Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
08-01-2012
buur
Met onze vroegere buur hadden we een zeer goede relatie. Hij verhuisde van hier en is ondertussen overleden. Ik ontving het bericht van zijn overlijden pas nadat George al begraven was. Toen ging ik bij zijn dochter een paar foto's van hem in de bus steken, samen met een briefje. Enkele dagen geleden nam ze contact op en gisteren is ze op bezoek geweest. Tof. Herinneringen ophalen natuurlijk. Bedankt Annemie.
Ooit regen horizontaal zien vallen? (al is vliegen een beter woord) Wel, hier tussen de gebouwen in is er misschien (nog) meer wind en ik zie de druppels hier gewoon voorlangs vliegen. Ooit bereiken ze wel eens de grond. Kwestie van zwaartekracht. Maar ik moet zeggen dat het spectaculair is. Er is een van de tuinburen die jaarlijks gaat overwinteren in Spanje. Die man heeft een zeer grote glazen serre en door de storm zijn er al honderden glaasjes gesneuveld. Herstellingswerk zal zijn eerste taak zijn als hij terugkomt eind maart.
ik kreeg van mijn zus een tijd geleden de cello suites van Bach gespeeld door Roel Dieltiens. Eindelijk heb ik nu de allerlaatste stukken beluisterd. Het is gewoon prachtig. Hoe kan iemand zo veel gevoel in een instrument steken. Ik kende Roel Dieltiens van naam, maar een aantal jaren geleden kwam hij live spelen bij Leona thuis, toen ze terug kwam van de kliniek. Mooi......
Dit is een foto van meer dan 70 jaar oud. Het is mijn grootmoeder met mijn oudste zus. Voor allebei heb ik een enorme bewondering. Bomma omwille van haar nuchtere benadering van het leven en Leen omwille van haar optimisme en doorzettingsvermogen.
Het is ondertussen al een hele tijd geleden dat ik bij Joost op bezoek was. Ik ging op zondag mee met hem naar zijn kerk. Een groot gedeelte was via de metro te doen. Dit had ik nog nooit gezien. Hoe diep onder de grond zit dat ding? 5 of 6 roltrappen naar beneden. Hierbij een foto van één van die dingen. Dit hou je niet voor mogelijk.
Bij het lezen van de nieuwjaarskaartjes en de wensen via Email heb je zo het gevoel dat het een jaarlijkse verplichting is. Toch waren er dit jaar een aantal bij waar je voelt dat er warmte en genegenheid in zit. Mensen die menen wat ze schrijven. Het geeft me weeral een warm hart. Ik kan van kleine dingen genieten.
Voor één maal dat mijn vijf schatten samen zijn. Ok, via mail, skype en facebook horen en zien we mekaar wel, maar dat is absoluut niet hetzelfde. Ik mis dit en ik hou van die samenkomsten.
Met oudjaar had onze buur Paul een aantal mensen uitgenodigd voor een borrel. Samen hebben we dan om middernacht naar het vuurwerk gekeken. Nooit ben ik naar zo iets ter plekke gaan zien. Hij woont hier op de vierde verdieping en van op zijn terras was alles zeer goed te volgen. Wel, ik moet toegeven dat het echt de moeite was.
