Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
02-11-2012
allerheiligen
Allerheiligen en wat ik me daar van herinner toen ik nog zeer jong was. Samen met bomma en de kinderen naar het graf van onze pa. Hij is veel te jong gestorven en ik heb hem niet gekend. Ik was geen twee jaar oud. Ik kan me dus een leven met een vader niet voorstellen. Toch zou ik nog naar de plaats kunnen lopen waar de grafsteen ooit gestaan heeft. Op een of andere manier moet het een diepe indruk nagelaten hebben. Nu iets heel anders over Allerheiligen. Het was ook een feest. Eigenaardig genoeg heb ik dit ook zo ervaren. Er waren de jaarlijkse pannenkoeken en de familie Smets die langs kwam. Tante Anna, nonkel Fik en de kinderen. Er werden, met drie vrouwen in de keuken, stapels pannenkoeken gebakken. Flinterdun. Je kon er bijna doorkijken. Nooit is het me gelukt om hetzelfde op tafel te krijgen. Ik zie de emmer met deeg, met een handdoek erover, nog voor het vuur staan. Nadien smikkelen en smakken om ter meest. Wat een tegenstelling in feite met een trieste herinnering.
Kan dat nu absoluut niet simpeler. Net geprobeerd om telefonisch een inlichting te krijgen. Achtentachtig cijfertjes indrukken om dan tenslotte te vernemen dat alle medewerkers bezet zijn en dat de wachttijd zou kunnen oplopen. Beter zou zijn om te bellen op een ander tijdstip. Een aantal minuten zou dit kunnen duren als ik nu aan de lijn blijf. Goed, dan probeer ik maar via mail. Eer ik een mailadres had gevonden, was ook al een hele klus. Dan krijg je een bericht terug : "noreply" we zullen je binnen de zeven werkdagen contacteren!!
Vroeger al schreef ik over elektrische schokken die ik kreeg. Ik denk dat ik permanent statisch ben geladen. Gisteren kreeg ik zelfs een schok toen ik een backup op mijn computer deed. Ook aan de garagepoort krijg ik af en toe een schok. Zoals ik ooit eens gelezen heb kan dit aan het schoeisel liggen, maar ik draag thuis al ik weet niet hoe lang, dezelfde aanstekers. Eigenaardig. In de bank waar ik vroeger werkte, werd er vast tapijt gelegd en plots waren er een aantal mensen die elektrisch geladen waren. Ik herinner me dat het toen een sport was om mekaar eens aan te raken of de hand te schudden. Toen was dat lachen geblazen. Ik weet niet of dit nu ook nog het geval zou zijn. Flauwe grap nu?
