Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
03-09-2011
hulp in de tuin
Gisteren stuurde zoon lief een sms om te zeggen dat hij en Mieke vandaag om 9,30uur aan mijn tuin zouden staan om te helpen bij het wieden van het onkruid. Door het helse lawaai op dat feestje had ik mijn GSM niet gehoord. Deze morgen dan maar onmiddellijk een antwoordje gestuurd. En ja hoor ze stonden daar op de afgesproken tijd. Het was toen nog zalig in de tuin. De dauw hing nog overal op het gras en de struiken. Nadien werd het echt te warm om nog verder te werken. Mens toch, kunnen die werken. Ik stelde vast dat de hagewinde weer de kop op steekt. Nochtans had ik die zo goed als volledig onder controle. Ze hebben samen een groot stuk onkruid vrij gemaakt. Oef. Voor mij mogen ze zo een paar keer per week komen.
We zijn gisteren avond naar een feest geweest zoals ik er nog nooit een heb mee gemaakt. Natuurlijk champagne en andere dranken, maar dan... De hapjes bij het aperitief, werden opgediend door wandelende tafels. (zie foto hierbij) Nog nooit gezien. Veel, zeer veel. Lekker en echt heel speciaal. Exclusief. Topkwaliteit. Het was echt af. Nadien kwam er warm en koud buffet Ze bleven ondertussen maar rond komen met alle mogelijke drank. Als afsluiter kwamen er desserten a volonté. ik vertel er later misschien nog iets over
Ik heb al veel zien poetsen en over schoonmaken gehoord, maar dit maak je zelden mee. Bij tante komt wekelijks de poetsvrouw(een vriendin) langs en die doet werkelijk alle op haar knieën. Ik herinner me nog dat ons ma altijd zegde : jullie met dat stokje, (en dan bedoelde ze een zwabber, een aftrekker zoals we hier zeggen) zo kan je toch nooit tot in de hoekjes kuisen. Gelijk had ze natuurlijk. Wat ik me ook nog herinner is, dat mijn oudste zus destijds ook op haar knieën rondkroop om alles proper te krijgen. Zoals ik Nicole nu zien kuisen heb!!!! Dit kan ik absoluut niet opbrengen. Dit is werkelijk netjes tot in het kleinste hoekje. Misschien ook eens vragen of ze dit hier niet kan komen doen.
Na zo veel dagen van geen activiteit in mijn tuin ben ik vandaag, puur op karakter, nog eens naar daar geweest. Al een aantal dagen slaap ik niet of nog amper. Maar ik moest en ik zou daar naar toe gaan. Een ware ramp. Onkruid!!! Ik ben mijn ajuinen gaan oogsten. Mens toch. Nog nooit zo een massa gehad. Ik weeg mijn opbrengst niet, maar ik ben er vast van overtuigd dat dit alles meer dan honderd kilo is. Nochtans verbruiken we dat op een jaar en komen we daar zelfs nog niet mee toe.
Overal in de wereld is men een schuldenberg aan het opbouwen. Waar gaat dit eindigen? Een tijdje geleden schreef ik al dat je als huisvader of moeder toch ook niet kan blijven leven op een jaarlijks te kort in je portemonnee. Nochtans is het blijkbaar normaal dat de staatskas altijd blijft draaien op een tekort. Meer nog, ze zijn opgetogen als het verschil maar enkel procenten is. Ach ja, waar maak ik me zorgen over. Vandaag op de radio nog een interview gehoord met een minister die destijds in een staatsbedrijf in 2002 een slordige 750.000 per jaar verdiende en die bij zijn ontslag dan nog een gouden handdruk kreeg van 2 miljoen euro. Wij moeten het doen met een pensioentje van een goeie duizend euro. Geloofwaardige politiek?
