Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
16-08-2009
heleentje
We zijn Heleentje haar (vervroegde) verjaardag gaan vieren. Dinsdag vertrekt ze terug naar Portugal. Flinke meid. Het zal weer hard zijn voor Sare en Liese om afscheid te nemen. Ook voor Heleentje zal het weer een harde noot zijn om te kraken. Een maand intens samen geleefd bij ons Goedele en de rest van de familie. De kleinkinderen hadden nog een dansje gemaakt om te laten zien dat ze echt van haar houden. Echt heel tof. Het was weer een gezellige namiddag en avond. Dit zijn dingen die ze heel haar verdere leven zal mee dragen.
We klagen en zagen hier altijd maar over het weer. Het is het onderwerp van gesprek als er in de winkel aangeschoven moet worden en het is het eerste wat aan bod komt bij een telefoon gesprek of bij een ontmoeting. Warm he! Zeg nu mag het toch eens ophouden met.... Nu is het toch wat overdreven! Zo gaat dat altijd maar door. Eigenlijk mogen we hier in ons Vlaanderland absoluut niet klagen als je de rampen elders in de wereld ziet. We hebben zo wat het ideale klimaat. En toch zal onze interesse voor de weersomstandigheden niet veranderen. Het zit er in gebakken.
Ik weet dat ik hier ooit nog eens over geschreven heb, maar het is echt een ramp aan het worden of stel ik me dat allemaal maar voor. Wat je de laatste tijd hoort en leest over vandalisme, criminaliteit en nodeloos geweld. Het is ongelooflijk. Jongeren slaan mensen in mekaar, stampen er maar op los en het zijn altijd willoze slachtoffers. Een mens zou schrik hebben om 's avonds nog buiten te komen. Ik bid op mijn twee knieën dat dit nooit een van mijn kinderen of kleinkinderen zal overkomen.
Mens toch. Wat is dat momenteel in Vlaanderen. Overal zijn ze bezig met wegenwerken. Bij ons in de buurt is voor ongeveer 2 jaar een belangrijke invalsweg afgesloten en dan beginnen ze natuurlijk ook met aanleg van kabels en gas op de belangrijkste route om de stad te bereiken. Gelukkig is de schoolvakantie nog niet gedaan en gaat het nog allemaal een beetje. Toch is het echt sukkelen. Enfin, voor mij steekt het nu niet op een kwartiertje, maar ik kan me voorstellen dat het voor de werkende mens niet zo evident is. Toen we maandag met de kinderen naar Mechelen reden had ik met opzet de autostrade vermeden, omdat daar wegenwerken waren, maar tot mijn verbazing was ook de alternatieve weg afgesloten. We wachten met angst begin september af. Ondertussen zijn er natuurlijk een pak mensen die voor een ganse tijd werk hebben. Geen verdere commentaar.
Ons konijntje in de tuin heeft vorige nacht zijn best gedaan. Misschien is het ondertussen al een hele familie geworden, want er is flink huis gehouden tussen de groenten. Ik had jonge rode kool, maar er schiet niks meer van over. Morgen herbeginnen dus en er een groot net over spannen.
Ik zit hier weeral, een gat in de nacht. Och ik ben het ondertussen al wel gewoon. Binnen een uurtje terug in mijn bed en proberen iets langer te slapen. Alhoewel, veel langer zal het niet zijn, want om 9 uur moet ik al weer de deur uit. Enfin, misschien een middagdutje morgen. Vroeger kon ik dat niet, maar de laatste tijd lukt dat soms voor een half uurtje. We zien wel weer.
Vandaag met de oudste kleindochters naar Technopolis in Mechelen geweest. Echt de moeite. Het is te groot om in één keer te zien. We hebben er een viertal uur rondgelopen, maar toen was het meer dan genoeg geweest voor hen. Ze hadden gezien en gedaan wat ze wilden. Ik begrijp dit perfect. Als ik naar een museum ga, hou ik het meestal na twee of drie uur ook voor bekeken en kom ik liever later nog eens terug. Toffe meiden. Ze worden groot. Ik bedoel, ze gaan zo stilaan naar de puberteit en weet ik dan nog hoe ik ze moet aanpakken. Alles is al zo lang geleden bij mijn eigen kinderen. Jongens toch. Enfin, het zal wel mee vallen zeker. Misschien gaan we samen nog eens naar een dancing ooit. Verdomme, mijn fototoestel vergeten. Voor de tweede maal nu al. Nochtans zou ik mooie kiekjes kunnen nemen hebben. Ik heb nu altijd een camera bij!!!!
