Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
15-10-2010
och nog
och nog maar eentje van Malaga
Irritant,
Op een dag waren we buiten op het terras onze doorlopers aan het invullen. Op ons eigen terrasje hebben we alleen maar ochtendzon en dus zoeken we in de namiddag dikwijls een binnenkoertje op. Het is daar zeer rustig en kalm. Je kan in de volle zon gaan zitten of onder de schaduw van een appelsien boom. Schitterend gewoon. Naast ons zat een koppel met de kaarten te spelen. Zij was een echt venijn, dat kon je zo op haar gezicht aflezen en hij was een goedzak die op bevel van mevrouw allerhande moest gaan aanhalen. Dan een drankje, dan een asbak en daarna een flesje water om hun fruitsap mee aan te lengen. Tussen die bedrijven door werd er met de kaarten gespeeld. Nu komt het. Telkens de man aan zet was, begon zij met haar geel gelakte nagels op de tafel te tokkelen en dat duurde altijd tot hij een kaart had neergelegd. Echt irritant dat roffelen. In zijn plaats had ik die kaarten al lang naar haar hoofd gegooid, of was ik zelf beginnen trommelen op de tafel, maar geen van beiden zal de man gedurfd hebben.
misschien een van de laatste verslagen, want ik hoor en beleef ondertussen zo veel dingen uit de actualiteit, dat ik daar beter terug op over stap. Toch nog een relaas van Malaga.
Waar je ook maar met vakantie gaat, altijd vind je een aantal dingen waarvan je de logica niet goed inziet. De kamers of de appartementen zijn niet ingericht zo als je het zou dromen, maar ja.
Voorbeeld. Wij zijn verwoede puzzelaars, zo wel thuis als op vakantie. In alle hotels zorgen ze voor sfeerlicht en dus is sudoku of doorlopers invullen bijna onmogelijk. Dikwijls is het gewoon zeulen met tafel en staanlampen om voldoende licht boven onze boekjes te krijgen. Dan is het ook nog zoeken naar een geschikt stopcontact om die aan te sluiten.
Is het jullie ook nog nooit opgevallen dat de haardroger altijd aan de verkeerde kant hangt? Altijd rechts, terwijl je die eigenlijk aan de linkerkant in je hand neemt en de borstel aan de andere kant. (voor rechts handigen tenminste)
De toiletten zijn ook op een dusdanige manier geplaatst, dat je je in allerlei bochten moet wringen om aan het toilet papier te kunnen. Waar we nu verbleven hadden ze gewoon de bidet en het toilet moeten van plaats wisselen om alle problemen op te lossen.
Nochtans heb ik hier iets ontdekt dat ik nog nergens gezien heb. Aan de deurstop die er voor moet zorgen dat de klink niet tegen een muur of dergelijke aan dreunt, was een verlengstuk gemonteerd dat onder de deur moest door geschoven worden, zodanig dat dit stuk ook als blokkade kan dienen tegen de tocht. Geen slaande deuren meer bij de minste wind. Misschien te onduidelijk omschreven, maar het is moeilijk uit te leggen hoe het systeem in mekaar zit.
Nog zo iets. Waarom stond de schakelaar voor het licht achter de deur? Dit wil zeggen dat je eerst de deur moest open doen en meer dan half weer sluiten voor je licht kon maken. Het closet stond aan de deurkant, en je liep er dus pal op bij het binnen komen, terwijl de ruimte meer dan groot genoeg was om alles een andere plaats te geven.
Ik kan zo nog een aantal dingen aanhalen, maar dit is nu genoeg geweest.
nog maar eens een verslagje van Malaga. Slapen! Ongelooflijk. Het is minstens 20 jaar geleden dat ik meer dan 7 uur aan een stuk geslapen heb. Deze nacht van iets over twee tot half tien deze morgen in bed zonder ook maar een keer op te staan. Ik moet zeggen dat ik hier meer en beter slaap dan thuis. De lucht zeggen ze altijd.
's morgens mijn douche en tussen 10 en half elf gaan ontbijten. Veel keuze is er niet, maar van een Engelse breakfast zo vroeg, hou ik helemaal niet. Eieren, dat zou nog gaan, maar dan die bonen in tomatensaus en de zwarte pens en de worstjes, zo 's morgens op je nuchtere maag, dat is voor mij iets te veel van ...
Er was ook nog de keuze tussen een continentaal ontbijt of Catalaans. Dat Catalaans was een verwarmd broodje met parmaham en tomaat en dit alles rijkelijk overgoten met olijfolie. Ik heb dit geprobeerd op de tweede ochtend en het viel enorm goed mee. Na een paar dagen hoorde ik iemand ook ditzelfde bestellen, maar het antwoord was dat dit niet kon, omdat er geen hesp meer was. Hier kunnen we ons dit niet voorstellen, maar vier dagen nadien hoorde ik nog hetzelfde vertellen door de ober. Eén dag zonder die hesp zou hier nog net kunnen, maar de dag nadien moet die er terug zijn.
Wij namen alle dagen een continentaal ontbijt en dit bestond uit een grote keuze uit broodjes (meestal zelfs nog warm), koffiekoeken en fruit. Er was natuurlijk ook muesli, toast en nog veel meer. Bij dit alles werd altijd koffie en fruitsap a volonté geserveerd.
Het was buffet en dan zie je altijd de problemen. Wij halen broodje per broodje, er is toch genoeg, maar er zijn mensen die meteen een bord vol mee nemen en dan de helft laten staan. Waarom? In een all-in is dit ook altijd het geval. Dom, dom, dom.
Plezant om in het oog te houden hoe mensen hun ontbijt gaan samen stellen. Kiezen en blijven treuzelen. Twijfelen en draaien en keren en tenslotte toch weer nemen wat ze ook de dag voordien al genomen hebben. Bij het fruit eerst eens knijpen en tasten, opnemen en terug leggen.
Ah ja, dat moet ik ook nog vertellen. Als de ober het fruit komt bij vullen, doet hij altijd het volgende. Hij komt met een volle schotel binnen, met appels, pruimen, peren, kiwi enz.... Dan trekt hij een blauwe plastieken handschoen aan om al dat fruit in de de diverse korven te leggen. Hygiëne! Ik vraag me wel af hoe al dat fruit in die schotel is geraakt zonder die handschoen?
minigolf. Waar wij verbleven op de eerste verdieping van ons appartement op Malaga, stonden we net boven een minigolf terrein. Ideaal om op uitkijk te staan en de verschillende spelers bezig te zien Eigenaardig hoe macho de mannen zijn, als ze zo een spelletje komen doen met vrouw en kinderen. Zij zullen eens tonen hoe het moet en natuurlijk willen ze als eerste de baan op. Bij het eerste gezin dat ik in het oog hield, viel de demonstratie dik tegen. Vader had zeven beurten nodig en zoon lief had beginners geluk en sloeg zo maar een hole in one. Toen was de echtgenote aan de beurt en in twee slagen verdween het balletje in de hole. Och, niet getreurd, in het tweede spelletje zou hij eens tonen hoe het nu echt moet. Pech, weeral zeven beurten. De nog zeer jonge zoon deed dit in drie slagen. Moeder evenaarde dat en de macho bleef er wat beteurterd bij staan. Bij het volgende spelletje nam hij voor de eerste slag zijn volledige concentratie en nu zou hij eens een demonstratie geven. De bal moest, bergop in een pijp gedropt worden, zodanig dat hij op het tweede gedeelte van het speelveld terecht zou komen. Zeven keer heeft hij weeral geprobeerd, maar het lukte niet. Hun zoon had weer enorm veel geluk en na de derde poging, ging de bal niet alleen door die buis, maar die belandde dan ook nog meteen in de hole op het tweede stuk van het speelveld. Bij de echtgenote lukte het niet zo goed en ze had zeven pogingen nodig. De rest van het spel heb ik niet kunnen volgen. Ik hoop voor onze macho dat het wat beter gegaan is achteraf. De dagen nadien heb ik dat macho gedoe bij zeer veel andere spelers ook nog gezien.
nog een dagje reisverslag. We zijn hier nu een paar dagen en tot nu toe hebben we de wagen nog niet gebruikt. Alleen te voet de buurt nog maar wat gaan verkennen. Zware pijn in de kuiten, het loopt hier allemaal bergop, bergaf. Als je aan dat stappen niet gewoon bent, doet dat uiteraard pijn na een tijdje; Morgen gaan we misschien een paar kleine dorpen bezoeken. We zien wel. Terwijl ik dit aan het schrijven ben (23,30uur), hoor ik beneden aan de pooltafel nog een aantal kinderstemmen. Nieuwsgierig als ik ben, natuurlijk een kijkje gaan nemen. Hooguit mannekes van een jaar of 6, 7 en die lopen daar nog rond en zijn biljart aan het spelen, terwijl hun ouders rustig aan het "zuipen" zijn. 80% van de huurders hier is Brits. Heeft het daar mee te maken? Niet dat ik iets tegen de Engelsen heb, maar het is frappant dat zij het zijn die laat blijven plakken en bier hijsen tot 's morgens. Voor die Britten is er hier in de buurt enorm veel voorzien. In elke pub is er bijna dagelijks een voetbalmatch en nu in deze periode was er ook nog golf. (WK of zo iets) Alle cafés overvol. Voor onze Engelse vrienden zijn er alle lekkernijen, zoals hun typische breakfast met bloedworst en bonen in tomaten saus en dergelijke meer. De fish and chips wordt zelfs nog gegeven in een kranten papier. Voor de kinderen een zeer speciale aanbieding met fish sticks, fingers, fries, ketchup en nog veel meer. De kelners en de staff hier hebben zich perfect aangepast en ze spreken allemaal Engels. Anderstaligen komen niet aan bod. Geen Engels of Spaans en ze verstaan je niet. Gisteren zat er een Franstalige naast ons en ze vroeg een asbak aan de ober, maar ze is op haar honger blijven zitten. Na een tijdje vroeg ze of ze onze asbak mocht gebruiken om haar sigaret te doven. Weet je dat ze zelfs nog niet stom stond dat ik haar in het Frans een antwoord gaf. Moest dat gebeuren bij een Vlaming, dan zou die onmiddellijk een gesprek aanknopen en tenminste enkele vragen stellen over herkomst of iets dergelijks.
nog maar eens een verslagje van Malaga.
nog een dagje reisverslag. 
