Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
18-09-2009
Vroeg
Het zal niet veel slapen zijn vannacht. We vertrekken morgen vroeg om 5, 30 uur, dat wil zeggen dat we minstens een uur op voorhand op de luchthaven moeten zijn. Van hier uit een half uurtje rijden. Dus opstaan rond 3 a 3,30 uur. Ik heb net onze plaatsen vast gelegd en dus is het morgen alleen nog maar de valiezen in de drop zone afgeven. Tot gisteren was het weer daar niet zo schitterend (Malaga), maar de temperatuur voor de toekomst ziet er veelbelovend uit. (27 tot 29 graden) Het enige wat me altijd tegensteekt is het reizen zelf. Ik vlieg niet graag, omdat het zo lang stilzitten is en dat kan ik niet. Misschien heb je hier of daar ook al kunnen lezen dat ik nogal ongeduldig ben en dus steekt ook dat telkens aanschuiven me altijd tegen. Enfin, het is de enige manier om snel ergens te geraken.
Een rotdag vandaag. Deze morgen tandpijn en dus eens gaan informeren wat kan en wat moet. Er is een tand die er dringend uit moet, maar er zijn enkele problemen. Vermits we zaterdag met vakantie gaan met het vliegtuig, mag de tandarts vandaag zeker geen tand meer trekken. Zeker niet omdat ik bloedverdunners neem. Ai, ai. Antibiotica en pijnstillers mee op reis en hopen dat alles in orde komt. We vertrekken zaterdag om 5,30 uur voor 14 dagen. Je zal me terug horen na 3/10.
Ongelooflijk hoeveel paperassen je hier in ons Belgenland moet invullen na een overlijden. Ik was straks bij tante en ben mee naar enkele instanties geweest. Mensen toch, waarom maken ze het iedereen zo moeilijk. De meeste mensen die alleen achter blijven zijn dan al een beetje ouder en kunnen daar helemaal niet meer aan uit. Ik heb er zelf ook de nodige problemen mee. Zo simpel is het niet.
Vandaag was er de dienst voor nonkel rené. Nadien werd hij uitgestrooid op de begraafplaats in Leuven. Het is goed zo en hij heeft het zo gewild. Dit is nog maar de tweede uitstrooiing die ik mee maak en het blijft bij mij nog altijd een raar gevoel. Enfin, misschien laat ik het later ook wel doen, wie weet. Tijden veranderen en gedachten ook. Als laatste groet ga je altijd nog eens je hand op de urne leggen en de vorige keer was die nog warm. Speciaal gevoel toch wel. Als je dan ziet dat alles op een kleine vierkante meter terecht komt. Met regen en wind is dit allemaal verdwenen binnen de paar dagen. Ach ja, je weet nog waar het gebeurde en je kan nog altijd eens goeiedag gaan zeggen en even nadenken. Met deze wil ik ook de begrafenis ondernemer (Pues) in de bloemen zetten. Die mensen hebben schitterend werk geleverd. Altijd even correct en behulpzaam. Ook aan de telefoon. Ik excuseerde me telkens, omdat het dan al de zoveelste keer was dat ik belde, maar altijd even vriendelijk. "Geen probleem, als je nog een vraag hebt, laat je dan maar horen, eender op welk moment van de dag", was altijd het antwoord. Er is nu genoeg familie en kennissen bij tante om te steunen en morgen gaan wij langs.
Ik hoopte vandaag in mijn tuintje te geraken, maar ik vrees er een beetje voor. Een uur geleden met mijn tante gebeld en ze laat het niet horen, maar ze is niet goed bezig. Ik zal dus deze namiddag nog eens binnen springen. Ze heeft blijkbaar gezelschap nodig nu nonkel er niet meer is. Dit was trouwens vooraf ook al het geval. Morgen de begrafenis en daar zal ze heel erg mee bezig zijn. Och ja, wat is het belangrijkste, mijn tuin of de morele steun? Dus ik ga zeker naar tante.
