Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
27-03-2009
ergeren
Ik weet dat ik mij aan een aantal dingen erger. Het is absoluut niet gezond, want je begint je op te winden in zoveel dingen die eigenlijk de moeite niet waard zijn. Stomme en verwaarloosbare zaken, maar ik kan er niet aan doen. We worden bedot en we worden genomen langs alle kanten en toch reageren we er niet op. Nu is dit misschien een beetje te ver gezocht, maar toch wil ik er enkele woorden over schrijven. Waarom zijn alle verpakkingen van alles en nog wat zo gemaakt met ribbeltjes en ringen waar je niet bij kunt, zodanig dat je de laatste grammen niet uit de doos of de plastic kan halen. Je moet echt proberen te schrapen en te vegen om de laatste inhoud er uit te peuteren. Op de verpakking staat een bepaald gewicht, maar dat kan je er nooit uit halen. Zoveel procent meer verkoop. Ze doen het er gewoon voor. Tel al die grammen op de verkoop maar samen en dan maakt dit een enorme winst op jaarbasis. Och ja, weer een ergernis die ik eigenlijk naast mij zou moeten neerleggen. Ik moet eens anders leren denken.
begrijpen wie begrijpen kan. Plots komt er een besluit dat er op de werkvloer niet meer met faceboek mag gewerkt (gespeeld) worden. Mocht dat dan voordien? Behoorde dit tot de dagelijkse taken? Binnenkort horen we de volgende mededeling: De PC mag enkel en alleen gebruikt worden om die taken, bedoeld door je werkgever, uit te voeren. Was het dan voorheen toegelaten om op je werk bv spelletjes te doen op de PC of om er lustig op los te chatten of dergelijke meer? Betalen we die ambtenaren dan om hun te amuseren op het werk? Dat ze daar nu speciaal moeten voor tussenkomen begrijp ik niet en dat dan ook nog wereldkundig maken. Vandaag weer in het nieuws. Bij ons was dat destijds door de netwerkbeheerder gewoon ontoegankelijk gemaakt. Zo simpel is dat.
Eén van de grootsten is heen gegaan. We leerden hem kennen, want ik heb dus ondertussen al een bepaalde leeftijd, als de "schipper" naast Mathilde. Ik herinner me nog dat ik een tv kocht van een buurman voor 500 Bef. Zo een enorme grote kast. De tv was toen drie keer groter dan nu. Misschien wel 60 cm diep en een zeer klein schermpje. Ik maakte met een fietswiel een antenne en door middel van een coax kabel kon ik op die manier zelfs twee Nederlandse zenders ontvangen. Heel de familie zat 's avonds op mijn "kot" om naar tv te komen kijken. Toen werd er nog selectief gekeken. De ene avond was het Bonanza en de andere "schipper". Dan werd de tv uit gezet en de rest van de avond was gezellig keuvelen of spelletjes doen. Ik zie bomma nog altijd haar brijwerk doen. Zelfs als de stroom uit viel bleef ze daar mee door gaan. Je hoorde de ijzers verder tikken. Och hier kan ik uuuuren over vertellen of schrijven. Het is nu bij het sterven van "onze" schipper dat die herinneringen terug komen. Een monument. Zo een fenomeen. Een natuurtalent. Nand heeft voor ons zeer veel uren ontspanning gebracht. Nadien ook nog in de jeugd feuilletons. Schitterend om nog eens terug te zien. Adieu Nand en sterkte aan de familie.
