Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
27-09-2015
hallo
We hebben hier een dame "hallo" en een dame "mag ik eens wat vragen." Over de anderen schrijf ik nog wel. (madama graai bv) De dame "hallo" is bedlegerig en roept dag en nacht "hallo" om te verpleging bij haar te krijgen. Ze "mankeert" niets, maar heeft nooit bezoek en ze vraagt dus op die manier om aandacht. De "mag ik eens wat vragen" dame loopt hier dag en nacht door de gangen. Overdag in blouse en rok en 's nachts een nachtkleed met peignoir. Aan iedere verplegende die ze tegen komt vraagt ze " mag ik eens wat vragen?" De gestelde vraag is altijd dezelfde. "Moet ik geen pilletjes meer nemen?" Je weet ik wandel ook veel rond 's nachts en altijd kom ik ze tegen. Neusje zeg ik over haar. Ze heeft een enorme grote fokker en als ze rondstapt steekt ze die ook nog vooruit. Je weet, hoofd vooruit en een kromme rug. Een "heks" type. Ze heeft ook altijd een glimlach op de mond. Het is zo iemand die bij iedereen in de "gratie" wil vallen. (of is het liggen of staan?) Ik heb er nog niet mee gesproken, dus ik ken geen achtergrond of afkomst. Die dag komt nog wel. Ik weet dat het niet mag, maar op een dag neem ik mijn fototoestel eens mee naar de eetzaal en maak ik stiekem foto's van de mensen waarover ik schrijf. Eén voor één zullen ze aan bod komen. Neusje wou net buiten komen, maar toen ze mij zag rondwandelen deed ze haar deur terug dicht. Ze is nochtans niet verlegen, maar zo 'snachts in haar pon zal ze niet graag gezien worden. Het is een klein mager madammeke dat perfect op een bezemsteel zou passen. Indien ik zou willen weten hoeveel ze weegt kan ik dat gemakkelijk terug vinden. In de badkamer hier hangt een lijst met de gewichten van iedereen. Alle bewoners worden wekelijks gewogen om te zien of er geen te grote afwijkingen komen. Bij mij is er op een maand drie kilo af. Ik zal beter moeten gaan eten. Eigenaardig, maar ik heb hier geen honger. Nochtans over de kwaliteit kan ik niet klagen. Het is een grootkeuken, maar absoluut niet slecht. Weinig of geen beweging. Daar zal ik iets moeten aan doen. Het probleem is dat Amandine nog amper 100 meter kan stappen en dat ze altijd bij mij wil zijn. Straks schrijf ik wel een vervolg.
Vandaag liep niet zoals het moet. Vorige nacht weinig of bijna niet geslapen, maar dat is geen nieuws. HOE DIKWIJLS HEB IK DAT AL GESCHREVEN. De ganse dag niet goed gevoeld. Een maag die niet mee wilde. Dat orgaan is een oud zeer in de familie en als we eens samenkomen, gaat een deel van de conversatie daar over. Als Goedele op bezoek komt gaat alles ineens beter. Nog een opsteker was het bezoek van Agnes met Heleen. Plots ging alles goed. Nu ik terug alleen op mijn kamertje ben, zal het niet lang duren voor ik mijn bed opzoek. Stilaan begin ik te wennen, maar perfect gelukkig zal ik hier nooit zijn. Tegenstrijdig misschien, maar toch voel ik me hier goed. ik weet en voel dat Amandine hier absoluut niet ongelukkig is. Ze voelt ook de zekerheid van de verzorging. Vorige nacht had ze ademhalingsproblemen en natuurlijk komt ze dan eerst naar mij. Ik belde de verpleging en die hebben haar op een fantastische manier geholpen. Vroeg slapen vandaag, vergeetg het maar. Ik zit hier nog en het is bijna 2 uur. Nog even en een volgende poging.
Het is 16,22 uur en iedereen zit al aan tafel. Avondmaal voorzien voor 16, 45 u. Het is zielig om zien, want er staat nog geen koffie en er is nog geen brood. De oude dag is een dag van wachten. Zo lang ik het nog besef, zal het met mij niet gebeuren.
Ik schreef het al een paar keer, die reclame wordt alsmaar aggresiever. Je probeert een of ander venster te openen, maar eerst moet je publiciteit verwijderen. Kan dit zo maar, vraag ik me dan af. Telkens ik op seniorennet probeer te geraken, krijg ik eerst reclame. Hebben anderen daar ook last van en kan ik dat omzeilen of ongedaan maken? Het is natuurlijk maar één druk op een knop, maar ik vind het gewoonweg niet kunnen. Die firma zal daar een pak geld voor betalen, maar het is hinderlijk. Ik reageer zo snel dat ik zelfs niet weet van welke firma het is.Nu ga ik voor de derde keer deze nacht (alhoewel het is al morgen) proberen nog even te slapen.
Zoals ik al schreef is het zielig om te zien hoe oudjes al een half uur voor etenstijd van hun kamer gehaald worden voor de maaltijd. Ze worden, met een slab aan, al aan tafel gezet en ze moeten maar wachten. Ik begrijp dat ze niet iedereen gelijk kunnen gaan halen, maar ik mag het zielig blijven vinden. Ik hoop dat ik dat niet moet mee maken. Ze mogen me een spuitje op voorhand geven. Je kan dit laten vastleggen bij een dokter en ik denk dat ik dat ook ga doen, al ben ik nog zeer ver van die fase in mijn leven. (hoop ik toch) Tante is naar een dokter geweest om op papier te laten zetten, dat als ze begint te dementeren ze haar mogen laten inslapen. Wie moet bepalen of je zo ver bent? Het is volgens mij een maat voor niets. Amandine is veel slechter dan tante, maar nog goed. Waar ligt de grens en wie beslist? Dit zijn zo van die gedachten die opkomen in een home, waar je veel miserie rondom jou ziet. Slechte nacht gehad en misschien wat zwartgallig.
