen halen. Ik weet dat ze daar altijd heel blij mee is omdat alle groenten onbespoten zijn en toch zo veel meer smaak hebben dan hetgeen je gaat kopen in de warenhuizen. Buiten andijvie, heb ik alles al opgeslagen in de diepvries voor een periode tot de volgende oogst. Binnen enkele dagen zitten we weer op het vliegtuig voor een najaarse vakantie.
Eindelijk de foto's van Laarne een beetje geordend en zoals gebruikelijk een diareportage van gemaakt. Ik doe dat altijd zo, dan kan je na het branden dit samen bekijken op tv, of laten zien als er eens bezoek is. Van branden gesproken, ik moet daar ook dringend aan beginnen, want er staat veel te veel van dat fotomateriaal op de harde schijf. Normaal is dat winterwerk, maar gezien het slechte weer kan ik er nu al aan beginnen. Hierbij een foto van de cottage in Laarne. Een echte aanrader.
Weer maar eens naar de kliniek geweest voor een onderzoek. Om 9 uur binnen gekomen en om half een naar huis. Pfoe, altijd maar dat wachten. Hoeveel uren verspeelt een mens in zijn leven met wachten. ik heb het ooit eens ergens gelezen, maar het is een ongeloofelijk pak uren. Enfin als nu de uitslag ook nog goed is, is dat allemaal niet zo erg. Dus nu maar weer eens wachten tot de professor kan zeggen of alles ok is.?
En toch hebben we dan kastanjes gevonden. Peter en Agnes wonen in de kastanjedreef en het zou dus willen lukken dat er daar met zo een straatnaam dan geen te vinden zouden zijn. Gisteren dus langs geweest en dan ondertussen ook nog eens de twee jongste kinderen en kleinkinderen gezien. Altijd een warm onthaal daar. Telkens we daar komen is er weer iets bijgemaakt of verbouwd. Nu weer een terrasje om van de herfstzon te kunnen genieten. Bij thuiskomst onmiddellijk kastanjes gebakken natuurlijk. Ik eet ze alleen maar graag op die manier. Smaken verschillen.
