Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
04-10-2015
de dag van vandaag
Vandaag bezoek gehad van Trui en dochter en ook van Goedele (natuurlijk) Goedele had de post bij en blijkbaar ben ik mijn belastingbrief vergeten in te vullen. Ik vraag mij af waarom dat nog moet, ze kennen je inkomsten beter dan jij. Enfin, ik zal dat dan maar doen zeker een van de volgende dagen. De Belgische staat zou zich misschien ongerust kunnen maken als ze van mij niks horen. Kan ik nu niet gewoon schrijven; zoals door jullie geweten en gekend. Nog een voorvalletje. Er hangt hier in de gang een kitcherig schilderij. Ik heb enkele werkjes van mijn broer opgehangen. (met toelating van de directrice) Toen ik daar mee bezig was, kwam er een dame naast mij staan en ze zegde dat het mooie dingen waren. Toen ik iets wilde zeggen over dat mormel dat daar hangt, zegde ze dat haar man zaliger dat had gemaakt. Oef, aan de dood ontsnapt. Ik zal het nooit leren. Ik ben altijd veel te impulsief.
Ik begrijp niet dat ik dat nog niet geschreven heb. Misschien al wel ergens, maar ik vind het zo direct niet terug. Je weet ondertussen al lang dat ik een nachtwandelaar ben. Vorige nacht kom ik hier in de gang een dame tegen in haar blootje. Ze moet het niet geweten hebben, want ze geneerde zich niet. Ze stapte gewoon door of er niets aan de hand was. Ik vind het eigenaardig, want mensen van die leeftijd (ik schat 80) slapen niet zonder een nachtkleed. Verward? Dementie? Ik zal zo alle dagen wel iets hebben om over te schrijven, want ik observeer en hou eigenaardigheden in de gaten. Over onze prof kan ik nog verder schrijven. morgen misschien, want nu ben ik te moe en moet ik rond gaan stappen vanwege problemen met mijn rls.
Echt vervelend die reclame telkens je iets wil openen. Kan ik dit niet ongedaan maken? Ik wou gewoon nog iets schrijven over madame graai. Gisteren schreef ik over onze prof en madame graai zit aan de tafel schuin tegenover mij. Dit is een dame die niets kalm kan doen, alles moet met vlugge halen en bewegingen. Als ze aan tafel komt schuift ze , nog rechtstaande, haar bord achteruit en haar tas opzij. Niet zo maar schuiven, dit is werkelijk met een forse haal. Ze heeft altijd haar eigen beleg bij. Blijkbaar is hetgeen hier geserveerd wordt niet goed genoeg. Een tong heeft ze ook niet, denk ik, want bij al wat ze wil, wijst ze gewoon. Als ze koffie wil, wijst ze naar de thermos bv. Gelukkig hoort ze niet goed, want ik maakte tegen de buurvrouw daarover al een opmerking. Ook bij het middageten heeft ze haar eigen potje mee met sla en tomaten. Dat eet ze bij alles. Dan haalt ze haar pot mayonaise en/of pickles boven. Daar gaat altijd een dikke soeplepel van op haar bord. Werkelijk bij alles wat op tafel komt eet ze een van de twee of alletwee. Eigenaardige eetgewoontes. Ik overdrijf niet en ik lieg absoluut niet. Er was paardenvlees bij de boterhammen, maar zij smeert eerst confituur en dan doet ze er bovenop van haar pickles. Misschien is het lekker, wie weet. Waarom schrijf ik madame "graai"? Zij neemt niets, ze graait dat echt. Wie weet wat schrijven ze over mij?
Natuurlijk zal ik regelmatig iets shrijven over het verblijf in de home hier. We hadden ons ingeschreven om mee een bezoek te brengen aan de keuken van Remy, waar ze de maaltijden bereiden voor een aantal instellingen. Tussen de 700 en 800 schotels worden daar dagelijks klaar gemaakt. Je verwacht een enorme ruimte, maar al bij al is dat nog niet zo groot. Ze doen er echt bandwerk zoals in een fabriek. Als je dan terug hier komt en je krijgt je eten, dan denk je automatisch aan de personen die je daar bezig gezien hebt en aan de ruimte waarin ze alles klaar maken. Het zal onze prof sociologie die hier verblijft, een worst wezen. De meest asociale mens die je kan dromen. Hij wil met niemand aan tafel zitten en ze hebben hem heel ostentatief in het midden van de refter gezet. Als hij gaat zitten draait hij altijd een arm van over zijn hoofd tot op zijn borst. Een heel grote zwaai. Dan klemt hij zijn voeten achter de poten van zijn stoel en leunt dan achterover te wachten tot hij iemand van het personeel ziet. Hij spreekt niet of bijna niet, maar wijst gewoon naar wat hij zou willen. Na het eten gaat hij naar het rokerslokaal, al is hij gestopt met roken. Als wij daar binnen komen, vertrekt hij met zijn hoofd in de lucht en kin omhoog. Ik heb het opgegeven ondertussen, maar ik zegde altijd goeiedag, maar nooit heb ik een antwoord gehad.Professor sociologie geweest, maar de meest asociale mens.
Ik voel dat ik weer een rotnacht tegemoet ga. Die rotte rls. Dus heb ik alle tijd om nog iets te schrijven. Net kwam ik in de gang de dame tegen die ik elke nacht wel tegen het lijf loop. Eigenaardig genoeg heb ik die nog nooit in nachtkleding gezien. De slechte slaapster. Ze zal van mij hetzelfde denken. Ze zijn hier alle kamers aan het schilderen en ze zetten dus van de dag voordien alle meubeltjes buiten op de gang. Net nog, kom ik onze moeilijke slaapster tegen en ze staat bij de inboedel die ze van haar kamer haalden en ze zegt: "het is moeilijk" Niet, ik heb het er moeilijk mee of iets dergelijk, maar gewoon "het is moeilijk".Ocharme het menske, ze staat daar bij haar meubeltjes rond te draaien. De deur van haar kamer staat open en ze stapt voortdurend van de kamer naar haar meubels in de gang. Sukkeltje ocharme
