Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
18-12-2011
hoe kan ik zo dom zijn?
Hoe kan ik zo dom zijn om zo een foto te maken? Het verlichte hoofd! Och ja, je bent bezig en maakt een aantal opnames, waarvan een pak echt fout. Met de moderne technieken kan je natuurlijk vernietigen wat je wil. Met deze wil ik nog iets ludieks doen. Ik zie wel.
Moody's schat België vandaag weer een stuk lager in. Standard and poors deed dit ook een tijd geleden. Wat een stomme regering hier. Zij (wij) betalen die mensen voor het bekend maken van een opinie waar natuurlijk altijd het risico in zit dat dit negatief is. Nederland schrapte hun deelname hierin en dus wordt er over hun ook niks meer gepubliceerd. Slimme regering! Trouwens, wie zijn die mensen en op wat baseren ze zich? Hoe is het mogelijk dat maar enkele personen op aarde zo een invloed kunnen hebben over de wereldeconomie? Ik begrijp niet dat een land ineens zijn rentevoeten en gedragslijn zou moeten aanpassen omdat een paar dik betaalde mensen besloten heeft, dat ons land het eigenlijk niet zo goed doet. Waarom? Volgen zij met enkele mensen elk land(je) over gans de wereld? Welk zijn de bronnen?
We werden voor een kaas en wijnavond uitgenodigd bij een van de buren, niet wetende wat de bedoeling was. We waren met zijn elf. Blijkbaar hebben ze nog mensen in het bestuur nodig om een en ander te organiseren. Dus nu zitten we mee in dat comité. Willen of niet. Och ik heb er geen problemen mee. We hadden ook alles kunnen afwijzen natuurlijk.
Net naar villa politica gekeken. Als je daar iedereen mag geloven, ziet het er voor de kinderen absoluut niet goed uit. Er worden een pak schulden van de staat doorgeschoven naar een volgende generatie. Vroeger kon je nog overleven met één inkomen. Normaal ging de man werken en zorgde moeder de vrouw voor de kinderen. Dit kan nu niet meer. Het zijn nu twee verdieners met de bijkomende nodige onkosten. Twee auto's, dikke schulden bij aankoop van een huis en betalen bij opvang voor de kinderen en nog zo veel meer. Ik kan hier nog tientallen dingen aanhalen. Ik zou niet in hun schoenen willen staan. Wat met de generatie nadien?
Het is altijd de ver van mijn bed show, maar dit is nu zeer dichtbij. Plots verneem je via het nieuws en extra uitzendingen op tv, details over de gebeurtenissen in Luik vandaag. Via de moderne media hoor en zie je meer over aanslagen en terreur, maar het is altijd ver weg. Niet dat me dat dan koud laat, zeker niet, maar zo lang het niet in mijn straat gebeurt denkt ik dan. Dat kan misschien voor morgen zijn. Dergelijke dingen verontrusten me. Uiteindelijk durf je de deur niet meer uit. Ik heb er echt problemen mee.
Gemaakt door de kleinkinderen voor de verjaardag van Lester. Natuurlijk met een (grote) helpende hand van de ouders. Het was niet alleen mooi, maar ook bijzonder lekker. Ik heb weer echt genoten.
We werden voor een kaas en wijnavond uitgenodigd bij een van de buren, niet wetende wat de bedoeling was. We waren met zijn elf. Blijkbaar hebben ze nog mensen in het bestuur nodig om een en ander te organiseren. Dus nu zitten we mee in dat comité. Willen of niet. Och ik heb er geen problemen mee. We hadden ook alles kunnen afwijzen natuurlijk.
