Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
08-11-2008
rudy en chantal
je hebt zo van die mensen die altijd eerlijk en open zeggen wat ze denken en die altijd voor de waarheid uitkomen. Wel Rudy en Chantal zijn ondertussen dikke vrienden geworden en dat zijn dus van die "open" mensen. Ze waren op bezoek en ik vind het weer spijtig dat ze weg zijn. Gisteren een toffe abdijen wandeling gemaakt. 's Avonds gaan eten en tot een gat in de nacht nog na gepraat. Deze morgen heerlijk ontbeten en ook weeral uuuuuuren gebabbeld. Ik mis ze al, al zijn ze nog maar even weg.
Als je vijf kinderen hebt en 6 kleinkinderen, heb je af en toe wel wat zorgen. Kopzorgen. Onbewust ben je er mee bezig en soms droom je er zelfs van. Uit ervaring weet ik dat bij het lange wakker liggen dingen erger zijn bij het 's nachts piekeren dan als je 's morgens weer op staat. Maar je bent er mee bezig. Het beïnvloedt je zijn en je bestaan. Je hebt je kinderen gekoesterd en verwend, je hebt er alles voor gedaan en je hebt jezelf op sommige ogenblikken zelfs tekort gedaan om het hen echt naar de zin te maken. Ze zijn volwassen ondertussen en staan op eigen benen en toch ben je nog dagdagelijks met hen bezig. Je moet een akrobaat zijn in het leven om alles op die manier te laten verlopen zoals jij vooraf in gedachten had.
Ik dacht dat ik gisteren de naweeën zou hebben van de verhuis , maar niks is minder waar. Absoluut geen probleem. Geen arm of rugklachten. Nee, we hebben zelfs deze voormiddag de ganse boel hier thuis nog opgekuist.
Vandaag mee de verhuis gedaan van mijn oudste dochter. Ze gaan voor een jaar ergens anders wonen terwijl er verbouwingen gebeuren aan hun huis. Mens, mens toch wat verzamel je op een aantal jaren huwelijk en twee kinderen. Ze hebben veel geluk gehad om een huis te vinden op 100 meter van waar ze nu wonen. Zware klus. Ik kan het nog allemaal aan en ik doe het graag, maar in de late namiddag was mijn pijp uit. Hoeveel verhuizen ik in mijn leven al gedaan heb, kan ik absoluut niet meer tellen. Tientallen. Er zijn mensen bij, waarvan ik de meubels beter ken dan zij zelf. Op het einde van de dag ben ik dan altijd content dat de jeugd even moe is dan ik. Dit was zo één van die verhuizen waar ik op het eind eigenlijk pompaf was. Enfin, ik ben nog altijd niet in slaap gevallen voor TV. Ze zullen het er in ieder geval zeer goed hebben gedurende de volgende 12 maanden met hun gelukkig gezinnetje.
gisteren hebben we, weliswaar met enkele dagen vooruitgeschoven, de verjaardag van Kaat gevierd. Zoals altijd een overladen tafel en veel te veel eten. Dat is een stukje Limburgse gewoonte die we over gehouden hebben. "Zie maar dat er vooral genoeg eten is" De overschot wordt dan nadien in zakken en dozen mee gegeven en iedereen kan er 's anderendaags nog eens zijn buikje aan vol eten. Volgende keer met wat minder. Vergeet dat maar, want de volgende bijeenkomst is er zeker weer te veel. We kunnen het niet laten. Traditioneel worden er op de verjaardag van Kaat ook briefjes getrokken om te zien wie voor wie moet kopen op Kerstavond. We kopen voor drie personen en dus ook traditioneel is er altijd weer de vraag hoe we dat nu weeral deden om toch maar geen twee keer dezelfde naam te trekken. Moesten de namen nu terug bij de stapel of .... Jaarlijkse gewoonte. Ook een traditie is dat Kaat de volledige lijst meeneemt, want er is altijd wel iemand die vergeet voor wie ze nu weeral moesten kopen. Kaat is dan de hulplijn. Ik kijk al weer uit naar de volgende samenkomst, want het is altijd gezellig.
