Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
28-06-2009
temperatuur
het was straks in mijn serre 39° met de deuren open. Toch moest ik er een aantal dingen doen. Natuurlijk ook nog eens alles water geven, want dit was echt nodig. Ik lekte gewoon uit. Het zweet stroomde van mijn aangezicht. Ik kon amper nog iets zien van het nat dat in mijn ogen liep. Morgen of overmorgen heb ik mijn eerste rijpe tomaten. Ben benieuwd naar de smaak. Ik laat het wel weten.
Mariakke was op bezoek met haar man Karel. De enige overblijvende nicht van moeders kant. Mens wat gaat het allemaal toch snel. Gans die oudere generatie is er niet meer. Nog enkele foto's bekeken van bijna honderd jaar oud. Ja natuurlijk als je al met zulke getallen begint te goochelen dan weet je het wel. Veel gepraat over vroeger natuurlijk. Veel herinneringen.
Onthutsend nieuws. Yasmine overleden. Iemand die "leven" uitstraalde in al haar presentaties. Vol energie en vol ideeën voor de toekomst. Bijna niet te geloven en toch de waarheid. Zelfs al ben je geen fan, moet dit toch wel even iets los maken.
de jarige van gisteren en de BBQ meester. Een gezellige bijeenkomst weer met (bijna) heel de bende. Ik kijk altijd uit naar dergelijke feestjes. Bij Agnes is het altijd op zijn Limburgs. Eten genoeg. Van honger zal je daar niet sterven. Altijd een warme gezelligheid. Altijd een goeie ontvangst. En natuurlijk het zien en horen van de kinderen en de kleinkinderen. Plezant.
vandaag de verjaardag van mijn jongste zoon. Agnes en Peter hebben een BBQ voorzien. Roeland wordt dertig en dat moet gevierd worden. Hij staat niet zo graag in de belangstelling, maar een klein feestje mag toch vind ik. Morgen waarschijnlijk foto's hier over.
Een vader vergeet zijn baby in zijn auto. Het kindje sterft. Dit wordt als een vergetelheid omschreven. Een psychiater vergelijkt het op de radio met het vergeten van je sleutels of zo....Dit kan er bij mij niet in. Stress zou er ook mee te maken hebben, volgens diezelfde persoon. Mijn verstand is hier te klein voor. Excuses aan de vader van dit kind voor mijn commentaar, maar dit kan gewoon niet. Ik zie mijn kinderen bezig, ook vol stress en ook altijd druk, maar ik kan me absoluut niet voorstellen dat er zo iets zou gebeuren. Dit zijn dingen die me zeer zwaar raken. Ik ben daar niet goed van. Ik zou nog een vergelijking willen maken , maar..........Enfin het moest me van het hart.
Een reportage gehoord over mensen die naar de fiesta geweest zijn in Xeres De La Fronteira. Een aantal jaren geleden hebben we het geluk gehad om dat ook mee te maken. Dit is gewoon spectaculair. Dit zijn hectaren grond waar niets anders dan kraampjes op staan met eten en drinken. Iedereen is daar in traditionele klederdracht, tot de allerkleinsten toe. Ze dansen en zingen gedurende dagen. Alles gebeurt op zo een spontane manier die je als stijve Vlaming eigenlijk niet kan vatten. Het is echt feesten. De lippizaners worden opgetooid en ze komen er mee paraderen op die terreinen. Enig om eens mee te maken.
