Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
20-06-2010
de langste dag
Gisteren was het "de langste dag" in Leuven. We gaan daar altijd naartoe, maar enkel voor de rand animatie. Er zijn altijd knappe acts bij. Gisteren met dat pokkenweer, was de mogelijkheid om mooie foto's te maken niet zo optimaal. Straks zal ik het resultaat wel zien. (natuurlijk is er ook nog de mogelijkheid om iets aan te passen) Toch was er behoorlijk wat volk op loop. Een aantal mensen die zich blijkbaar niks aangetrokken hadden van het wisselvallige weer. Ik herinner me nog de eerste keer dat we ergens gelezen hadden over die festiviteiten en we wilden dat ook wel eens mee maken. Wij dachten, "de langste dag", dat is een evenement tot 's nachts, maar we kwamen bedrogen uit. We vertrokken rond een uur of zeven 's avonds, maar er was niks meer te beleven. Blijkbaar stopt die LANGSTE dag al rond een uur of zes.
Ik hoor nu net dat er een aantal bekende Vlamingen een rijexamen gaan afleggen, gewoon om te zien of ze nog altijd mee zijn. Ik heb destijds nog het geluk gehad dat ik geen test hoefde af te leggen. Toen kon je het rijbewijs zo gaan afhalen. Ik gaf aan mijn drie dochters de lessen, maar ik denk, als ik nu zelf een test zou moeten doen, dat dit niet zo goed zou aflopen. Je denkt de theorie wel te kennen door de ervaring, maar het zal zeker tegen vallen. Ik ben er ook zeker van dat mijn dochters beter kunnen parkeren dan ik. Achteruit rijen kan ik helemaal niet en ik heb er echt een hekel aan. Ik herinner me nog een voorval. Een vriend van een van de dochters ging eens tussen de paaltjes de test van achteruit rijden doen en hij stak als een macho zijn arm uit het raam, maar hij stootte daarmee tegen enkele van die dingen en het was dus een flop. Ik rij zelden of nooit gerust mee met iemand. Ik blijf mee volgen en wil alles zien. Ik blijf ook met mijn voet mee remmen maar bij geen enkele van mijn dochters heb ik een probleem. Ik zou zelfs durven slapen in hun auto.
Vandaag naar zus lief geweest in Hasselt. Altijd welkom. Zeer eigenaardig dat we toch altijd het verleden en zeker onze jeugd boven halen in onze gesprekken. Blijkbaar heeft onze opvoeding of de mensen die daar voor gezorgd hebben, een grote indruk op ons nagelaten. Telkens gaat de conversatie over dezelfde personen. Als we zo eens een reünie hebben met broers en zussen, zijn het ook dezelfde personages die altijd in de gesprekken voorkomen. Ik kan natuurlijk niet spreken in naam van de anderen, maar ik heb een schitterende jeugd gehad.
Ik kan er echt niet meer tegen. Een paar dagen wat later gaan slapen en goed gegeten en gedronken en ik ben er een week niet goed van. Gisteren was ik zo moe, dat ik zelfs naar mijn tuin niet ben geweest. Vandaag moet ik zeker gaan, moe of niet. In mijn serre moet alles gegoten worden. Och, eens ik daar ben, gat alles wel weer en weet ik van geen ophouden. Zou zo een power wave helpen?
