Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
23-11-2014
oxo
Een herontdekking. Alhoewel. Vroeger dronk ik al eens een oxo met selderijzout en ik sopte daar dan een beschuit in. Dat kon je op café krijgen en ik herinner me dat ik dat zeer lekker vond. In het warenhuis zag ik zo een fles oxo staan en ik kreeg het water in de mond en ik heb die prompt gekocht. Om eerlijk te zijn, was ik een beetje teleurgesteld. Het is best lekker, maar het voldoet niet aan mijn verwachtingen. Nu kan het zijn dat de samenstelling veranderde ondertussen ofwel is dat zo een jeugdherinnering of een nostalgie die ergens blijven plakken is, maar ik was niet echt tevreden. Zo was er in Leuven een café dat gekend was voor zijn ajuinsoep. Als je een pintje te veel op had dronk je daar zo een kommetje en dan kwam je weer op je effen. Moest ik die soep nu eten zou die misschien ook tegen vallen. In die periode was er ook iemand die met een camionetje van café tot café reed om soep te verkopen. Achter in zijn wagen stond een gasvuurtje dat een grote ketel moest warm houden. Stel je dat nu in deze tijd eens voor. Die man zou onmiddellijk van de baan gehaald worden. Een gasvuur achter in de auto! Levensgevaarlijk! Ooit werd zijn camionet voor de deur gestolen, terwijl hij binnen soep aan het verkopen was. We hebben hem noch zijn soep nog ooit terug gezien.
Gisteren zijn we naar de afscheidsdienst van ons Leen geweest. De teksten die voorgelezen werden, typeerden ze echt zoals ze was. Het was een bijzondere vrouw. Iemand die ondanks jarenlange pijn en ongemakken, altijd aan een ander dacht. Zo lopen er niet veel rond op deze wereld. Terwijl ik dit aan het intikken ben, zit ze hier weer naast mij en zegt ze dat ik aan het overdrijven ben. Dat is nu al een ganse week dat ik 's nachts met haar babbel. Ik ween, zij niet, ze lacht. Ik moet echt gaan zoeken om een foto te vinden waar ze niet al lachend op staat. Ik mis ze, maar ik troost me met de gedachte dat ze hier nog regelmatig naast mij gaat zitten en dat we samen naar de oude familiefoto's gaan kijken. Tot straks zus.
Wel, nu ga ik even publiciteit maken. Na de reeks bestralingen die ik had, was mijn hals volledig verbrand en dat vel was echt droog en rimpelig. Die rimpels zullen wel nooit verdwijnen, want daar heeft de leeftijd natuurlijk mee te maken. Een mens zou zo naar een specialist of naar de apotheek stappen om een duur middeltje te kopen om daar aan te smeren, maar de dokteres zegde mij van daar gewoon Nivea voor te gebruiken. Eerlijk gezegd, dat helpt dus echt en kost bijna niets. Ik wil nu niet beweren dat ik terug een babyvelletje heb, maar dat simpele, gekende middel helpt dus zeer goed. Ik herinner me dat we dat zoveel jaar geleden al gebruikten om aan de babypoepjes te doen. Wat daar goed voor is, zal ook goed zijn voor een oud vel zeker.
Een tijdje geleden schreef ik al dat we het in ons hoofd gehaald hebben om te verhuizen. Ondertussen zijn we al zo ver dat we iets gevonden hebben dat ideaal gelegen is. Het is een nieuwbouw appartement achter het station in Leuven met alles er op en er aan. We moeten maar een paar honderd meter lopen om bij de winkelstraten, de bussen en de trein te zijn. Een mooi terras aan de achterkant van het gebouw, van waar ik zelfs naar mijn nicht kan wuiven die in de straat daar achter woont. Voor de verkoop van een huis of appartement is het nu bij wet verplicht dat je een energiecertificaat moet afleveren. Weer typisch Belgisch is dan weer het volgende. Voor je zo een certificaat krijgt moet je iemand laten langs komen die een pak geld kost en die schrijft dan in zijn rapport wat er aan je woning zou kunnen verbeteren, maar je bent niet verplicht om dat ook te doen. Dan zie ik daar eigenlijk niet goed het nut van in, maar zonder heel die poespas mag je zelfs je eigendom niet verkopen. Toch weer iemand die daar zijn boterham mee kan verdienen. Kostprijs om hier iemand met een metertje een half uur zien rond te lopen is zo maar even 338€. Och, ik ben weer aan het klagen, maar ja, de wet is de wet.
Deze namiddag waren onze vrienden van Boom hier en dat is altijd een zeer prettig weerzien. Ik heb eerst gevraagd of ik enkele seconden een traan mocht plegen en ik beloofde om de rest van de namiddag gezellig te zijn. Natuurlijk kon dat. Na een dikke, stevige knuffel, hebben we een toffe namiddag gehad. Dat zijn nu eens mensen die je begrijpen en die zonder veel woorden echt kunnen meeleven in al wat je doormaakt. Bedankt Rudi en Chantal.
