Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
28-11-2009
klein
Weer een bewijsje dat ze niet klein blijven. Een van de kleinkinderen heeft ontdekt dat de Sint eigenlijk de Sint niet is. Onze goedheilig man is van zijn troon gevallen. Het gaat allemaal zo snel. KLEINkinderen worden GROTE kinderen. Binnen enkele jaren zijn we zo ver dat ze er alle zes zullen om lachen en hierover grappige verhaaltjes zullen vertellen.
Vorige zondag heb ik bij Trui een pak foto's mee gekregen van de goeie ouwe tijd. Ik ben de exemplaren die kunnen dienen, aan het inscannen en dan kom je natuurlijk een aantal dingen tegen vol nostalgie of ongeloof. Ik denk dat de enige opname van mijn legerdienst de bijgevoegde is. Dit was trouwens de enige dag dat ik een "zo gezegde" echte legerdag heb mee gemaakt. Wel ik kan je vertellen wat er die dag precies gebeurde. We moesten ons camoufleren en we aten uit een gamel. Maar daar blijft het bij. De rest van de dag lagen we ergens in de kant en de munitie die moest gebruikt worden, werd zo maar in de lucht af geschoten. We hebben zelfs geen geweer in onze handen gehad. Ik ben altijd zeer denigrerend over het leger, waarschijnlijk omdat ik die diensttijd altijd een "verloren" tijd gevonden heb. Toch zijn er mensen die beweren dat dit de mooiste periode in hun leven was. Ieder zijn mening.
vandaag nog eens naar de tandarts geweest. Prettig is dat niet, maar allez.. Ik heb daar altijd een probleempje. Steeds heb ik een slik reflex als ik daar met mijn mond open moet zitten. Vervelend, ook voor de tandarts, denk ik. En natuurlijk, hoe meer je daar aan denkt, hoe erger dat wordt. Door mijn neus ademen lukt ook niet op dat ogenblik. Toch eigenaardig hoe een mens in mekaar zit. Het zit hem in het hoofdje en je kan er niks aan doen. Niet dat ik schrik heb voor de behandeling, maar toch is er iets dat een knopje gaat omdraaien ergens in mijn hersenen.
Vandaag weer met tante naar een service flat gaan kijken. Mensen toch, wat een verschil in prijs, aanbod van diensten en het aangeboden aantal vierkante meter. Alle geïnteresseerden willen natuurlijk een deel van hun eigen meubeltjes mee brengen, maar de beschikbare ruimte is zo klein, dat het bijna niet mogelijk is. We hebben een paar sites bekeken, maar, je kan het niet vergelijken met een appartement natuurlijk. Het aanbod is niet enorm, maar er is wel een serieus verschil in prijs. Ik vraag me af hoe een persoon met een gewoon pensioentje dit allemaal moet betalen. Vandaag eentje gezien van bijna 60 per dag. Weliswaar met het eten in begrepen, maar toch. Ik zal in de politiek moeten stappen om hier iets aan te doen. Ik zal het wel uitleggen.
