Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
21-10-2007
te veel
het is een beetje te veel de laatste tijd. Ik schreef enkele dagen geleden dat ik al genoeg klinieken gezien heb in de laatste maanden. Nu blijkt ook nog mijn vroegere schoonmoeder "op het laatste te zijn", zoals ze dat zeggen. Ze heeft een enorm sterk hart en gaat zo maar niet toegeven. Marieke ( schoonmoeder) zal het wel uithouden en overleeft ons misschien nog. Een sterke vrouw met karakter en een gezonde levensvizie. Ik leef mee met de familie, want ze is voor mij, wat voor mij ons bomma voor mij was destijds. Een standbeeld. Iemand die er was. Ik zou haar ook zeker missen, maar ze is nog niet weg. Ze leeft en ze vecht. Een juweel van een mens. Morgen dan de opratie van het vrouwke. Dus weer hospitaal. Ze is een optismiste en ziet het allemaal rooskleurig. Nu ben ik met haar akkoord, want anders had ze al klachten moeten hebben. Ik zal zeker mee met haar een postieve gedachte hebben.
Ik zie dat we stilaan naar de 10.000 ste bezoeker gaan op mijn blog. Dit is niet zo enorm als ik het vergelijk met sommige anderen, maar ik denk dat buiten mijn kinderen en enkele trouwe bezoekers er niet zo veel mensen komen kijken. Vroeger had ik 2 blogs en ééntje er van heb ik al geruime tijd geleden afgeschaft. Ik hou deze nu nog aan om toch af en toe iets van mij te laten horen. Een paar bedenkingen en soms eens een iets diepere gedachte. Zo ga ik regelmatig op tegenbezoek bij bloggers en kan ik me inleven in anderen en soms is dat een blog met gedichten of met plezierige dingen. Het leert je een hoop kennen over andere mensen. Nu ga ik proberen te slapen.
De laatste tijd genoeg kliniek van binnen gezien. Vandaag weer naar het Heilig Hart in Leuven geweest voor onderzoeken voor het vrouwtje. Foto's van nieren, longen en blaas. Dinsdag operatie. Volgens de chirurge maximum drie dagen. Ik hoop dat het dan voor een tijdje stopt en dat we zo wat al de klachten achter ons hebben.
Toevallig ontdekte ik op de site van HLN dat je kan opzoeken hoeveel mensen dezelfde familienaam hebben in België. Hierbij het kaartje met de gegevens. In Brugge is er maar één en dat kan niet anders dan mijn broer zijn en in Hasselt ook ééntje en dat zal dan mijn oudste zus zijn. In het Leuvense zijn er een pak, maar ik ben zeker dat dat niet allemaal familie is. Ik weet dat destijds als ik naar school ging, de leerkrachten altijd vroegen of ik familie was van professor De Raeymaeker en soms heb ik ja gezegd, dat zal af en toe geholpen hebben denk ik.
weeral twee dagen niets laten horen van mij. We gaan zo af en toe eens naar de zondagsmarkt hier bij ons in Heverlee en dan kopen we vlees in grotere hoeveelheden om dan in te vriezen. Kwestie van niet alle dagen naar de slager te moeten. Zondag was Goedele hier met de twee kinderen. Toevallig was moeder de vrouw twee kilo karbonade aan het maken. Dus het eten was dan toch al klaar en zijn ze gebleven. Gemakkelijk voor Goedele en gezellig voor ons. We zijn nadien nog naar de tuin geweest en dan nog een ijsje gaan eten. De kinderen hebben genoten en we hebben een gezellige babbel gehad met Goedele. Tof. Meer doen.
het is een beetje te veel de laatste tijd. Ik schreef enkele dagen geleden dat ik al genoeg klinieken gezien heb in de laatste maanden. Nu blijkt ook nog mijn vroegere schoonmoeder "op het laatste te zijn", zoals ze dat zeggen. Ze heeft een enorm sterk hart en gaat zo maar niet toegeven. Marieke ( schoonmoeder) zal het wel uithouden en overleeft ons misschien nog. Een sterke vrouw met karakter en een gezonde levensvizie. Ik leef mee met de familie, want ze is voor mij, wat voor mij ons bomma voor mij was destijds. Een standbeeld. Iemand die er was. Ik zou haar ook zeker missen, maar ze is nog niet weg. Ze leeft en ze vecht. Een juweel van een mens. Morgen dan de opratie van het vrouwke. Dus weer hospitaal. Ze is een optismiste en ziet het allemaal rooskleurig. Nu ben ik met haar akkoord, want anders had ze al klachten moeten hebben. Ik zal zeker mee met haar een postieve gedachte hebben.
