Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
06-12-2009
kleinkinderen
Deze namiddag even langs mijn oudste dochter geweest, om daar ook een beetje sint te spelen voor Liese en Sare. Toffe meiden. Veelzijdig en een grote interesse voor alles en nog wat. Een warm nest. Een hecht gezin, dat voel je. Ondertussen ook de aanpassingen en de verbeteringen aan de verbouwingen gezien. Amaai, Peter heeft daar met de vestiaire kast een degelijk werk neergezet. Nog wat afwerking en de klus is weeral geklaard. Beetje bij beetje komt alles weer in orde en binnen enkele maanden zullen we alleen nog praten over hoe het er vroeger uitzag en wat er allemaal gebeurde in die tussentijd.
Ondertussen is het al lang voorbij middernacht, maar dus gisteren zijn we de 70e verjaardag van mijn zus gaan vieren. Veel jeugd aanwezig, want ze heeft ondertussen een familie van 18 mensen en een negentiende op komst. Schatten allemaal, die klein mannen. Maar zo gaat dat in grote families, je weet uiteindelijk niet meer wie van wie een kind is, behalve de grootmoeder dan natuurlijk. Toch heb ik zeker genoten van al dat klein grut. Echt de moeite.
Deze morgen was ik bij mijn jongste dochter om daar de St Niklaas cadeautjes te brengen. Och mens toch. De kinderen hadden gevraagd om de afwas te mogen doen en ze zaten tot hun ellebogen in het afwaswater toen ik daar aan kwam. Schitterend om ze bezig te zien. Toen Evora de geschenkjes zag heeft ze onmiddellijk haar handen afgedroogd, maar Lester wou blijven door doen, tot mijn dochter zegde dat de rest wel straks zou gebeuren. Ok, hij van zijn stoeltje af en het cadeautje aangepakt. Hij speelt de laatste tijd veel met autotjes, dus de sint had dan ook iets in die richting voorzien. Daarna onmiddellijk naar de living om dit bij de andere auto's te zetten die hij al heeft. Zo gestructureerd en geordend is dat ventje. Ik zeg niet ordelijk, maar geordend. Schitterend gezin. Prachtige kinderen. We ervaren in deze tijd compleet andere dingen.
Ach wat weeral kopen voor de kleinkinderen voor hun sniklaas zou Toon Hermans zeggen? Ze hebben alles, al hebben ze nog altijd bepaalde wensen. Waar is de tijd dat onze kinderen nog klein waren? Ik vertelde al over de tijd toen ik nog jong was en over wat we toen kregen. Toch blijft die geur van de chocola, maar vooral van de mandarijntjes voor de rest van mijn leven in mijn neus hangen. Je herkent die van op meters afstand. Er zijn nog zo van die dingen die altijd een heel speciale reuk hadden en die je nooit of nimmer meer vergeet. Eigenaardig toch.
dit is een verhaal dat je nooit zal geloven en toch is het echt waar. Ik werd door een Duitse firma uitgenodigd om hun fabrieken te gaan bezoeken. De eerste dag wilden ze absoluut iets zeer speciaals laten zien. Er loopt een kanaal in een metalen constructie over een bestaande stroom. Via dat kanaal kan je met de boot in een sas afdalen naar de rivier die daar onder door loopt. We kwamen daar toe en de kapitein vertelde ons dat zijn laatste vaart voor die dag er op zat. De grote baas van die fabriek ging een babbeltje doen met die man en hij huurde die ganse boot af (voorzien voor 150 personen) om met ons 6 dezelfde afvaart te maken. Wij met dat kleine ploegje op een boot waar zo veel volk op kan. Ik durf absoluut niet denken aan de kostprijs. Toch deden we het. Echt de moeite. Een enige ervaring.
Deze voormiddag heb ik al mijn boeken van en over Felix Timmermans op een excel file gezet. Bij elk werk heb ik gezocht naar de datum van publicatie en plots kom ik nog een foto tegen van jaren geleden en een aandenken van diezelfde periode. Hoe die dingen daarin terecht gekomen zijn weet ik niet, maar het was weer een herinnering die boven kwam. Bij het inscannen van de familiefoto's heb ik ook van die flash backs gehad. Er komen dan allerlei beelden naar boven en daar is natuurlijk altijd een gebeurtenis uit het verleden aan verbonden. Plezant om alles te herbeleven.
Al de oude(re) foto's die ik van bij mijn dochter mee bracht zijn in gescand. Tenminste de bruikbare exemplaren. Er waren er enorm veel bij waar absoluut niets mee te beginnen valt. Mens toch, wat heb ik destijds toch veel onbruikbare dingen op film vast gelegd. En zeggen dat elke foto ontwikkeld en afgedrukt werd. Lang leve het digitale tijdperk, waar je enkel die exemplaren kan selecteren die je nog de moeite vindt.
