Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
15-02-2009
valentijn
Gisteren Valentijn. Wij doen aan al dat opgeklopte gedoe niet mee. Plezierig voor diegenen die dat wel doen natuurlijk, maar wij missen niks, vinden we. Trouwens, het is daarom dat ik dit schrijf, vannacht hoorde ik een koppel thuiskomen en bij het uitstappen uit de auto, kon ik een helse ruzie tussen die twee horen. Leuke viering gehad, heb ik bij mezelf gedacht. Liever alle dagen een beetje Valentijn, dan één keer per jaar dat moeten.
Ondanks het slechte weer begint het te kriebelen. Ik ben naar mijn tuintje geweest om prei te oogsten en er waren al twee tuinburen aan de slag. Weliswaar is het nog veel te koud om buiten iets te doen, maar in de serre was er volop bedrijvigheid. Vorig jaar waren we nu zelfs buiten al bezig. Alles veel te rap natuurlijk, maar na een lange winter binnen begint dat dan stilaan zo een beetje op te komen. De drang om er weer in te vliegen en terug al dat jonge groen zien boven te komen.
maandag toch wel de verjaardag van mijn zoon vergeten zeker. Het staat nochtans in koeien van letters op de kalender. Strafste van al, ik stuurde hem die dag drie mails over alles en nog wat en er toch niet aan denken dat hij jarig was zeker. Hij heeft het goed gemaakt door me er aan te herinneren dat mijn vrouw en ganse kroost mijn verjaardag ook eens een jaar vergeten zijn. Gisteren, want ik zie dat het ondertussen al woensdag is, dan maar geskyped. Natuurlijk kan je dat op zo een manier niet goed maken. Hij vertrekt zaterdag voor ongeveer twee maand naar het noorden van Afrika voor een reportage en dus zit er de ongerustheid weer al in. Moeilijk te bereiken daar en dus zal het afwachten zijn of er eens een dag contact kan gelegd worden. Zijn verhalen om de week van ginder dan maar geduldig afwachten. We zien wel.
Gisteren bij de thuiskomst was ik aan klassieke muziek en aan de kleinkinderen aan het denken. Onwillekeurig dacht ik terug aan Danny Kaye die ooit een orkest dirigeerde en tegelijkertijd aan die klein mannen uitlegde wat elk instrument doet in een klassiek stuk en hoe je daar eigenlijk moet naar luisteren. Toevallig stuurt Nicole me vandaag een clip met diezelfde Danny Kaye en met Louis Armstrong. Dus ik op zoek op internet. Toch niks gevonden over hetgeen ik daarstraks uitlegde. Moest er iemand weten waar ik dit zou kunnen terug vinden, graag, zeer graag. Misschien is het compleet gedateerd en zegt het niks meer aan mijn kleinkinderen, maar ik zou het zeer graag nog eens terug zien.
Gisteren was het verjaardagsfeestje voor Nian. Lang geleden dat we er nog eens allemaal waren. Dus heel even bijpraten over alles en nog wat. Na de eerste gesprekken zie je altijd hetzelfde. De beide families zonderen zich af in afzonderlijke ruimtes. Niet dat we niet in mekaar geïnteresseerd zijn, maar het is gewoon normaal dat je eerst en vooral met je eigen kant eens wil bij praten en dan zoek je ook wel contact met de anderen om daar ook weer eens nieuws van te krijgen. De grootouders blijven altijd en traditioneel als laatsten plakken. We hebben mekaar weer eens een keer gezien, maar het is absoluut niet de laatste keer dit jaar.
