Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
30-08-2009
weeral verkeerd gemikt
Ik wou naar mijn dochter gaan deze namiddag, maar op geen van de drie telefoons een antwoord. Toevallig hadden we gelezen dat er in het provinciaal domein in Kessel-lo festiviteiten waren. "Eurofolies". Jongens toch. Inkom 12 per persoon om dan enkele niet interessante groepen te zien optreden. Nee, dat was ons te veel. Dan hebben we maar een wandeling gemaakt rond de vijvers. Het is er echt mooi. Echt een aanrader. Nog een babbel gehad van een half uur met iemand die het terrein mee moet onderhouden. Zo leer je mensen kennen en kom je dingen te weten. Toch een prettige namiddag.
Mensen die het uur bekijken dat ik mijn blog bij werk, zullen denken dat ik nooit slaap en dat ik 24 uur aan een stuk bezig ben met mijn PC. Niks is minder waar. Ik denk dat ik maximum een uur per dag voor mijn scherm zit. Er zijn dagen bij dat het maar tien minuutjes is. Toch zet ik dat ding dagelijks aan. Ik ben er niet aan verslaafd, maar het is zo een routine geworden. Eens kijken wat er zoal doorgestuurd werd. Het is een medium dat niet meer weg te denken is uit ons leven.Nu ga ik terug proberen te slapen.
Tom was op bezoek. Hij is een vroegere collega en een goeie vriend. Spijtig zie ik hem te weinig. Het was weer gezellig keuvelen en natuurlijk over vroeger praten. We hebben destijds wat af gelachen. Als we met de mannen samen zaten 's middags, moest ik rap zijn om een repliek te geven op een of ander, want Tom zou dan net hetzelfde geantwoord hebben dan ik. We denken altijd in dezelfde richting. Morgen komt hij nog eens langs. Ik zal wat Duvel in huis moeten halen.
Waar we zo goed in zijn hier in ons landje. Verkeersborden en reglementen waar niemand nog aan uit kan. Ik luister regelmatig naar een programma op de radio waar de luisteraars vragen kunnen stellen over wetten en verordeningen die in ons land uitgevaardigd worden. Volgens de wet moet het op een bepaalde manier, maar er zijn dan altijd zo veel uitzonderingen en die zijn dan zo ingewikkeld dat niemand er nog aan uit kan. Of zijn die dan gemaakt om de achterpoortjes open te houden?
Van bij een nicht van mijn vrouw, die op de hoogste verdieping woont van een appartementsgebouw, dat dan ook nog op een heuvel staat, kan ik met de verrekijker 17 kerktorens zien. Het is ongelooflijk hoe je dieptezicht in de war gebracht wordt. Je denkt altijd een toren op een verkeerde plaats te zien. Of je twijfelt of het wel de juiste kerk is die je ziet. De oriëntatie is kompleet ontregeld. Eigenaardig hoe een mens zijn visueel geheugen in mekaar zit en hoe je dat alles dan ook opslaat. Ik kan daar echt van genieten. Telkens als we bij haar op bezoek gaan neem ik die verrekijker mee.
Een uitzonderlijk tuinjaar. In het voorjaar was ik nog aan het klagen over de regen en de te koude temperatuur. Maar ja, alles herstelt zich. Ik begin nu al stilaan af te bouwen en heb al rapen gezaaid. Wintergroen. Enfin, zoals ik enkele dagen geleden al schreef, we hebben hier ideale weersomstandigheden. We klagen altijd, maar het is hier zo slecht nog niet. Het beloofde land?
