Normaal zou, nu we in een rusthuis zitten, alles kalm aan moeten verlopen en zouden we "rust" moeten hebben. Het is ook grotendeels zo. Toch zijn er enkele dingen die ik me aantrek en die me storen. Deze middag een babbel gehad met een dame die hier ook opgenomen is. Ze beweert dat haar kinderen het verblijf betalen, maar dat ze verder geen enkele euro krijgt. We nodigden haar uit om mee iets te gaan drinken in de cafetaria op onze kosten. Volgens de verpleging vertelt ze de waarheid. Natuurlijk ken ik de achtergrond niet en mag ik geen oordeel vellen, maar ik had er gewoon mee te doen. Er is nog een dame die net hetzelfde verhaal heeft. Haar kinderen innen haar pensioen en regelen alles, maar zij krijgt geen zakgeld. Eigenaardig. Dit zou bij mijn kinderen nooit voorvallen, zeker weten. De verpleging vroeg om hun in het vervolg in te lichten als we zo iets doen en dat begrijp ik. 

20-09-2015 om 00:00 geschreven door staf

Hier staat in een kamertje een houten kist waar op staat "kine ergo St Raf". Ginder zullen ze dat missen en hier staat dat in een verloren hoekje. Niemand die het initiatief neemt om het terug te bezorgen aan de rechtmatige eigenaar. Hoe dingen kunnen verloren gaan. Ik heb geen idee waarvoor dat zou moeten gediend hebben, maar het heeft toch ooit zijn nut gehad. Het staat hier te staan al zo lang we hier zijn. Missen ze dat nu niet? Al lang een nieuw besteld waarschijnlijk. Hier is ook niemand die het initiatief neemt om het aan de rechtmatige eigenaar terug te bezorgen. Ach ja, ik hou me weer bezig met dingen waar ik me niet moet mee moeien. Moeder de vrouw heeft het lumineuze idee gehad om ons in te schrijven om met de oudjes naar Leuven kermis te gaan. Wat gaan we daar doen? Misschien annuleer ik die inschrijving wel, ik zal morgen eens horen of ze er echt naar toe wil of niet. Als zij graag gaat, geen probleem. Een zak smoutebollen eten? Zo een ramp is het niet.

18-09-2015 om 23:19 geschreven door staf

Dit is echt ervelend. Drie keer reclame voor ik op de site kan.

Saaie dag vandaag. Eten, rusten, terug eten en weer gaan rusten. Het komt door de rotnacht die ik heb gehad. Hopelijk vandaag beter. Ik ben met te veel problemen bezig. Dingen die ons aangedaan worden en waar geen enkele wettelijke reden voor bestaat. Toch moet je je wapenen en daar zit dan natuurlijk dat nachtelijk piekeren bij. Als het om geld gaat doen mensen de meest gekke dingen. Ik ga proberen het uit mijn hoofd te zetten en toch wat te slapen.

17-09-2015 om 21:20 geschreven door staf

Komisch, triestig en plezant, alles maak je hier mee, maar ik onthou vooral het zielige dat je hier ziet. Een groot aantal van de dertig mensen op deze verdieping kan zich niet meer zelfstandig verplaatsen of behelpen. Die moeten dus in bad als de verpleging zegt dat het daar het moment voor is. Diezelfde mensen zitten soms al een half uur voor etenstijd aan tafel. Natuurlijk kan het personeel niet iedereen gelijk gaan halen, maar het is zielig om zien dat die menskes daar zitten wachten tot er eindelijk eten op tafel komt. Er zijn er ook twee die niet meer zelf kunnen eten en die moeten geholpen worden. 

Niemand begijpt hoe wij op onze leeftijd hier binnen geraakt zijn, terwijl er lange wachtlijsten bestaan. De buurvrouw aan tafel zegt dat het komt omdat ik het goed kan uitleggen. Amandine is van de kliniek direct naar hier gekomen, maar niet lang daarna was er ook een plaats voor mij. Enfin, we zitten hier voor de rest van onze dagen. Niet tegen de zin, absoluut niet. Een degelijke verzorging en drie maal eten per dag, terwijl dit vroeger één maaltijd was. Eigenlijk heb ik er geen spijt van. We gaan en we staan nog altijd waar en wanneer we willen. Ik hoef me niets meer aan te trekken van allerhande rekeningen, behalve dan die heel grote eens per maand, want goedkoop is het niet. Je denkt dan omdat het van het ocmw is dat de prijs wel zal meevallen, maar niks is minder waar. Het is duur, zeer duur, maar met de opbrengst van de verkoop van het appartement kunnen we het hier wel uitzingen voor de rest van onze dagen. 

Ik schrijf hier zeker een vervolg aan, maar momenteel heb ik geen inspiratie;

17-09-2015 om 18:03 geschreven door staf

Een vrouwke dat hier een paar kamers verder ligt, kom ik dag en nacht tegen op de gang. Een verpleegster vertelde me juist dat ze al zo een deurtje aan haar kamer geplaatst hebben, maar ze kruipt er gewoon over. Nochtans zo jong is ze niet meer, maar waarschijnlijk lenig genoeg om die hindernis te nemen. Ze gaat niet weg van de verdieping, maar ze moet blijkbaar haar kilometers maken. Ze stapt alsmaar de gang op en af. Telkens ik ze tegenkom zegt ze goeiedag. 

16-09-2015 om 20:32 geschreven door staf

Is er één plaats in ons apenland waar geen uren gepikt worden van de werkgever? Als men om 7 uur moet beginnen met werken, komen ze om 7,20 uur, er is toch geen controle. Mij kan het niet schelen, tenzij ik er last zou van ondervinden. Zou dit nu overal en in alle landen zo zijn? Ik veronderstel van wel. 

16-09-2015 om 20:24 geschreven door staf

Het blijft me intrigeren. Het is zeer eigenaardig dat iedereen goeie morgenT zegt. Van waar komt die T? Heeft het te mken met avonD? 

15-09-2015 om 07:59 geschreven door staf

Zoals jullie al te veel hebben moeten lezen ben ik een nachtwandelaar, vanwege mijn RLS. Wie kom ik daarjuist op de gang tegen? Amandine. Ze gaat toch ook dezelfde problemen niet krijgen zeker? Ik heb ze terug in haar bed gestopt.Straks ga ik nog eens kijken of ze terug slaapt Ze was nochtans rustig. Binnen een paar minuten eens poolshoogte nemen. Slaapwel. Enfin, normaal lezen jullie dit pas morgen vroeg na de nodige rust. Bij mij zit het er voorlopig nog niet in. Lezen helpt soms, dus ga ik onmiddellijk een boek nemen en lezen tot ik er bij in slaap val. Nochtans een mooi ding, het is het verzameld dichtwerk van Felix Timmermans. Ik ken het bijna van buiten. Ik hoop straks mijn zoon te zien die in Angola woont en mijn kleindochter die van uit Portugal naar België gaat verhuizen om hier te studeren. Ik kijk er echt naar uit. Tot straks. 

14-09-2015 om 01:20 geschreven door staf