Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
24-10-2010
nog maar eens
Nog maar eens de rls. Het is gewoon desastreus. JE BENT DOODMOE en je wil even wat rusten. Geen denken aan. Op geen enkel moment van de dag. Je zakt door je benen en toch kan je absoluut niet blijven liggen. Je gaat er fysiek, maar ook mentaal gewoon kapot aan. Deze nacht bijna niet geslapen en net probeerde ik even op de zetel te gaan liggen, maar nee hoor. Geen rust mogelijk. Je voelt je gewoon ellendig. Wanneer komt er een afdoende remedie? Ik heb gewoon schrik om de medicatie op te drijven en al vanaf 's morgens te beginnen met pillen. Het tekent een mens. Moest ik het karakter niet hebben, had ik al lang opgegeven.
wij zeggen witloof, maar is het officieel niet witlof? Ik weet het niet, maar ik trek me er niks van aan, ik eet het gewoon. Dit jaar heb ik een paar honderd witloof knollen en dus ga ik voor de eerste keer in mijn leven mijn eigen loof kweken en telen. Er staat momenteel in onze garage een emmer waar het lof al begint te schieten tot op een tiental centimeter. Volgende week daar van eten natuurlijk. Ik maak het op allerlei manieren klaar: gestoofd, aangebakken, rauw en met hesp en kaas natuurlijk. We kunnen alle dagen witloof eten, geen enkel probleem. Ik lust het zelfs zo uit het vuistje als ik er mee bezig ben. Wat een smaak! Echt grondwitloof van eigen teelt. Dat is wat anders dan hetgeen je koopt in de winkel. Je hoort me nu niet zeggen dat dit slecht is, maar zo iets dat je zelfs gekweekt hebt geeft toch een andere gewaarwording op de tong. Daarbij komt dan de voldoening van iets te eten dat uit eigen tuin komt.
Ik had een pak gedroogde bonen van de te veel gezette snijbonen en die heb ik de vorige dagen geoogst om ooit eens klaar te maken. Vandaag zal er wind in de darmen zitten, want na het opzwellen van de bonen heb ik dus veel te veel, zie ik. Het volume is gewoon verdubbeld. Daar nu nog een ajuin bij en het ingevroren tomaten sap. Het is een echt volks gerecht. Misschien maken de meeste mensen dit met een "bonen in blik", maar ik doe het nu met verse ingrediënten. We zullen wel zien straks wat dit allemaal geeft.
Wij zijn hier in ons klein landje altijd maar bezig met het weer. Obsessief bijna. Enkele tientallen keren per dag krijgen we via radio en TV een weerbericht. Dit begint steevast met wat er vandaag gebeurde. Ja, dat hebben we ook wel gezien en gevoeld. De voorspellingen zijn dikwijls fout, maar wat wil je voor zo een klein lapje grond op de wereldkaart. Toch blijven we dit altijd maar volgen en geloven we wat ze ons op de mouw spelden. Gewoon ondergaan, zo simpel is het. Zo slecht is het hier nog niet. Toch zou ik me veel beter voelen in het Zuiden van Spanje of Portugal. Ach ja, dromen.
Jullie weten dat ik een tijd niet in mijn tuin geweest ben, omdat er fysiek iets mis was. Uit onderzoek is later gebleken dat het de mix van medicamenten was die dat veroorzaakte. Goed, ondertussen opgelost en na nog een probleem achteraf, toch terug vol goeie moed bezig met de najaarsbezigheden in mijn hofke. Hoe mensen van een mug een olifant kunnen maken! Blijkt nu dat de geruchten bij de tuinburen de ronde doen, dat ik daar gevallen ben en dat ze me hebben moeten afvoeren. Wie dit uitgevonden heeft weet ik niet, maar je kent de mensen. Een interessant voorval altijd een beetje aandikken en bij iedereen die het verder verteld, komt er altijd iets spectaculair bij. Terug goed bezig en niks aan de hand. Toch wou ik ook nog een foto tonen van Malaga. Een onnodig bouwwerk op zijn Belgisch, maar dan in het klein. Dit kon ik niet laten.
Nog maar eens de rls. Het is gewoon desastreus. JE BENT DOODMOE en je wil even wat rusten. Geen denken aan. Op geen enkel moment van de dag. Je zakt door je benen en toch kan je absoluut niet blijven liggen. Je gaat er fysiek, maar ook mentaal gewoon kapot aan. Deze nacht bijna niet geslapen en net probeerde ik even op de zetel te gaan liggen, maar nee hoor. Geen rust mogelijk. Je voelt je gewoon ellendig. Wanneer komt er een afdoende remedie? Ik heb gewoon schrik om de medicatie op te drijven en al vanaf 's morgens te beginnen met pillen. Het tekent een mens. Moest ik het karakter niet hebben, had ik al lang opgegeven.
