Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
14-03-2010
te onrustig
Deze namiddag was ik weer veel te onrustig. Ik kon niet blijven zitten en moest dringend mijn benen strekken. Rls opstoot elke namiddag. Dit zal nog duren tot ik terug in mijn tuintje kan gaan werken. We zijn dus een wandeling gaan maken in het provinciaal domein in Kessel-lo om wat te ontspannen. Het was fris, maar best te doen. Een serieuze regenbui op onze nek gehad. Toch duurde het tot nu, voor ik weer kon gaan zitten en ontspannen. Ik ben moe en heb het steeds moeilijker om veel te ondernemen, door het jarenlange slaapgebrek. Het weegt zwaar door. Toch sla ik me er zeker wel weer doorheen. Het is hoog tijd dat het weer wat lente wordt.
Goed nieuws krijgen we de laatste tijd niet meer. Heeft het te maken met de nieuwsgaring die nu veel intensiever en wereldwijd gebeurt. Zelden of nooit komt er iets positiefs op radio of TV. Alles gaat nu over aardbevingen, stormen, trein rampen (of bijna trein ongevallen), criminaliteit, schietpartijen, werkloosheid en last but not least, de priesters die zich hebben vergrepen aan kinderen in de voorbije decennia. Het weer, de overstromingen, de langdurige koude periode en zo zou ik nog een tijdje door kunnen gaan. Ik ben altijd een optimist geweest en zag altijd in alles het goede en kon altijd alles relativeren. Nu moet je sterk zijn om je te wapenen tegen al die onheilsberichten.
Zoals zeer veel, ben ik een dagelijkse computer gebruiker en kan me behelpen. Toch, ook zoals zo velen, bij het minste wat er fout loopt zitten we in de knoei en hebben we hulp nodig. Ik heb dan het voordeel dat ik naar mijn zoon kan skypen en die neemt dan gewoon het scherm over. Je ziet dan die muis over het scherm racen, terwijl je zelf niks hoeft te doen. Telkens worden mijn problemen op die manier opgelost. Niet iedereen heeft een dergelijke hulp en ik denk dat de mensen die hun diensten aanbieden als een soort helpdesk, momenteel heel wat geld verdienen.
Voor diegenen die ik moest vergeten zijn. Dochter lief geeft op 8 en 9 mei een dansvoorstelling met "co-dans". Altijd zeer de moeite om te komen kijken. Schitterende choreografie. Zo is het altijd geweest en zo zal het ook blijven. Hierbij een aankondiging waar je alle gegevens op terug kan vinden.
vandaag was ik bij mijn zus op bezoek en ze had nog een kookboek van ons moeder. Ons ma schreef alles wat ze hier en daar gelezen of opgevangen had, heel secuur op in een boekje. Zo staan er waarschijnlijk recepten bij die nog van ons bomma zijn en ook zeker (het staat er trouwens soms tussen haakjes bij) van een oudtante die ooit in Brussel heeft "gediend", zoals ze dat toen noemden. Prachtige dingen. Ik weet dat mijn kinderen enorm enthousiast waren over de appeltaart van ons ma. Als we op bezoek gingen op zondag, was het eerste wat de kinderen deden, onder de kast gaan kijken, om te zien wat "meter" gebakken had. Joost kon gemakkelijk zo een halve taart opeten. Trouwens onze Roeland later, was er even zot van. Ik zal bij een volgende gelegenheid eens proberen om dit baksel te evenaren, maar dat is bijna onmogelijk.
Het werk in mijn tuintje zal ik nog even moeten uitstellen. Veel te koud. Mensen toch, wat is dat allemaal dit jaar. Buiten de extreme winter hier, hoor je dan van alle rampen ergens anders op de wereld. Onlangs hoorde ik van het slechte weer op Tenerife en de overstromingen daar. Mijn tuinbuur, die jaarlijks in deze periode naar daar met vakantie gaat, is bruin gebrand terug gekomen en hij beweert niks gezien te hebben van alle onheil. Misschien gebeurde alles in het noorden en was hij in het zuiden. Bestonden die rampen vroeger ook en hoorden we er niks van en heeft alles wat we horen momenteel alleen maar te maken de moderne nieuwsgaring?
Goed nieuws krijgen we de laatste tijd niet meer. Heeft het te maken met de nieuwsgaring die nu veel intensiever en wereldwijd gebeurt. Zelden of nooit komt er iets positiefs op radio of TV. Alles gaat nu over aardbevingen, stormen, trein rampen (of bijna trein ongevallen), criminaliteit, schietpartijen, werkloosheid en last but not least, de priesters die zich hebben vergrepen aan kinderen in de voorbije decennia. Het weer, de overstromingen, de langdurige koude periode en zo zou ik nog een tijdje door kunnen gaan. Ik ben altijd een optimist geweest en zag altijd in alles het goede en kon altijd alles relativeren. Nu moet je sterk zijn om je te wapenen tegen al die onheilsberichten. 
