Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
26-07-2015
piekeren en tobben
Ik weet dat het niet helpt en dat 's nachts de problemen altijd groter zijn dan overdag, maar ik kan het niet laten Ik ben nu al aan het denken aan problemen die zich misschien nooit zullen stellen. Mijn slaap voor deze nacht gaat er weer aan.
Ik ben fout bezig. Ik slaap niet meer en ik eet niet meer. Ik krijg geen hap binnen. Deze morgen met moeite een tas koffie kunnen drinken. En nu weer op bezoek bij Amandine. Moest er nog bezoek komen ga ik onmiddellijk naar huis om wat proberen te rusten. Ik zak door mijn benen. Als ik straks thuis kom ga ik onmiddellijk slapen en ik hoop morgenvroeg pas terug wakker te worden.
Bijna zoals de mop over dat kleine soepkastrolleke. Ik denk door iedereen gekend. Deze middag was er een dame aan tafel die een kruisje rond haar nek kuste, voor ze begon te eten. Ik als curieuzeneuzepot wilde weten waarom ze dat deed natuurlijk. Het antwoord was hetzelfde als in het mopje. Mijn ma deed dat. Voila, simpel antwoord. Als zij zich daar goed bij voelt. Eigenlijk dom van mij om dat te vragen. Laat die mensen toch. Nadien had ik echt spijt dat ik dat gedaan had. Laat de mensen toch gerust en in hun eigenwaarde. Ik kon mezelf wel... Te laat en te impulsief.
Ik wou de kamer van mijn vrouw in de home wat opfleuren met wat bloemen en plantjes. Wij dus samen op stap naar de dichtsbijzijnde bloemenzaak. Foute keuze? Misschien zijn die plantjes van een betere kwaliteit dan in een warenhuis, maar de prijs.... Lang geen planten meer gekocht, dus ik ken de prijs daar niet meer van. Het was toch even verschieten. Goed het zijn mooie dingen die nu op haar vensterbank staan en als die nu degelijk verzorgd worden, gaan die zeer lang mee. Een bos bloemen is ook duur en na een week kan je die weggooien. Ik ben misschien te snel met mijn oordeel en zijn die dingen in een warenhuis even duur. Onzin die ik aan het schrijven ben. Er staan mooie planten en daarmee basta. het was voor haar een gezellige uitstap en er staat nu wat groen op haar kamer en dat is voldoende.
Water. H2O. Dat is een produkt dat ik al jaren niet meer gedronken heb. Je kent de uitdrukkingen die ze dan altijd gebruiken op café: "Water? Dat drinken de koeien". Of, "daar was ik me mee". Wel, mijn dochter had nog eten over en vroeg of ik niet langs kwam. Ze woont, om het zo maar te zeggen, op een steenworp, een boogscheut... In Leuven zeggen ze het dan iets plastischer. "Je kan bijna tot daar pissen". Wel, mijn kleindochter schonk me gekoeld water in voor bij mijn eten. Misschien een herontdekking. Was dat lekker zeg! Misschien is lekker fout gekozen en past verfrissend beter, maar ik heb er echt van genoten. Volgens waterdrinkers is er dan zelfs nog zo veel verschil in smaak. Ik kan het moeilijk geloven, want water is toch maar water. Dat is nu iets wat ik nooit in huis heb, behalve van de kraan, maar morgen trek ik naar de winkel en ga eens een paar flessen halen om te testen. Wie weet behoor ik binnenkort tot de groep waterdrinkers. Gezond is het in ieder geval. Een nieuwe morgen, een nieuw begin? Ik weet dat ik vroeger altijd een fles naast mijn bed had staan, maar dat zal zo ongeveer de periode geweest zijn dat ik laatst water dronk, behalve dan voor een pilletje in te slikken. Binnen een paar dagen laat ik mijn bevindingen kennen.
Ik moet stoppen met piekeren en tobben want mijn nachtrust gaat er aan. Al zo dikwijls heb ik ondervonden dat als je 's morgens opstaat toch heel anders over bepaalde zaken denkt en dan heeft dat wakker liggen eigenlijk geen zin gehad. Ik probeer altijd, maar ik kan het niet laten. Ik zeg altijd dat ik bepaalde knoppen moet omdraaien, maar ik doe het niet. Ondertussen is dat al een ganse batterij van knoppen en knopjes geworden. Misschien nu wat slaap?
Waarschijnlijk heb ik vandaag een aantal mensen tegen mij in het harnas gejaagd. Sorry daarvoor dan. Als excuus kan ik alleen aanvoeren dat ik de laatste dagen emotioneel zo veel te verwerken kreeg, dat ik misschien dingen zegde of deed die niet van mijn gewoonte zijn. Och ja, diegenen die mij kennen en die het goed met mij voor hebben, zullen het begrijpen en me vergeven. Ik zie en ik hoor het wel.
Nu moet ik eerst voor mezelf gaan zorgen. Al de energie die ik had is naar mijn vrouw gegaan, maar nu ze in een home is, kan ik eindelijk aan mezelf beginnen werken. Nu moet ik rusten en vooral zorgen dat ik op regelmatige tijdstippen eet, want ik blijf maar vermageren. In Leuven zeggen ze dat als die op zijn kant binnen komt, zie je hem zelfs niet. Het goed voornemen is er en nu nog uitvoeren. Eten moet ik, veel eten, want dat verwaarloosde ik de laatste tijd. Binnen een paar weken moet ik er terug staan.
Misschien moet ik binnenkort ook mijn valies pakken om bij mijn vrouw te kunnen zijn. Toch ga ik nog even afwachten en zien wat de dokter zegt. Dochter lief denkt en doet momenteel alles in mijn plaats. Wat een karakter! Ze staat hier bijna dagelijks om mij in 't oog te houden. Wat zij beslist zal gebeuren. Knap wat ze voor mij doet.
