Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
26-10-2007
kliniek
Ik vertelde jullie dat het vrouwtje moest opgenomen worden voor een operatie. Alles goed verlopen en ondertussen terug thuis. Ze is altijd positief denkend en ze staat ook met haar twee voeten op de grond. Het is altijd goed bij haar, tot het tegendeel bewezen is. Mijn kinderen hebben allemaal veel met haar ingezeten en ze zijn haar ook geregeld komen bezoeken. Dat heeft haar zeker deugd gedaan. Er zijn natuurlijk ook de familie en kennissen die een bezoekje brachten, en het aantal telefoontjes is niet te tellen. Zelfs de kinderen die al langs geweest waren die dag, belden dan nog eens nadien om te vragen hoe het was. Een eigenaardigheid, tijdens haar opname moest ik ook via spoed in diezelfde kliniek opgenomen worden. We hebben dus samen in het hospitaal gelegen, maar op verschillende afdelingen. Zij kwam mij eens bezoeken met al die toestanden van zakjes aan zo een mobiele staander of ik ging eens naar haar. Het is weeral achter de rug en telkens hoop je van daar nooit meer terecht te komen. Ik dank iedereen voor hun gevoelens en hun medevoelen.
Hospitaaldag achter de rug. De operatie van het vrouwke is goed gelukt zegt de chirurge. Oef. Ze zal nu wel tv aan 't kijken zijn denk ik. Hopelijk heeft ze een goede nacht. We zien en horen morgen wel weer. Maandagavond belden ze nog van de kliniek om te vragen of we niet vroeger konden binnenkomen. Natuurlijk, hoe sneller het kan gebeuren hoe sneller je er van af bent. Kwart voor zeven waren we er al, maar dan duurde het toch nog tot kwart voor negen voor ze haar kwamen halen. Enfin niet gezeurd. Toekomst rooskleurig inzien. Dat doet ze . Ze is altijd een realiste en een optimiste. Niet zeuren voor je van iets zeker bent.
