Hier moet er veel op bevel of op een bepaald uur of een bepaalde dag. Een vriendelijke dame , toch in mijn ogen, vroeg aan de verpleging om met haar naar toilet te gaan. Nee Jeanneke, je bent pas een uur geleden geweest en nu moet je wachten tot twee uur. Wel zegde die dame, dan doe ik het hier in mijn broek en ze deed het ook nog. Ik kan aannemen dat ze niet voortdurend met iemand naar het toilet kunnen en sommigen zullen overdrijven, maar daar kunnen de menskes toch geen uur of tijd op plakken.Ken de mensen die het menen en diegenen die alsmaar hetzelfde vragen om wat belangstelling te krijgen. Ik zit hier absoluut niet op mijn plaats en toch kan ik voorlopig nog niet weg. Afzien en weinig slapen!!

17-01-2016 om 23:56 geschreven door staf

Ai, ai, mijn geheugen laat me af en toe in de steek. Ik moet beginnen noteren in dat kleine boekje in mijn achterzak. Allemaal goed en wel, maar dan moet ik het op een dusdanige manier opschrijven, dat ik nog weet over wat het gaat. Voor morgen staat er bv "gordijnen", maar ik weet absoluut niet meer wat ik met gordijnen moest doen. Tandarts is ook genoteerd voor morgen en dat zal ik zeker niet vergeten.Zoals zovelen heb ik een hekel aan dergelijke bezoeken. Heel wat werk aan de winkel. In één keer geraakt alles niet gedaan. Zo snel mogelijk een nieuwe afspraak. Beter de kore pijn. Weer een goed voornemen met onmiddellijk een afspraak te maken voor binnen zes maand. Och twee maal per jaar is toch niet onoverkomelijk. Een jaar of twee geleden gestopt met die regelmaat. Iedereen zegt tegen mij dat ik dit moet doen, want dat eigen tanden nog steeds wat anders is dan een vals gebit.Weer goede voornemens.   

17-01-2016 om 18:58 geschreven door staf

Het laatste hoofdstuk over die diefstal. Zoals ik eerder schreef proberen ze met alle mogelijke middelen die inbraken op op u te schuiven. Het is wel degelijk een ongelooflijk verhaal, maar ik zweer u dat er geen letter van gelogen is. Ik zalnog eens uitleggen wat er precies gebeurde. In de loop van de maand september ging ik in de bank geld afhalen. Enkele dagen later was mijn geld op. We komen hier zelden of nooit buiten en wat we hier intern op doen, laten we op onze rekening plaatsen. Waar was dan dat geld nartoe? Om eerlijk te zijn had ik daar moeten over na denken. Ik ging terug naar de bank en na een paar agen was ook dat geld op. Mijn euro viel maar niet en hetzelfde fenomeen herhaalde zich een paar maal. Tot mijn ochter mij daar attent op maakte. Ik nam een klein notaboekje en begon mijn uitgaven op te schrijven om te zien waar dat geld naar toe ging. Dat boekje werd in mijn achterzak gestopt aan één kant en mijn portefeuille aan de andere kant. Na een paar dagen was mijn portefeuille weer leeg. Ik pakte dat notaboekje en wat bleek, de bladzijde waar ik de uitgaven hat genoteerd was er uit gescheurd. Toch een onwaarschijnlijk verhaal, niet? Onopgelost maar ik maakte een tweede fout. Drie dagen na mekaar kreeg ik nachtelijk bezoek en ik deed of ik sliep en probeerde door mijn wimpers op te vangen. Ik had uit mijn bed moeten springen en die kerel tegen houden. Als dat niet gekund jad, had ik tenminste geweten wie het was. Alles te samen ben ik een heel pak geld kwijt en een illusie rijker. 

15-01-2016 om 13:47 geschreven door staf

Ik schreef al dat ze (of hij of zij) hier verschillende keren op mijn kamer geweest zijn en dat er telkens geld verdwenen was. Ik gaf dat aan bij de politie. Gisteren zijn die langs geweest.

De eerste vagen wijzen er op dat jij zelf die difstallen in scène hebt gezet, om welke reden dan ook. Tweede reeks vragen insinueren dat je misschien niet meer goed wist wat je deed. Van sepember tot nu telkens een black out krijgen als ik geld ga afhalen? Komaan laat me niet lachen. Dan kom er de vraag of je dat geld nergens verstopt hebt omdat niemand het zou vinden. Om hun te plezieren en mezelf gerust te stellen heb ik toch gans het appartement doorzocht. Twee cent heb ik ergens gevonden, maar daar stopt het.

Dan komt het strafste. Ik heb de diefstal uitgelokt door mijn potefeuille in de achterzak van mijn broek te laten zitten 's Nachts.

Ok, voor hun een routine reeks aan vragen om tenslotte te eindigen met de vraag of je niet weet wie het geweest is. Dat is het, voor hun is alles afgelopen. Het enige wat nu bestaat is een papiertje met daar op, klacht tegen onbekenden. Het zit me serieus dwars en ik kom er zeker nog op terug.

14-01-2016 om 22:23 geschreven door staf

Ik ben te naief, te simpel en te goedgelovig voor deze wereld. Een tijd geleden hebben ze bij mij, op mijn appartementje, een tiental keer geld weggehaald. Ik wist het pas met zekerheid toen mijn dochter me daarop attendeerde. "Seg va, je hebt op een week tijd 3 X 200 € van uw rekening gehaald" Nog viel mijn euro niet tot ik na een paar dagen vaststelde dat ik het bedrag dat ik had afgehaald onmogelijk al had kunnen opmaken. Nog maar eens gezien of het wel klopte en ja hoor, er moet van mijn appartement gestolen worden. Ik schreef dus naar de politie en vandaag was er een gesprek. De allereerste vraag was of ik het niet zelf had opgemaakt Duizenden euro op een paar weken tijd, terwijl ik hier bijna nooit buiten kom. Ja maar, "ik heb je al in de cafetaria gezien"; Ten eerste betaal ik daar nooit, aar laat het op de rekening zetten en zelfs al zou ik cash betalen, wat moet ik daar dan al niet drinken om aan duizenden euro te geraken. Toch eigenaardig dat diegene die een klacht indient als eerste verdachte wordt weerhouden. Toen ik dit hier aan de directie ging melden, was er eenzelfde reactie. Ik denk dat ik weet wie het gedaan heeft, maar ik kan niks bewijzen. Dus die naam kan ik ook niet aan de politie geven, want: 1e hij gaat zeker alles ontkennen 2e als hij het niet is, kan ik die man niet meer onder ogen komen (hij krijgt natuurlijk ook mijn naam) en ik leef in een situatie dat ik afhankelijk ben van de goodwill van mensen. Naamloos kan zo iets niet. Je moet iemand op heterdaad snappen of je staat nergens. Integendeel, het begin van het gesprek is altijd de vraag of je het zelf niet gedaan hebt. Dat geld zie ik dus nooit meer terug. 

13-01-2016 om 19:46 geschreven door staf

De verhuis en het leegmaken van het appartement is afgerond, dank zij de maandenlange hulp van mijn oudste dochter. Vandaag moest het appartement leeg en Agnes en Kaat zijn de wacht gaan houden om te zien of alles wat ik nog wilde bewaren, ook daadwerkelijk daar bleef en ook om erop toe te zien dat de rest allemaal wel weg was. Ik weet het nu niet, maar indien er iets fout zou gelopen zijn, had ik het wel gehoord zeker.

Weer is gebleken dat wij in een wegwerpmaatschappij leven. Ik moest even daar zijn om een paar camera's en oude filmen op te halen. Onvoorstelbaar. Iemand stond met een vuiniszak voor de kast en een tweede gooide daar gewoon alles in, in duizend stukken. Moest ik het niet gezien hebben had ik in de waan geleefd dat alles mooi ingepakt naar een winkel of een goed doel zou gegaan zijn. Niet dus. Als het gezegde klopt dat scherven geluk brengen, dan moeten die mannen niet meer twijfelen. Natuurlijk worden er nu dingen weg gegooid die ik "misschien" "ooit" nog eens zou gebruiken. Beter de korte pijn dan maandenlang dingen op zij zetten, die je later toch weg gooit. Ik heb aan de kinderen en de kleinkinderen de kans gegeven om eerst een selecte te maken, dus denk ik dat al de rest weg mocht. Zo een opkoper verdient aan dergelijke dingen twee maal geld. Je moet verdomme betalen om al je meubeltje te komen weghalen. Die opkoper zal dan ook wel een verkoopplaats hebben zeker. Tja, waarom hebben we zelf zo geen handeltje opgezet?

13-01-2016 om 17:38 geschreven door staf

Vandaag had ik de ganse dag een opgejaagd gevoel, zo precies of ik ging op alle afspraken te laat komen. Bij een van die afspraken was ik wel degelijk te laat, maar de dokteres die ik moest zien liep ook achter op haar schema en al bij al was ik dan nog meer dan een half uur te vroeg . Bezoek zeer positief. Alles was in orde en in plaats van een zesmaandelijks onderzoek, moet ik maar jaarlijks meer op controle. Alles evolueert dus gunstig. Ik was al ruim laat in de buurt van de kliniek, maar ik had enorm veel geluk. Vlak voor mij vertrok er iemand. met zijn wagen. De man die vertrok had een parkeerticket voor twee uur genomen, maar was op tien minuten al weer buiten. Hij vroeg of ik zijn ticketje niet kon gebruiken. Natuurlijk. Ik heb het straks nog tegen mijn echtgenote gezegd. Als ze op dat ogenblik mijn hartslag moesten meten, dan mag ik meteen daarblijven. Wachten, ik kan het niet en ondertussen klopt dat hart tegen ??? per uur. Er zijn natuurlijk redenen voor. Een eerste patiënt te laat en alle afspraken lopen in het honderd. Dan mag je nog niet voorhebben wat ik aan de hand had.De specialist wordt weg geroepen voor een dringende chirurgische ingreep. Normaal ga ik dan naar huis. Trouwens ook als het wachten me te lang blijkt. Ongeduldig, ongedurig en opstandig.

12-01-2016 om 23:46 geschreven door staf