Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
26-11-2015
masochist
Ik ben een masochist. Ik heb een gezwelletje op een van mijn tanden en wat doe ik dan? Open steken met een naald en leeg duwen. Pijn of niet, het kan mij niet schelen. Vies verhaaltje zo laat op de avond. Eigenaardig, maar elke puist of elk zweertje probeer ik zelf open te maken, alvoor ik er iemand bij roep. Pijn kan mij in zo een geval niet deren, omdat ik (meestal) ervaar dat het achteraf beter is. Het is ook al anders geweest. Wat voor foute dingen schrijf ik nu. Vandaag een slome, suffe dag gehad. Vorige nacht was ik ziek en het is bijna de ganse dag blijven hangen. Ik hoop dat ik er morgen weer voor de 100 % sta. 99 zou ook al goed zijn. Deze namiddag werden er smoutebollen geserveerd. Slecht kan ik ze niet noemen, maar de beste smoutebollen ooit heb ik altijd gegeten bij de moeder van mijn schoonbroer. Toen we bij de Chiro waren bakte ze altijd een paar keer per jaar smoutebollen voor heel die bende. Ik herinner me dat er iemand bij was die er meer dan twintig kon eten. (moet je de naam weten Luc?) Amandine heeft er deze middag ook 8 gegeten. Zeer veel jaren geleden dat ik dat nog voorgeschoteld kreeg. Lekker, maar ik heb er al betere gegeten. (bij Luc zijn ma) Ik kan absoluut niet inschatten hoeveel dat menske er toen moest klaar maken voor een bende hongerige wolven.
Kijk, die pech heb ik dan altijd. Vorige nacht had ik goesting in een paar trekjes aan een sigaret. Naast mijn kamer is een trappengang en dus ging ik daar even naar toe. Toen ik daar buiten kwam passeerde er net een verpleegster. Vandaag werd ik al bij de directrice geroepen voor tekst en uitleg. Ik word hier zo wat beschouwd als een rebel. Iemand die zich niet strikt aan de regeltjes houdt. Zoals bv nu ook. Bijna iedereen ligt hier al in bed rond een uur of acht. Ik niet dus. Ik voel me hier absoluut niet op mijn plaats, maar ik ben naar hier gekomen voor het vrouwke. Zonder mij is ze verloren, al zegt de verpleging dat ze wel voor haar zouden zorgen. Als ze me 5 minuten niet ziet, loopt ze hier rond als een kip zonder kop. Nu ga ik proberen te slapen. Tot straks.
Gelukkig heeft Goedele zich opgeofferd om met mij naar de kliniek te rijden, anders was ik er weer eens niet naartoe gegaan. Goed nieuws. Van de keelkanker is niets meer te zien volgens de dokter. Blijkbaar goed genezen en volledig weg. Oef!
