Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
03-02-2008
weekend
Het weekend maakt eigenlijk voor mij niet zo veel verschil meer met de weekdagen. Als je met pensioen bent en de kinderen zijn allemaal uit huis, kan je alles doen op eender welke dag. De zondag is eerder een luie dag geworden. Gisteren heb ik de strijk gedaan en gekookt. Ook nog even een stukje aan mijn boek geschreven en gelezen. Nog wat dringende papieren behandeld, mijn bankoverschrijvingen gedaan en wat klassement bijgewerkt. Vandaag zal dit misschien niks van dat alles worden, behalve koken dan. Let op dat eten klaarmaken worden nooit kunstwerken, het is de alledaagse keuken van vroeger. Ik maak de meeste dingen klaar zoals mijn grootmoeder destijds en dat blijkt nog altijd mee te vallen. Het zijn kleine dingen die het hem doen. Enfin, smakelijk eten, ook voor jullie.
we zijn vandaag op bezoek geweest bij een aangetrouwde nicht van Amandine. Ondertussen al veel te lang dat we ze gezien hebben. Toch kwam het niet over als verwaarlozen of uit het oog verliezen. Nochtans hadden we ze al lang eerder moeten bezoeken. Het was tof. Bijgepraat en natuurlijk veel herinneringen boven gehaald. Pierre is jammer genoeg veel te vroeg moeten sterven. Een man naar mijn hart. Niet dat ik hem zo dikwijls heb ontmoet, maar hij lag mij gewoon. Hij is tot zijn laatste snik een optimist geweest. Door zijn weduwe nu te bezoeken komt dat allemaal zo hard terug. Ik mis hem gewoon. Zij natuurlijk nog meer.
Gisteren ging mijn broer en schoonzus op visite bij de jongste zus, maar hij wou eerst nog eens dag komen zeggen bij ons. Natuurlijk stelden we voor om dan maar ineens hier te blijven eten, maar dat vonden ze blijkbaar niet zo gepast omdat het zo op het onverwachts was. Toch nog aangedrongen en ze zijn dan toch hier gebleven. Altijd plezant als je ze nog eens ziet. Brugge is niet bij de deur en je loopt daar zo maar niet even binnen. De jongste zus doet het al maar beter hoorde ik achteraf. Goed nieuws dus.
Na twintig dagen kliniek is vandaag mijn jongste zus terug thuis gekomen. Haar man wou haar verrassen en nodigde een aantal mensen uit. Hij had gevraagd aan broers en zussen en aan de kinderen om aanwezig te zijn. Hij had ook haar beste vriendinnen uitgenodigd en dus waren we met een beetje volk. Wel met de absolute opdracht om maximum een half uurtje te blijven. Ze moet nog zeer veel rusten, maar alles komt terug goed. Eén van hun vrienden is Roel Dieltjens en Luc had hem ook gevraagd om enkele nummers te komen spelen op zijn cello. Natuurlijk moest er voor zo een gelegenheid champagne zijn. Het was kort maar het deed deugd om haar terug te zien.
Het weekend maakt eigenlijk voor mij niet zo veel verschil meer met de weekdagen. Als je met pensioen bent en de kinderen zijn allemaal uit huis, kan je alles doen op eender welke dag. De zondag is eerder een luie dag geworden. Gisteren heb ik de strijk gedaan en gekookt. Ook nog even een stukje aan mijn boek geschreven en gelezen. Nog wat dringende papieren behandeld, mijn bankoverschrijvingen gedaan en wat klassement bijgewerkt. Vandaag zal dit misschien niks van dat alles worden, behalve koken dan. Let op dat eten klaarmaken worden nooit kunstwerken, het is de alledaagse keuken van vroeger. Ik maak de meeste dingen klaar zoals mijn grootmoeder destijds en dat blijkt nog altijd mee te vallen. Het zijn kleine dingen die het hem doen. Enfin, smakelijk eten, ook voor jullie.
