Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
01-06-2013
onder de indruk
echt zo onder de indruk van die stem, dat ik dit hier ook even wil laten horen. Er zijn prachtige vrouwenstemmen, maar ik schreef vroeger al dat ik niet hou van zo een keelgeluid. Dit is zuiver en mooi.
Ga eens kijken en luisteren naar Kimi Skota op internet.
Niet te geloven, maar verstoppingen allerhande blijven me gewoon achtervolgen. Het is zo belangrijk dat een afwatering aan een huis degelijk is. Waar ik nu woon komt de vaatwas, wasmachine en de rest van de lozing van afvalwaters ook van de buur naast de deur of van de bovenburen in een gemeenschappelijke afvoer. Wij zijn zo voorzichtig met hetgeen wij in de pompbak gooien. Toch hebben we regelmatig een verstopping. Verdomme toch. Wij zijn absoluut niet de reden en de oorzaak, maar toch hebben we problemen. Een boek kan ik schrijven over hetgeen ik in dit verband al mee gemaakt heb.
Weer geluk gehad. Een grote wandeling gaan maken en in het terug naar huis komen zagen we de lucht donkerder worden en steeds meer dreigen. Net 2 minuten binnen en er valt een malse regen. Iets anders nu. Onderweg zagen we enorm grote boormachines. Je weet, ik ben altijd nieuwsgierig en ik wil weten wat er gaande is. Blijkbaar zijn ze buizen aan het leggen over een afstand van 500 meter. (minstens) Ze boren en steken die buizen tegelijkertijd. Ongelooflijk. De boorkoppen worden op afstand gestuurd en gaan zelfs onder de straat door. Vroeger was het met een schupke te doen. Vooruitgang.
Met het mooie weer van gisteren, konden we natuurlijk niet binnen blijven zitten en we zijn een wandeling gaan maken naar de abdij van Park in Heverlee. Nog steeds grootse restauratiewerken aan de gang. Al een vooruitgang te merken, al is er nog zeer veel werk. Traditioneel gaan we altijd over het kerkhof richting vijvers. We ontdekten een nieuw bospad. Rustig, mooi. Alleen maar het gekir van de vogels en het gekwaak van de kikkers. Zalig om daar te wandelen. Moest er dit jaar nog eens ooit een soort lente of zomerdag komen, gaan we zeker terug.
Gisteren het "drakenfeest" van Lester. Voetballen doet hij graag en Trui en Ken dachten er aan om aan de familie te vragen om samen te leggen voor een goal. Het werden er twee. Hij heeft echt allure om onder de doellat te staan. Tegen de bal trappen kan hij ook zoals geen ander. Och ja, je zal wel weer denken: mijn kleinkind, schoon kind. Mag dat niet? Fiere opa.
