Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
27-12-2015
home
Het is onwezenlijk om te beseffen dat dit mijn laatste verblijfplaats is. Onwezenlijk om te denken dat ik 70 ga worden. Als kind was iemand van die leeftijd stokoud. Hier zit ik nu tussen allemaal oude mensen en ik voel me nog zo jong. Hier woont zelfs iemand van 104. Iedereen zegt me ook dat ik veel te goed ben voor een home. Ik ben mijjn hart en verstand gevolgd om kort bij mijn vrouw te zijn. Ik heb geen dikke nek, maar ik durf eerlijk zeggen dat ze zonder mij niet kan. Toen ik vorige dinsdag terug kwam van de kliniek kreeg ik van de verpleging te horen dat ze wel honderd keer naar mij gevraagd had. Ze heeft de ganse dag de gang op en af gelopen. Nu weet ik al dat ik binnen zes weken nog eens zal moeten gaan. Ik hoop dat ik dan geen 4 1/2 uur modt wachten, dan ben ik misschien rond de middag al terug thuis. Vik neemt een boek mee en ik denk dat ik dat ook ga doen de volgende maal.
Deze middag was hier een speciaal Kerstmenu met als dessert de traditionele boomstronk. Nooit komt hier bier of wijn op tafel, maar deze middag hebben ze zelfs overdreven. Er was rode en witte wijn, maar je kon ook kiezen voor bv een Stella, Hoegaarden, Duvel en nog twee of drie andere soorten. Een aantal van de bewoners was niet aanwezig vanwege familiefeesten. Aan het avondeten kon ik zien dat de dame naast mij de ganse namiddag geweend had. Ze ziet hier iedereen met bezoek of ze worden opgehaald, maar zij heeft geen familie, behalve een nicht. Verder niemand. Nu had ze verwacht dat die toch eens op bezoek zou komen, maar nee hoor. Triestig om op zo een typisch familiefeest alleen te zitten.
wat ik gisteren wou schrijven, maar wat niet lukte. Nu dus proberen. Ik ben een zeer ongedurig man, maar gisteren werd mijn geduld zwaar op de proef gesteld. Ik moest om half negen in de kliniek zijn en ik was er goed op tijd. De afspraak was om negen uur en je moet altijd een half uur op voorhand inschrijven. Om kwart over één werd ik naar de afdeling gebracht. Ok zo ver was ik dan al, maar daar was het weer wachten. Om een lang verhaal kort te maken, vanaf mijn vertrektijd tot ik weer thuis was, verstreken negen en een half uur. Nochtans de verplaatsingstijd is amper 2X15 minuten. Om half negen in de kliniek en om kwart over één binnen geroepen. Indien men mij nu moest komen zeggen dat om een of andere reden de wachttijden verlengd werden met zo veel uur, zou ik me daar mee kunnen verzoenen, maar nu laat men mij in het ongewisse en ik durf dus de wachtzaal niet verlaten, zelfs niet om te plassen, want je zal zien, netals je even weg bent, komen ze je roepen. Ik heb het overleefd.
weet je waarom ik zo weinig schrijf de laatste tijd? Die computer hier springt telkens op een franstalige reclameboodschap, net als je bericht bijna klaar is natuurlijk. Je probeert een tweede keer en weer hetzelfde fenomeen en dan geef je het op.ik probeer dit al te posten en morgen doe ik terug een poging.
