Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
02-05-2010
ondertussen al gisteren
ondertussen al gisteren, naar de turnshow van de kleindochter Sare geweest. Je kent dat soort evenementen. De trainers en het bestuur hebben daar maanden aan gewerkt en presenteren zeer fier wat ze met heel die bende kunnen realiseren. Ouders en grootouders willen hun kind of kleinkind wel eens aan het werk zien en hij of zij is toch het beste van gans de ploeg. Sare was weer zeer goed, al hebben we ze maar drie minuten aan het werk gezien;
Toevallig gezapt en terecht gekomen op een uitzending met Willeke Alberti. Ik had haar altijd als een goeie actrice gezien, maar minder als een zangeres die teksten bracht die de moeite waren om eens te beluisteren. Mensen toch. Ze heeft een aantal lyriks gebracht van Toon Hermans, maar ook eigen teksten. Er waren er een aantal tussen waar je echt kan mee bleiren. Prachtig gewoon. Echt diepgaand en ontroerend. Zo kende ik ze niet. Een streepje meer.
Al enkele dagen voel ik me net 80 jaar oud. Ik weet niet wat me overkomt. Ik zak door mijn benen waar ik ga en sta. Ik ben zelfs niet meer in mijn tuin geweest. Gewoon doodmoe. Waarschijnlijk heeft het te maken met een jarenlang slaapgebrek, de fysieke arbeid die ik al die tijd gedaan heb, de stress en de zorgen. Opgebruikt voel ik mij. Och ja, als ik de aard van moederskant heb, dan zou ik 95 worden, dus dan toch nog een 15tal jaren te goed. Dan zal ik toch misschien mijn 80 nog halen.
Ik word de politiek zo kotsbeu en ik ben niet alleen denk ik. Het zijn net kleine kinderen. Als jij dit doet, dan zeg ik dat, hé, hé. Neuze, neuze. Ze denken allemaal slimme mensen te zijn, maar het tegendeel is weeral eens bewezen. Domme mensen zonder ruggengraat. Allemaal volgers van wat hun voorzitter eist wat ze moeten zeggen. Iedereen strak in het gelid. Iemand met eigen ideeën wordt gewoon gefnuikt. Ikzelf heb vroeger (zeer veel jaren geleden) ook in een partij bestuur gezeten en eigenlijk was het toen al niet veel beter. We woonden toen in een deelgemeente van Leuven, en wij hadden echt niet veel in de pap te brokken bij de samenstelling van de lijst. Zelfs al had je bekwame mensen, ze stemden je met een meerderheid gewoon weg. Een tijd geleden had ik nog een bepaalde sympathie voor bepaalde politiekers, maar die is ondertussen helemaal opgebruikt. Ik ben Vlaming in hart en nieren en er is niemand van de Vlaamse verkozen parlementariërs die mij kan overtuigen. Weeral zijn het onze waalse broeders die het land regeren. Ik heb absoluut niks tegen een Frans sprekende in België, in tegendeel. Onze Vlamingen hebben gewoon geen stevige ruggengraat en zijn echt slappelingen. Triestige mensen zonder eigen mening.
Vandaag met broer en zussen en de aangetrouwden gaan eten in Hasselt, na een aperitiefje bij ons Leen. Het was weer eens gezellig bij praten. Al heb ik niet genoeg tijd gehad om met iedereen een babbel te doen. Ze hadden ons aan een lange tafel gezet en dan heb je niet de mogelijkheid om met alle familieleden een serieus contact te hebben. Spijtig, maar helaas. Toch was het weer een tof weerzien. Nog meer doen.
Nog maar eens HBV. Allé, we mogen (moeten) nog eens gaan kiezen binnenkort. Iedereen in ons landje is het gewoon kotsbeu. Moesten ze de kiesplicht afschaffen, zou er misschien nog 30% gaan stemmen. Wat een apenland hier. Toch blijven we altijd maar stemmen voor een paar onnozelaars die het zogezegd altijd goed menen. Persoonlijk vertrouw ik momenteel niemand meer. Mijn vertrouwen in de politiek is compleet kapot. Ik dacht nog een paar Vlaamse overtuigden te vinden, maar ze kunnen tegen die walen niet op. Het Waalse haantje haalt het weer.
ondertussen al gisteren, naar de turnshow van de kleindochter Sare geweest. Je kent dat soort evenementen. De trainers en het bestuur hebben daar maanden aan gewerkt en presenteren zeer fier wat ze met heel die bende kunnen realiseren. Ouders en grootouders willen hun kind of kleinkind wel eens aan het werk zien en hij of zij is toch het beste van gans de ploeg. Sare was weer zeer goed, al hebben we ze maar drie minuten aan het werk gezien;
